“กูจะจีบมึง” เสียงที่ค่อนข้างดังพูดขึ้นทำให้ที่ตรงนี้เป็นจุดสนใจได้ง่ายดาย ซึ่งคนอย่างเขาโคตรไม่ชอบเลย

ไม่รู้ว่าใครเริ่มการเป็นจุดสนใจในที่คนเยอะๆแบบนี้กันนะ เขาคงเป็นคนหนึ่งที่ขอต่อต้านกับอะไรแบบนี้ ประเด็นมันก็คืออีกฝ่ายเป็นพวกที่มีคนสนใจอยู่ตลอดอยู่แล้ว

ถ้าให้เรียกง่ายๆก็คงเป็นพวกแก๊งพระเอกในละครที่ทำอะไรก็ดูเป็นที่น่าสนใจตลอดเวลา

เติร์ด ลภัส ใครๆในคณะก็รู้จักกันทั้งนั้น เขาเองก็รู้จัก ถึงเขาจะไม่ใช่พวกที่อยากจะสนใจอะไรแบบนี้แต่ก็นะ คนที่มีคนพูดถึงบ่อยๆมันก็ต้องมีกันบ้างกับกลุ่มที่เขาบอกว่าหล่อ เจ้าชู้ บ้านรวย

เห็นว่าคว้าแฟนมาทุกคณะแล้วมั้ง

ในขณะที่เขามันก็คงเป็นพวกตัวประกอบที่เข้าฉากมาเพื่อเติมเต็มแบลคกราวน์ให้มันไม่ว่างทำนองนั้น ชลธรเองก็ไม่ได้ซีเรียสกับการที่คนจะไม่รู้จักหรือจำไม่ได้ว่าเขาอยู่คณะนี้ เพราะบางทีเขาเองก็ลืมเหมือนกัน

นอกจากเรื่องหัวดีก็ไม่น่าจะมีอะไรแล้วละ

แล้วไอการที่อีกคนเดินมาที่โต๊ะพวกเขาแล้วมาพูดว่าจะจีบเขานี่มันอะไรกัน ชลธรไม่เข้าใจ

“คุณพูดเบาๆไม่ได้รึไง” ชลธรไม่ชอบการเป็นจุดสนใจ ตาใสมองคนตรงหน้าผ่านแว่น แต่เหมือนอีกคนจะไม่ได้สนใจคำพูดเขาเลยซ้ำยังยัดตัวเองมานั่งข้างเขาเป็นที่เรียบร้อย

“นับแต่นี้ไปกูจะจีบมึงจริงๆกัปตัน”

ไม่รู้ว่าเป็นแผนอะไรรึป่าว เพราะการมาของลภัสมันดูประหลาดไปหมดเขาจึงถือว่ามีเพื่อนเข้ามาในกลุ่มเพิ่มอีกคนแล้วกัน แม้จะไม่ได้อยากได้เป็นเพื่อนก็เถอะ

ไปไหนไม่ว่าจะไปอ่านหนังสือ กินข้าวหรือชวนไปดูหนัง

ทำทุกอย่างที่อีกคนเรียกมันว่าการจีบ

‘กูต้องรู้สิว่าแต่ละวันมึงทำไรบ้าง’

‘ถ้าพูดกูมึงไม่ต้องมาคุยกัน’

รวมไปถึงการคอลกันเวลาก่อนนอนที่เขาอ่านหนังสือส่วนอีกคนก็ไม่พูดอะไรทั้งนั้น เอาแต่เงียบใส่กันในบทสนทนานั้น

“ชล” แถมยังเรียกเขาแบบแปลกๆอีก

“นายจะมาตัดชื่อจริงฉันทำไมเนี่ย”

“ก็ชื่อเธอมันยาว”

“เรียกกัปตันก็ได้”

“ยาวเหมือนกัน” และแน่นอนการเถียงกับคนที่พูดเยอะกว่าเขาเป็นทุกเดิมไม่ได้ทำให้ชนะเลย แถมไอสรรพนามที่พอเขาบอกไม่อยากให้พูดกูมึงก็ดันเป็นคำว่าเธอ ทั้งๆที่ใช้คำอื่นก็ได้

มันแปลกๆ

จู่ๆคนที่นั่งข้างๆก็ดึงแว่นตาที่เขาสวมอยู่ออก

“เฮ้ยทำไรเนี่ย”

“ไปแปลงร่างกัน”

ชลธรไม่ชอบเป็นที่สนใจเรื่องนั้นลภัสรู้ดี ถึงได้พยายามแกล้งให้อีกคนได้อยู่ท่ามกลางแสงแบบเขาบ้าง

