ขาของเธอสั่นระริกราวกับหนูที่กำลังจะถูกสัตว์ตัวใหญ่เขมือบ มือเปียกชุ่มด้วยเหงื่อกระชับกระเป๋าใบโปรดก้าวตรงเข้าไปในซอยอย่างหวาดหวั่น

ความเงียบสงัดถูกทำลายด้วยเสียงฝีเท้าที่สัมผัสใบไม้แห้งกรอบแกรบบนพื้นถนน

เบื้องหน้าของเธอนั้นคือประตูเหล็กดำทะมึนสูงชะลูดแกะสลักเป็นลายวิจิตรงดงาม ยอดแหลมคมส่งออร่าขู่ผู้บุกรุกที่จะเข้ามาเหยียบพื้นที่แห่งนี้ กำแพงเบื้องซ้ายของประตู มีป้ายอักษรปั๊มจมสีทองอร่ามติดอยู่ ถูกเขียนอย่างประณีตว่า 'เลิศพิพัฒน์' 

เธอก้มมองแผนที่สลับกับป้ายอักษรนั้นจนมั่นใจว่ามาถูกที่ แล้วจึงเอื้อมมือไปกดกริ่งเล็ก ๆ ทางขวามือ

♪

เสียงเพลงทำนองเศร้าเหงาหงอยดังไกล ๆ มาจากเบื้องหลังประตูเหล็ก ทันทีกับลมหนาวที่พัดวาบมาหาเด็กสาวจนขนลุกชัน ความน่ากลัวในวันนี้ชวนให้หลงคิดไปว่าเธอคงจะปลุกอสูรกายอะไรบางอย่างเข้าเสียแล้ว

ประตูบานยักษ์ถูกปลดล็อคโดยไร้ซึ่งเสียงฝีเท้าของสิ่งมีชีวิตใด ๆ

เมื่อได้รับการเชื้อเชิญ เด็กสาวจึงแง้มเปิดเข้าไปโดยไม่สงสัยหรือคิดจะหันไปมองแม่กุญแจที่ปลดล็อคได้อย่างปริศนาตรงหน้าประตูเลย

เบื้องหลังประตูบานนั้นดูยิ่งใหญ่เสียยิ่งกว่าภายนอก 

ปรากฎภาพสวนกว้างถูกระบายสีแดงสดด้วยพุ่มดอกกุหลาบจำนวนมาก น้ำพุหินอ่อนสีขาวตั้งอยู่กลางสวนกวักมือเรียกสาวน้อยให้เดินไปชื่นชม พอละสายตาจากน้ำพุแล้ว ภาพตรงหน้ากลับดึงดูดเธอเสียยิ่งกว่าสวนกุหลาบนี้

คฤหาสถ์หลังโตตั้งตระหง่านบนบันไดสูงราวกับปราสาทบนภูเขาของทรานซิลเวเนีย ชานหน้าคฤหาสถ์มีเก้าอี้โยกและโต๊ะจิบน้ำชาอยู่ แม้จะเป็นคฤหาสถ์ที่น่าอยู่แค่ไหน เด็กสาวกลับรู้สึกถึงความวังเวงมากกว่าความเงียบสงบหลายเท่านัก

แอ๊ด...
อีกครั้งที่ประตูเปิดออกราวกับจะต้อนรับเธอเข้าไปในโลกแห่งความมืด เท้าของเด็กสาวก้าวเข้าไปในบ้านโดยอัตโนมัติพร้อมกับประตูที่ปิดลง

แกร๊ก! พรึ่บ!
แสงไฟสว่างวาบทั่วห้องโถงพอดีกับเสียงของประตูปิด แชนเดอเลียยักษ์รีบอวดโฉมอยู่เหนือบันไดไม้วอลนัทขัดเงาปูพรมกำมะหยี่ มันทำให้นึกถึงการ์ตูนสมัยเด็กอย่าง อดัม แฟมิลี่ ขึ้นมายังไงไม่รู้ ผิดกันตรงที่คฤหาสถ์แห่งนี้ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แม้แต่ฝุ่นซักเม็ดก็ไม่โผล่มาให้เห็น

ก่อนสาวน้อยคนนี้จะได้ชื่นชมส่วนอื่นของบ้าน เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นด้านหลังเธออย่างนิ่งสงบราวกับมองเห็นเธอมาเป็นเวลานานแล้ว