คืนหนึ่งในช่วงที่ภูมิอยู่ปี 2 ภูมิไม่นอนมา 3 วัน โปรเจคเยอะเว่อร์ภูมิเบื่อที่จะทำงานแล้วแต่จะให้นอนก็ไม่ได้ ภูมิตัดสินใจปั่นจักรยานเข้ามหาวิทยาลัย ตอนตี 1 พร้อมกับ ขวดน้ำตาลสดคล้ายเบียร์ไปนั่งดูดาว ภูมิตื่นเพราะปั่นจักรยานเข้ามาแม่งทำให้ภูมิปวดขาเหี้ยๆ ภูมิเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ ลานสำหรับดูดาวของมหาลัยนี้คงไม่มีไรแย่มากกว่าการทำโปรเจคที่มีเยอะเหี้ยๆนี่แล้ว ภูมิเลยเข้าไปนั่งข้างๆชวนคุยไม่กลัวที่จะโดนไล่
               “เราเป็นผีนะ”เธอกล่าวทันทีที่เห็นภูมิ
               “จริงป่ะเนี่ย”ภูมิตกใจเล็กน้อยที่เธอเป็นฝ่ายทักก่อน แถมเป็นประโยคที่แปลก
               “จริง”
               “เค”ภูมิตามน้ำ ภูมิชอบพูดไปเรื่อยมากกว่าที่จะเถียงใครอยู่แล้ว
               “เราชื่อจันทร์นะ มาจกพระจันทร์ เห็นผีมานานยัง”
               “ตั้งแต่เกิด”
               “ไม่กลัวเหรอ”
               “สบาย”
               “เจอผีมาเยอะไหม”
               “มากมาย”
               “กวนตีนเราเหรอ”
               “พอตัว”
               เธอยิ้มเล็กน้อย “เออละเรียนไรอ่ะ”
               “เราเรียนมัลติเออเราภูมิ”
               “งี้ก็ต้องเก่งวาดรูปอ่ะดิ”
               “เย็ดเหี้ยอันนี้มายาคติสัสอ่ะเธอ คือแบบมันแบ่งได้หลายสายนะ มัลติเนีย  กราฟิก วาดรูป ตัดต่อ ถ่ายภาพไรงี้แล้วเวลาคนถามนะเราตอบว่าวาดรูปไม่เก่ง แม่งก็จะแบบไม่เชื่อเห้ยกูไม่เก่งจริงๆอันนี้”
               “แล้วเก่งไร”
               “ไม่มีสักอย่าง”
               “ไม่จริงอ่ะ เอาอันที่ทำได้ดีที่สุดก็ได้
               “กราฟิกมั้งชอบอันนี้สุด ละจันทร์อ่ะเรียนไร”
               “เราเคยเรียนไทยมายาคติคือ ทุกคนจะพยายามมาลองเชิงด้วยการหาคำไทยโบราณยากๆมาคุยเราเคยโดนจีบด้วยกลอนไทยโบราณด้วยนะ เราแบบ ว๊อท!! พวกกูก็คุยภาษาไทยปกตินี่แหละโว้ยเย็ดเหี้ย”
ทั้งคู่หัวเราะ
“เราไปก่อนนะ”ภูมิกล่าว “ขอไปทำโปรเจคต่อก่อน”
“บายนะ”
“จะเจอเธอได้ที่ไหนบ้าง”
“เราอยู่ที่นี่ตลอดแหละ ก็เป็นผีนิ”
“โอเค”แล้วภูมิก็ขำ
 
แต่หลังจากนั้นภูมิก็ไม่เคยเจอจันทร์อีกเลย