‘มึงคิดว่ามันจะไม่รู้รึไงว่าเราเล่นกันแบบนี้’ เขาเคยพูดไปแล้วกับเพื่อนไอเรื่องพนันกันว่าเด็กเรียนตัวท็อปอย่างชลธรจะสามารถรักเขาได้จริงๆมั้ย

‘ก็ยิ่งท้าทายไง ใครรักก่อนแพ้’ ก็คงจะเป็นแบบนั้นจริงๆเพราะเขาเองก็รู้ว่ากัปตันคงรู้การเข้ามาของเขาไม่แค่การจีบเฉยๆ เจ้าตัวถึงได้สงสัยตลอดเวลา

ใครรักก่อนแพ้

‘มึงไม่คิดหรอว่าจริงๆกัปตันมันหล่อนะ’ เพราะประโยคที่ชวนให้คิดเลยมานั่งมองหน้าอีกคนทั้งวัน เขาอาจจะโดนด่าในช่วงแรกๆไปบ้างแต่หลังๆก็คงจะเหนื่อยใจชลธรเลยไม่คิดจะบ่นเขาแล้ว

“เฮ้ย เธอ!” คอนแทคเลนส์สีเทาเข้มกับการเซตผมซะใหม่ เมคอัพเล็กน้อยเปลี่ยนให้เด็กเนิร์ดกลายเป็นหนุ่มฮอตได้อย่างง่ายดาย

คนมองอย่างเขาหน่ะพอใจ แต่คนถูกมองขมวดคิ้วจะแย่แล้ว

“จะพาไปไหนอีก” พอได้ลุคใหม่ก็ลากพาอีกคนไปตามนัดวันนี้วันศุกร์สิ้นเดือนต้องไปฉลองกันหน่อย

“กัปตันไม่ดื่มหรอ” เมื่อเห็นว่าคนที่มาใหม่ในกลุ่มแม้แต่จะแตะแอลกอฮอล์เลย กลายเป็นจุดสนใจขึ้นมาทันที

อีกแล้ว

“อื้ม”

“เฮ้ยได้ไงละ ลองหน่อยสิ”

“ไม่เอาไม่ชอบ”

“ลองหน่อยอาจจะติดใจไง”

“ต้องทำรึไง” ชลธรตามใจลภัสมาทั้งวันแล้วแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ชอบการโดนบังคับอยู่ดี พอโดนรบเร้าเข้ามากๆเข้าคิ้วเลยยิ่งขมวด เสียงยิ่งห้วนไป

“เออๆ ชลไม่กินพวกมึงจะบังคับทำไมวะ” เป็นคนข้างตัวที่ช่วยเอาไว้เพราะเห็นท่าไม่ดี กลัวบรรยากาศจะเสียเลยชิงพูดเรื่องอื่นไปก่อน

“อยากกลับบ้าน”

“ว่าไงนะ” เสียงเพลงที่ดังขึ้นทำให้เขาต้องหันมากระซิบกับหูของคนข้างตัวใกล้ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็เหมือนอีกคนยังไม่ได้ยิน เลยขยับตัวมาใกล้กับเขาเช่นเดียวกับใบหน้าจนปากเขาเผลอชนกับแก้มอีกคน

มือที่โอบอยู่กับเอวเขากระชับให้แน่นขึ้นทำให้เพิ่งนรู้ว่าเขาอยู่ในอ้อมแขนของอีกคนมาโดยตลอด

ชินไปแล้วรึไง

เบสเพลงมันดังไปสินะใจเขาถึงสั่นขนาดนี้

“อยาก กลับ บ้าน”

“อ้อๆๆ” เมื่อได้ยินลภัสเลยขอตัวไปบอกเพื่อนแล้วรีบกลับมาหาก่อนจะชวนกันกลับไปได้ซักที

“เดี๋ยวขับเอง” กัปตันคว้ากุญแจรถมาก่อนที่อีกคนจะไขได้ แน่นอนเติร์ดไม่ได้ขัดอะไร ดีซะอีก มีคนขับใครแม้เขาจะไม่ได้เมาอะไรมากมายก็เถอะ

“ขอโทษ” ท่ามกลางเสียงวิทยุที่ถูกเปิดเพราะไม่อยากให้บรรยากาศในรถเงียบเกิน เติร์ดก็พูดขึ้นมา

“เรื่อง?”

“ทั้งวัน” กัปตันไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เขาไม่ได้โกรธ เพียงแค่ไม่เข้าใจที่อีกคนเข้ามาทำนั่นนี่ทั้งที่เขาไม่ได้ต้องการ แต่มันก็ไม่ได้อึดอัดอะไรขนาดนั้น

“ช่างมันเถอะ”

“ไปนอนคอนโดเติร์ดได้มั้ย” ขออีกแล้ว ทำไมลภัสชอบขอแบบนี้ทั้งที่รู้ว่ามันอาจจะไม่ได้อย่างที่ขอ

“ไม่ทำอะไรหรอก”

.

