"ยู ยูอ้วนขึ้นป่าวเนี่ย"

"ยูกินเยอะไปแล้วนะ"

"ไปวิ่งกันมั้ยยู"

รำคาญ

รำคาญ

ทำไมลภัสถึงได้ทำตัวน่ารำคาญนัก กับอิแค่น้ำหนักเขาขึ้นเนี่ยไม่เข้าใจว่ามันไปขึ้นบนหัวไอคนข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วยังเอาตัวเองมาทับตัวเองไปอีก นึกว่าเบามากมั้ง

"เติร์ดอยู่ดีๆดิ"

นั่นไง แม่โมโหแล้ว

มือที่ใหญ่กว่าบีบเอวคนที่นอนเล่นโทรศัพท์ทำเป็นไม่สนใจเขาอย่างมันเขี้ยว ปฏิเสธไม่ได้ว่าตั้งแต่ว่างไม่ต้องไปซ้อมเต้นอีกคนก็ผันตัวกลับไปเป็นสายกินอีกรอบ ดูเหมือนช่วงนี้จะหนักหน่วงไม่น้อยถึงได้อมเมล็ดทานตะวันไว้ข้างแก้มตลอดเวลาแบบนี้

ไอน่ารักมันก็น่ารักหรอกยิ่งดีสิเวลาฟัดโคตรเต็มไม้เต็มมือ

แต่อยู่ในวงการนี้คงไม่มีใครชอบให้มีน้ำหนักตัวมากนักหรอก

เชื่อเถอะว่าลภัสพยายามทำทุกวิถีทางแล้วให้อีกคนออกไปออกกำลังกายด้วยกันซักที

"เฮ้ย ทำไรเนี่ย" อยู่ๆคนที่นั่งทับก็นึกคึกออกแรงให้เขาต้องพลิกตัวมา กลายเป็นว่าตอนนี้เขากำลังโดนลภัสคร่อมอยู่ สายตาคนข้างบนมงอย่างจริงจังจนชลธรต้องเผลอหลบสายตาแทน

เขาแพ้เวลามันอ้อนจะตาย

"เอางี้ ยูซิทอัพแค่ยี่สิบรอบแล้วพอเลย" ข้อเสนอที่บอกเลยว่าโคตรอีซี่ทำให้ชลธรตกปากรับคำทันที เบื่อเหมือนกันที่มันจะวอแวให้เขาออกกำลังกายอยู่นั้น 

"แต่ยูต้องจุ๊บไอด้วยนะ"

"อะไรวะ"

"จะทำไม่ทำ" อยากจะข่วนไปหน้ายียวนของมันมาก แต่ก็จำยอมทำให้มันจบๆไปดีกว่า ชลธรประสานแขนตัวเองไว้หลังท้ายทอยรอใ้อีกคนจับข้อเท้าเขาไว้แล้วถึงจะเริ่มได้

ครั้งแรกเป็นแค่จุ๊บเบาๆลงริมฝีปากเท่านั้น

ก่อนที่มันจะหนักขึ้นเมื่อครั้งที่ห้าที่แขนอีกคนรั้งต้นคอเขาไว้ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากจนรู้สึกเจ็บจนต้องเผลอร้อง ทั้งรู้ว่ามันเปิดโอกาสให้อีกคนได้ชิมความหวาน มือเรียวละจากท้ายทอยตัวเองมาเป็นการขยำเสื้ออีกคนแทน

"จะยี่สิบปากพังพอดีปะ"

"ไอจะทำเบาๆ"

"ให้จริงเถอะ"

ให้แล้วปากเขาก็ไม่ได้พังจริงๆยังไม่ถึงครั้งที่สิบไอคนที่ต้องกำข้อเท้าให้เขาก็ขึ้นคร่อมมาแทน ปากร้อนที่ซุกไซร้ตามซอกคอขาวไปจนถึงไหปลาร้าอย่างคุ้นเคย มือทั้งสองต่างบีบเฟ้นไปทั่วร่างกายของอีกคน พอชลธรเผลอคนที่อยู่ข้างบนเลยจัดการพลิกให้ตัวเองอยู่ข้างล่างแทน

ดูเหมือนคนที่อยู่ข้างบนยังไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์มากนัก จนเมื่อมือที่จับอยู่ตรงเอวเริ่มเลื่อนลงมาอยู่ในตำแหน่งของบั้นท้าย

"จริงๆไอว่าแบบนี้น่าจะออกกำลังกายได้ดีกว่าอ่ะ"