เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เมื่อคิดออกจะมาเขียนสุพรรณฝันเฟื่อง
สิบสาม : Addict
  • ฉันเคยเชื่อมาตลอดว่าตัวเองจะไม่มีวันติดกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอันขาด
    เชื่อว่าตัวเองจะมีสติมากพอที่จะอยู่กับสิ่งเหล่านั้น 
    และพร้อมจะเดินออกมาถ้าไม่โอเคกับมัน

    แต่สิ่งที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้ ลบล้างสิ่งที่เคยเชื่อในตัวเองออกไปเกือบหมดเลย
    ใช่

    (1)
    ติด อยู่กับความสัมพันธ์ที่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ ที่เกิดขึ้นจากการกระทำของฉันเอง

    เหมือนทิ้งตัวลงไปในทะเลที่ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าจะร่วงหล่นไปถึงก้นบึ้ง
    ไม่ใช่ว่าไม่มีสติเลย ฉันรับรู้สิ่งที่เป็นไปและเกิดขึ้นรอบตัวฉัน
    รู้ แต่เลือกที่จะหลับตาแล้วปล่อยให้จมลงไปแบบนั้น 
    เลือกที่จะเชิื่อว่ามันยังคงเย็นสบายดีในกระแสน้ำที่ไหลผ่านฉันอยู่ตอนนี้
    เลือกที่จะมีความหวังว่า ฉันกำลังจมลงไปเพื่อที่จะได้ไปยังอีกสถานที่หนึ่งที่ฉันปรารถนา
    ไม่ได้จมลงไปเพื่อแน่นิ่งอยู่ใต้ท้องทะเล

    (2)
    ติด กับความคิดที่วนเวียนซ้ำไปซ้ำมา

    เป็นสิ่งที่ฉันปรุงแต่งจากเรื่องราวที่เกิดขึ้น ตีความและเข้าใจในแบบของตัวเอง
    ซึ่งมันไม่ได้เป็นความคิดที่ดีหรอก ออกจะแย่กับตัวเองด้วยซ้ำ

    แต่ฉันหยุดมันตอนนี้ไม่ได้ 
    เพราะในขณะที่ความคิดเหล่านั้นทำร้ายฉัน
    ฉันยังคงรู้สึกเป็นสุขกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น
    หวังให้ตัวเองอ่อนแอ 
    เพื่อที่เขาจะได้สนใจบ้าง


  • (3)
    ติด คุณคนนั้น

    อาการของมันน่ากลัวจนฉันเองยังแปลกใจเลย
    มันเหมือนกับเด็กที่ร้องจะเอาของเล่นราคาแพงที่พ่อแม่ไม่มีกำลังจ่าย ทั้งที่ตัวเองได้ของเล่นอย่างอื่นไปมาก แถมยังไม่จำเป็นอะไรกับเด็กคนนี้ด้วย หนำซ้ำเด็กเป็นคนสัญญาด้วยว่าจะไม่ขออะไรเพิ่มอีกแล้วแต่เด็กกลับร้องงอแงเพื่อที่จะให้ได้มันมา ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรก็ตามที่มีอยู่ในตอนนั้น

    ฉันไม่เคยเป็นเหมือนเด็กคนที่พูดถึงเลย แม่บอกว่าฉันไม่เคยร้องขออะไรแล้วแสดงกิริยาน่ารำคาญถ้าถูกปฏิเสธ มีแต่จะเข้าใจเสียด้วยซ้ำ

    ตอนนี้ฉันคงปรารถนาอย่างแรงกล้าต่อคุณคนนั้นล่ะมั้ง สิ่งที่ตัวฉันเองแสดงออกมาเลยเป็นอะไรที่ดูวุ่นวายและน่ารำคาญเหลือเกิน 
    ฉันรู้ตัวดี แต่อดไม่ได้ที่จะขอทำแบบนี้
    เพราะฉันไม่อยากให้เขาหลุดมือฉันไป

    เป็นความเห็นแก่ตัวครั้งใหญ่ไม่กี่ครั้งที่เกิดขึ้นในชีวิตฉัน
    และไม่มีทีท่าว่าเด็กที่งอแงคนนั้นจะสงบลงในเร็วนี้
    _______________________________

    มีคนรับรู้ถึงอาการ ติด ของฉัน และพวกเขาพยายามช่วยผลักให้ฉันหลุดออกจากสิ่งที่ติดอยู่
    เป็นชาวประมงที่เห็นฉันจมดิ่งอยู่ในทะเลแล้วช่วยด้วยการว่านแหลงมา
    เป็นนักบำบัดทางความคิด
    เป็นพ่อแม่ที่พยายามเข้าใจสิ่งที่ลูกของตัวเองกำลังทำอยู่

    ฉันนึกขอบคุณคนเหล่านั้นที่พร้อมจะช่วยเหลือฉันในวันที่อาการหนักเกินจะเยียวยาด้วยตัวเองได้
    และฉันนึกขอโทษคนเหล่านั้นเช่นกัน 
    ที่ตอนนี้ฉันไม่พร้อมจะหายจากการติดในตอนนี้

    ฉันยังคงเชื่อว่ามันยังไม่ถึงเวลาที่จะเดินออกมา 
    ยังโอเคกับสิ่งที่เป็นอยู่
    และยินดีที่จะอยู่กับอาการแบบนี้ไปก่อน
    เพราะเวลาที่ฉันจะได้แสดงอาการแบบนี้
    กับเขาคนนี้ 
    คงเหลือไม่มากเท่าไหร่แล้ว
    .

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in