.

“อื้อ ไหนบอกจะไม่ทำไง” ในระหว่างกำลังแบกร่างคนเมาขึ้นมาจนเข้าห้องนอนได้อยู่แล้ว อีกคนก็นึกมีแรงขึ้นมาขอจูบเขา

ใช่ ยังไม่ทันได้อนุญาตด้วยซ้ำ ก่อนจะตามมาด้วยมือที่อยู่ไม่สุขของอีกคน มือเขาพยายามดันอกคนรุกอยู่ดูจะอ่อนแรงไปเรื่อยๆเมื่อโดนรุกหนักขึ้น ทั้งจูบทั้งคลอเคลีย

“เติร์ด!” ชลธรตัดสินใจเรียกอีกคนให้หยุกการกระทำนั้น ใบหน้าที่คลอเคลียอยู่กับลำคอขาวหยุดลงแต่ยังไม่ผละออก แขนที่จับข้อมือของคนที่ดันอกไว้เปลี่ยนมาเป็นโอบรอบเอวบางแทน

“ขออยู่แบบนี้ซักพักได้มั้ย” กัปตันได้แต่คิดในใจว่าเขามีสิทธิ์เลือกที่ไหนกันละ สุดท้ายก็ยืนเป็นคนโดนกอดอยู่แบบนั้นจนเริ่มคิดว่าอีกคนอาจจะเผลอหลับเพราะไอลมหายใจรดคอเขามันดูจะสม่ำเสมอกันแปลกๆ

“หลับรึไง”

“ป่าว กำลังคิด”

“....” เขาเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อทำเพียงแค่การยืนนิ่งๆ บางทีอาจจะเป็นเขาเองที่เริ่มง่วงบ้างแล้ว

“แพ้แน่เลยว่ะ”

“...”

“ก็รู้ใช่ปะว่าพวกเติร์ดเล่นเกมกันอยู่” กัปตันเลือกที่จะเงียบฟังอีกครั้ง เขารู้ แต่ไม่คิดว่าพอได้ฟังจากปากอีกคนจริงๆมันจะทำให้ใจกระตุกขนาดนี้

หลงคิดไปว่าถ้าไม่ใช่การพนันอะไรเลยซักอย่างมันก็คงจะดี

แต่ก็คิดไปว่ามันคงไม่มีทางทำให้พวกเขาได้รู้จักกันแน่ๆ

อยู่ๆก็มีคนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน แรกๆมันดูแปลกไปหมด มีคนมารับมาส่ง มากินข้าวด้วย มาอ่านหนังสือเป็นเพื่อน จากวันเป็นเดือน

เริ่มเคยชินจนน่ากลัว

“อื้ม”

“ชลรักเติร์ดบ้างปะ” ใบหน้าที่เกยกับไหล่เขาไว้ผละออกมาสบตากับเขา

“เติร์ดเมาแล้วนอนเถอะ”

“อย่าเปลี่ยนเรื่องดิ”

“เติร์ด” คนดื้อเจอคนดื้อต้องมีซักคนที่แพ้

แน่นอนว่าลภัสเลือกที่จะแพ้แล้ว

“งั้นนอนด้วยกันหน่อยดิ”

“ไม่”

“สัญญาจะไม่ทำไรจริงๆ”

“เชื่อก็บ้าแล้วปะ” ใช่ เจ้าของห้องถูกทิ้งไว้ในห้องคนเดียวมองคนที่เดินออกห้องไปด้วยสายตาอาวรณ์

คิดผิดมาตลอดเลยหรอวะว่าจะมีใจเหมือนกัน

ชลธรอยู่ในสายตาเขามานานแล้ว แต่ไม่มีใครเคยรู้ อาจจะฟังดูโรคจิตแต่ก็เคยตามอีกคนไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดมาแล้ว

ถึงได้รู้ว่าการแอบตามไปกับไปเป็นเพื่อนนั่งข้างกันเลยมันไม่เหมือนเลย

คนที่ดูนิ่งๆเย็นๆแต่จริงๆกลับมีมุมน่ารักแบบที่คาดไม่ถึง

เพราะงั้นเขาถึงได้แพ้ตั้งแต่เริ่มไม่ทันเดือนด้วยซ้ำ

ลภัสไอขี้แพ้เอ้ย

ประตูห้องนอนถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง ชลธรไม่สบตากับคนที่นั่งอยูาบนเตียง ปากบางอิ่มเข้าหากันเล็กน้อยราวกับลังเล

“ก็ถ้าอาบน้ำ อาจจะยอมนอนด้วยนะ”

ให้ตายสิ ลภัสต้องแพ้ชลธรไปตลอดชีวิตแน่ๆเลยว่ะ