ฉันไม่มีเพื่อนสนิท ไม่มีใครให้คอยเล่า บ่น ปรึกษาเกี่ยวกับความเน่าเฟะในจิตใจของฉันเลย  

       ฉันยิ้ม ฉันหัวเราะ ท่ามกลางเรื่องเล่าขำขันของใครมากมาย แต่ฉันไม่มีใครเล่าให้ฟัง

       ฉันยืน ฉันเดิน ท่ามกลางกลุ่มคนมากมายที่จับกลุ่มกันเป็นก้อน 

       ฉันนั่ง ฉันเรียน ท่ามกลางคู่ของเพื่อนที่จับคู่นั่งกันตามความสนิท 

      ฉันน้อยใจ ฉันเศร้าใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ 

      ฉันร้องไห้ ฉันเป็นบ้า ไม่มีใครสนใจ