คือคิดว่าต้องมีฉากห่ำหัน เชือดเฉือนกันทางคำพูดจนเราต้องร้องออกมาเหมือนตอนเชียร์มวยแน่นอน 'เอ้อ! เอ้อ นั่นแหละ! สาแก่ใจกูนัก อีรี่ เอ้ย！ อีช้อย' 

ดูไปใจหายไป หนังเรื่องนี้แม่งเรียลมากกกกกกกกกก! ต่อให้ใครจะบอกว่าเนิบไปจนเหมือนสารคดี แต่เราคิดว่าการตอบโต้กันไปมาของตัวละครมันเรียลมาก มานิ่งๆแต่แฝงไปด้วยความเฉียบ ตอนที่ดูหัวใจเรามันไม่ได้เต้นด้วยความระทึกเลย แต่มันเหมือนถูกตีกระหน่ำด้วยความหดหู่และสิ้นหวังของเหยื่อ ความรู้สึกขยะแขยงที่มีต่อพวกคนมีอำนาจแต่ใช้ในทางเสื่อม ปกป้องคนผิดเพียงแต่ต้องการปกป้องชื่อเสียงตัวเอง คือมันแบบ ดูไปอุทายว่า อิเหี้ยเอ้ย ไป

ความรู้สึกของเราคือ spotlight ไม่ได้เป็นหนังโจมตีศาสนาเลย ถึงแม้จะเกี่ยวข้องกับนักบวชของคริสต์ก็ตาม แต่ก็เหมือนกับที่ บก. แบรอนบอก เราต้องการโจมตีระบบ หนังเรื่องนี้ไม่ได้วิจารณ์คำสอนของศาสนาคริสต์ แต่เขาวิจารณ์การกระทำอันโหดร้ายของผู้ที่มีอำนาจในมือที่เห็นความทุกข์ทรมานของเหยื่อเป็นเรื่องที่มองข้ามได้ และน่าเศร้าใจที่มีคนอีกหลายคนมองว่า ความเลวทรามของคนเหล่านี้สามารถละเว้นได้เพียงเพราะความดีฉากหน้าที่เสแสร้งทำมาหลายปีมีน้ำหนักมากกว่า