Do not copy, Re-Upload Please give my PAGE full credit
——————————————–
นัมจุน
15 MAY 2020

ผมเดินตัดห้องเรียนที่เป็นโกดังซึ่งเป็นสถานที่ที่เป็นห้องลับของพวกเราในยามที่พวกเราไม่มีที่จะไป ผมจัดการตั้งเก้าอี้ แล้วก็ไปยกโต๊ะที่ล้มอยู่ให้มันตั้งตรง พอใช้มือปัดกันไปมาฝุ่งกระฟุ้งกระจาย วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ผมจะอยู่ที่นี่แล้วล่ะครับ เมื่อ 2 สัปดาห์ก่อนหน้านี้ผมได้มีแผนการแล้วว่าจะย้าย เรื่องโรคแทรกซ้อนของพ่อไม่ใช่ภาระที่ผมจะต้องรับผิดชอบ ค่าเช่าบ้านก็ค้างจ่ายมาเนิ่นนาน แค่ค่าจ้างจากการเป็นเด็กปั้ม หรือเงินจากเพื่อนบ้านผู้ใจดีมันไม่เพียงพอที่จะทำอะไรได้ แต่เพราะเงินค้ำประกันมันน้อยมาก เพราะงั้นก็ต้องทำงานกันไป

ผมพับกระดาษลงครึ่งหนึ่งแล้ววางไว้บนโต๊ะ หยิบดินสอขึ้นมา ผมไม่รู้ว่าผมควรจะเขียนอะไรทิ้งไว้ นี่เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้วนะ ในขณะที่ผมกำลังเขียนนั่นเขียนนี่อยู่นั้น ไส้ดินสอก็ดันหักซะได้… “ฉันต้องมีชีวิตรอด” ไส้สีดำของดินสอหักและตกลง ในมุมที่ยังเหลือช่องว่างอยู่นั้น ผมเขียนคำเหล่านั้นขึ้นมาอย่างไม่รู้สึกตัว

ผมขยำกระดาษแล้วยัดเข้าในกระเป๋า ลุกขึ้นจากเก้าอี้ พอมือกดลงที่โต๊ะก็พบว่าฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว จริง ๆ ผมคิดว่าจะออกไปทั้งอย่างนั้นแหละ แต่ผมก็ดันเดินไปพ่นลมหายใจที่หน้าต่างแล้วเหลือสิ่งนี้ทิ้งไว้ ไม่ว่าจะเป็นคำทักทายแบบไหนมันก็ไม่เพียงพอ แต่ผมคิดว่า ไม่ต้องพูดอะไรก็น่าจะสื่อได้ทั้งหมด “แล้วเจอกันนะ” มันเป็นคำวิงวอนมากกว่าที่จะเป็นคำสัญญา

——————————————–
NEXT : เมื่อสิ้นฤดูร้อน เราก็ตัวคนเดียว 
จองกุก
25 JUN 2020

Translate by : INFINITA & INFINITA v.2 Admin 
Book : 花様年華 The Notes 1 Japanese version