น่าแปลกที่ฉันเลือกไขกุญแจถูกห้องตั้งแต่ครั้งแรก
ภายในห้องมีเตียงคิงไซส์ที่ปลายเตียงตกแต่งด้วยไม้สลักลวดลายหรูหรา ปูที่นอนหนาอวบชวนให้ล้มตัวลงไปนอนทันทีที่จดจ้อง ปลายเตียง ชี้ไปที่โต๊ะเขียนหนังสือขนาดไม่ใหญ่มากนักทำด้วยไม้เนื้อเดียวกัน เข้ากับเก้าอี้ที่มีพนักพิงหน้าตาคล้ายบัลลังก์ เบื้องขวาของโต๊ะมีชั้นหนังสือที่เต็มไปด้วยหนังสือหนาเตอะสีทะมึนแบบที่ฉันไม่คิดจะแตะมันอย่างแน่นอน
ทางขวาของโต๊ะเขียนหนังสือ มีห้องน้ำขนาดใหญ่ ถูกตกแต่งด้วยเครื่องประดับสไตล์โกธิคเหมือนตัวบ้าน มองเข้ามาจะเห็นอ่างอาบน้ำขนาดยักษ์สีดำสนิทน่ากลัว พร้อมกับพรมผืนใหญ่ทรงกลมกลางห้อง ที่สะดุดตาไม่แพ้อ่างอาบน้ำนั้นคือกระจกบานใหญ่กว่าตัวฉันที่ถูกหุ้มด้วยกรอบสีทองอร่าม
"อึก..." ฉันกลืนน้ำลายทันทีที่เห็น เป็นคฤหาสถ์ที่ตกแต่งได้ฟุ่มเฟือยอะไรขนาดนี้ ขืนไปทำอะไรเสียหายเข้า ต่อให้ขายบ้านตัวเองไปก็อาจจะไม่พอจ่ายให้คุณศิลป์แน่ ๆ
คิดอยู่พักหนึ่ง ฉันก็รีบส่ายหัวไล่ความคิดชวนเครียดทิ้งไปให้หมดแล้วก้าวเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำหลังผ่านเรื่องน่าเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน
จ๋อม...
อ่างอาบน้ำถูกเติมเต็มด้วยน้ำร้อนและร่างของฉัน ข้าง ๆ มีขวดแชมพู สบู่ และแจกันปักดอกไม้เมืองร้อนหลากหลายพันธุ์ที่เพิ่งถูกตัดมาเหมือนรู้ว่าจะมีคนมาพักที่นี่
"เฮ่อ" ฉันถอนหายใจออกมาหลังจากไม่ได้อาบน้ำมาหลายวัน ...อย่าทำหน้ารังเกียจกันแบบนั้นเลย ฉันหมกตัวอยู่ในบ้านตั้งแต่ทราบข่าวการเสียชีวิตของพ่อแม่ ไม่ยอมไปเรียน ไม่ยอมก้าวออกไปข้างนอก เอาแต่นอนร้องไห้ในห้องนอนที่ฟุ้งไปด้วยความทรงจำ กว่าจะทำใจโทรไปบอกญาติ ๆ ก็สองอาทิตย์ให้หลัง น่าแปลกที่ไม่มีใครทราบข่าวของพ่อแม่เลย ทั้งที่ตำรวจควรจะติดต่อญาติผู้ใหญ่คนอื่นนอกจากฉันเพื่อแจ้งให้ทราบว่าหาร่างของพวกเขาไม่พบ
ไอร้อนจากอ่างคละคลุ้งไปทั่วห้องน้ำ ฉันหลับตาพริ้มพยายามลืมทุกอย่างทิ้งไปและตัดสินใจจะเริ่มชีวิตใหม่ที่นี่ จะต้องเติบโต จะต้องไม่ทำให้พวกเขาผิดหวัง และไม่เป็นภาระให้กับคุณศิลป์ด้วย
ตึง ตึง ตึง
"?"
ตึง ตึง ตึง
ฉันได้ยินเสียงเหมือนกับเสียงเคาะพื้นข้างใต้พรมผืนใหญ่เบา ๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
คงจะเป็นพวกหนูล่ะมั้ง
ไม่แปลกหรอกที่คฤหาสถ์ใหญ่ขนาดนี้จะมีหนูบ้าง ถึงมันจะดูสะอาดเหมือนได้รับการดูแลอย่างดีทุกวัน คุณศิลป์มีพ่อบ้านอยู่นี่นา ไว้พรุ่งนี้ค่อยบอกเขาแล้วกัน
ตึง ตึง ตึง
เสียงดังขึ้นอีกแล้ว คราวนี้ฉันว่ามันเริ่มทะแม่ง ๆ จึงรีบขึ้นจากน้ำ ห่มผ้าเช็ดตัวเดินไปหาที่มาของเสียง
ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง
เสียงเคาะดังถี่ไม่แพ้เสียงหัวใจเต้นของฉัน ราวกับใต้พรมนั้นรู้ตัวว่ากำลังถูกจ้องมองอยู่ ขาของฉันอ่อนแรงด้วยความกลัวจนล้มลงไปนั่งกับพื้น ฉันเกือบร้องไห้ออกมาถ้าไม่ฉุกคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิต มันไม่มีอะไรจะต้องเสียแล้วมั้ยล่ะอลิส
ฉันสงบลง
พอทำใจได้ ฉันจึงค่อย ๆ คลานไปดึงพรมนี้ออกเพื่อจะก้มลงแนบหูฟังเสียง แต่เหมือนมันถูกทากาวติดไว้อย่างไรไม่ทราบ ยิ่งดึงมันยิ่งหนักขึ้น หนักขึ้น ราวกับหินขนาดยักษ์
ฉันหายใจเข้าออกช้า ๆ แล้วเอ่ยเสียงสั่น "ขอเถอะ คืนนี้ฉันต้องการพักผ่อนนะ..."
พรึ่บ!
ทันใดนั้น พรมดังกล่าวก็หลุดติดมือฉันทันที ภาพตรงหน้าทำให้ฉันตกใจและตื่นเต้นไม่แพ้วินาทีแรกที่เห็นคฤหาสถ์แห่งนี้
บนพื้นใต้พรมมีประตูลับซ่อนอยู่ ลำแสงสีฟ้าอ่อนแย่งกันเล็ดลอดออกมาให้ฉันได้เห็น
ราวกับ
ราวกับจะเชิญชวนฉันให้เข้าไปในนั้นด้วย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in