"ฉันไม่เห็นด้วยว่ะ"

บันไดกับดวงไฟสีแดงที่ดูน่าขนลุก มันกำลังส่องทางไปที่ป่าหลังบ้าน เย็นยะเยือกและเงียบกริบ เสียงขยุกขยิกในพุ่มไม้ที่ไม่ไกลมากนัก มันสั่นระริกรัวๆเหมือนมันตั้งรับพร้อมจะโจมตีทุกเมื่อ ก่อนจะเงียบนิ่งไปเหมือนเดิม เร็นกับเพื่อนของเขารีบเข้าบ้านไปอย่างทันที ไม่มีใครอยากจะอยู่ตรงนี้นานๆหรอก 

มันโผล่หัวออกมาจากพุ่มไม้ เนื้อตัวมอมแมมแต่ดวงตาสีเขียวมรกตที่จดจ้องประตู ดวงตาที่เหมือนรวบรวมทุกสรรพสิ่งในจักรวาลมาอยู่ในดวงตาคู่นี้ มันแวววาวเหมือนสัตว์ออกล่ากลางคืน มันมองและกำลังรอเร็นออกมา "เร็น...เร็น.." มันพูดพึมพำ ฝึกออกเสียงจากการฟังเสียงเพื่อนของเร็น 

เร็นเดินมาพร้อมถ้วยนมและคุ้กกี้ก่อนจะวางตรงบันไดหลังบ้านและรีบเข้าบ้านทันทีด้วยความกลัว "ทำไมต้องเอาอะไรวางด้วย ไม่เข้าใจเลย..." เร็นบ่นออกมาก่อนจะปิดประตูทันที เจ้าหัวสีส้มวิ่งพรวดออกมาเมื่อเห็นถ้วยคุ้กกี้กับนม มันเริ่มจัดการกินอย่างทันทีด้วยความหิวโหยจนหมดเกลี้ยง มันอมนิ้วทีละนิ้วของตัวเอง มันเงยหน้ามองเร็นทันทีที่เร็นเปิดประตู

"อะไรวะ..."

(end.)