อย่างตอนป.ห้าก็เคยวิ่งไปหาพี่แล้วร้องไห้เพราะทำการบ้านคณิตศาสตร์ไม่เสร็จ 

ตอนม.ต้นก็เคยมีเรื่องใหญ่มากที่จำรายละเอียดของเรื่องไม่ได้แต่จำได้ว่าเคยถูกเพื่อนนินทาจนร้องไห้หนักมาก และนานมากเป็นชม.

ส่วนม.ปลายก็เครียดเรื่องงานกีฬา งานกลุ่ม รายงาน การสอบเข้า 

พอกลับมาย้อนคิดดูเกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านี้แล้วทำให้รู้สึกตลกตัวเองในบ้างเรื่องมากๆอย่างเรื่องทำการบ้านไม่เสร็จแล้วร้องไห้แต่คือตอนนั้นมันเครียดมากจริงๆนะ จำได้แม่นเลยคือพี่ปลอบว่าเพื่อนพี่ก็เคยทำการบ้านไม่เสร็จเหมือนกัน ตลกดีนะ 5555

แต่อย่าเรื่องที่โดนนินทา ตอนนั้นจำได้แม่นมาก แต่พอมาตอนนี้จำได้แค่แก่นเรื่องส่วนรายละเอียดคือว่างเปล่า ไม่รู้ว่าที่จำไม่ได้เพราะเป็นคนที่ลืมง่ายอยู่แล้วหรือเพราะอยากลืมก็เลยลืมๆมันไปงี้

แต่ตอนนั้นยังเด็กคือสะเทือนใจมากเลยนะที่เพื่อนตั้งกลุ่มนินทา รู้สึกว่าตัวเองไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ พอมาตอนนี้คือนินทาก็นินทาไปเลย ไม่แคร์ค่ะ เพราะคนเราดีแค่ไหนก็ยังดีไม่พอหรอก เพราะขนาดเรายังนินทาคนอื่นได้เลย คนอื่นก็นินทาเราได้ แฟร์ๆไง 

เคยรู้สึกไม่ชอบเพื่อนคนนึงตอนประถม แบบว่าถ้าเขาทำอะไรก็คือไม่ดีไปหมด เรียกว่าอคติเลยล่ะ 

มานึกๆคือตอนนั้นนี่ก็เป็นเด็กร้ายกาจเหมือนกันนะเนี่ย