เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
JackJaetwo3__nineseven
I love that dress
  • 18:24

    youngjae : วันนี้ไปร้องเพลงที่ร้านพี่แจบอมนะครับ

    youndjae : พี่แจบอมไม่ว่างครับ บินไปต่างประเทศ

    youngjae : พี่เลิกกี่โมงครับ

    youngjae : นอนที่ไหนครับ

    Jackson : ยังไม่รู้เลยครับว่าจะเลิกกี่โมง

    Jackson : คืนนี้พี่นอนคอนโดพี่นะครับ พรุ่งนี้มีบินแต่เช้า

    youngjae : ครับ ตั้งใจทำงานนะครับ

    Jackson : ตั้งใจทำงานเหมือนกันครับ

    ผมวางสมาร์ทโฟนไว้บนเตียงแล้ว เตรียมไปอาบน้ำ

    วันนี้รับงานร้องเพลงไว้เพราะพี่แจบอมต้องบินไปเกาหลีด่วน ทำให้ที่ร้านไม่มีคนร้องเพลงให้

    กริ๊ง กริ๊ง

    เสียงออดดังขึ้น ผมพาดผ้าขนหนูไว้บนบ่าแล้วเดินไปส่องตาแมว

    "พี่จินยอง"

    ผมเปิดประตูให้พี่จินยองเข้ามาในห้อง

    "คืนนี้ใส่ชุดนี้นะ"

    พี่จินยองยื่นเสื้อแขนยาวสีดำให้ผมพร้อมทิ้งตัวลงบนโซฟา

    "ทำไมวันนี้มีชุดมาให้ล่ะครับ"

    "วันนี้เป็นงานปิด เหมาทั้งร้าน"
    "เจ้าภาพเขารีเควสมา"

    "อ่อ ครับ"

    "ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวไปพร้อมพี่เลย"

    ผมพยักหน้าให้พี่จินยองและเดินเข้าห้องมาอาบน้ำ

    พี่จินยองเป็นเพื่อนพี่แจ็คสันตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย 

    ตอนนี้พี่จินยองเป็นหุ้นส่วนเปิดร้านเหล้ากับพี่แจบอม และพี่มาร์ค

    ปกติผมไม่ได้ร้องเพลงร้านเหล้าหรอกเพราะพี่แจ็คสันไม่อนุญาตแต่นี่เป็นร้านของเพื่อนพี่แจ็คสันเลยถูกยกเว้น

    "พี่จินยอง แจว่ามันโป๊เกินไปอะ"

    ผมลองใส่ชุดที่พี่จินยองเอามาให้ เป็นเสื้อแขนยาวตรงแขนเป็นซีทรู

    ถ้าแค่นี้ผมคงไม่ติดอะไรแต่ข้างหลังเป็นซีทรูหมดหน่ะสิ 

    "สวยดี เห้ยสวยมาก"

    พี่จินยองจับตัวผมหมุนไปรอบๆ

    "แจต้องโดนพี่แจ็คสันดุแน่ๆ ถ้าใส่ชุดนี้"

    "ให้มันมาดุพี่นี่ ใส่ตัวนี้แหละพี่รับผิดชอบเอง"

    พี่จินยองส่งยิ้มมุมปากมาให้ผม

    เถียงอะไรต่อไม่ได้ ผมได้แต่เดินกลับเข้าไปในห้องนอนเผื่อแต่งตัวให้เสร็จ

    "เดี๋ยวยองแจ"

    เสียงพี่จินยองทำให้ผมหันกลับมา

    "ครับ"

    "ไม่ต้องฉีดน้ำหอมนะ พี่มีน้ำหอมตัวใหม่ให้เราลอง"

    "ครับ"

    19:36

    "ไม่ต้องกลัวหรอกหน่าพี่ยองแจ ก็พี่จินยองบอกว่าจะรับผิดชอบเอง"

    แบมแบมบอกกับผม

    พี่จินยองจะรับผิดชอบยังไงถ้าพี่แจ็คสันดุผม ผมยังคิดไม่ออกเลย

    "ใช่ ยองแจไม่ได้หันหลังร้องเพลงนะ"

    พี่จินยองพูดเสริมอีกครั้ง

    "อือ"

    21:15

    Jinyoung : sent a photo

    Jinyoung : ATTRACTIVE ?

    Jinyoung : SEXY ?

    Jackson : HOLY SHIT! 

    Jackson : STOP IT!

    Jinyoung : Lol

    Jinyoung : sent a location

    Jinyoung : You have to stop by yourself ;--)

    Jackson : otw!

    "วันนี้ผมว่าเราประชุมกันแค่นี้ก่อนนะครับ มันเลยเวลามามากแล้ว"

    ผมบอกกับคนในที่ประชุม 

    วันนี้ผมมีประชุมงบประมาณของบริษัท จริงๆอยากเคลียร์ให้เสร็จวันนี้แต่ดูเหมือนจะมีเรื่องสำคัญกว่าให้ผมไปเคลียร์

    "ยังไงทางนี้ผมฝากคุณเจนด้วยนะครับ มีธุระด่วนต้องไปจัดการ"

    "ได้ค่ะ"

    21:48

    "ออกมารับกูด้วย หน้าปากซอยแล้ว"

    "เหยียบเท่าไหร่ครับเนี่ยท่านประธาน"

    จินยองพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ

    ปัง!

    "ขอโทษนะครับ วันนี้มีคนเหมาร้าน"

    โอ้โห ให้แฟนผมมาร้องเพลงวันที่คนเหมาร้านเลยหรอ

    "พนักงานใหม่หรอ ถึงไม่รู้ว่าพี่เป็นใคร"

    ผมพูดกับพนักงานที่อยู่หน้าร้าน

    "บิว นี่เพื่อนพี่เอง"

    และตัวการก็เดินฉีกยิ้มออกมา

    "แจ็คสัน นี่พนักงานใหม่กูพึ่ง"

    "มึงอย่าลีลา พากูไปหายองแจ"

    "มึงไปรอที่ห้องพักดิ น้องทำงานอยู่"

    กับเรื่องยองแจผมไม่เคยใจเย็น โดยเฉพาะเรื่องที่ยองแจใส่เสื้อซีทรูขึ้นไปร้องเพลงบนเวที

    "กูไม่เล่น"

    ผมบอกจินยองพร้อมผลักให้หลบทาง

    "สำหรับเพลงสุดท้ายก่อนจะลากันไป"

    เสียงคนนับสิบส่งเสียงแสดงอาการเสียดายที่ต้องร่ำลาแฟนของผม

    "คืนนี้ ครับ"

    "ไม่รู้ว่าเป็นไปเพราะค่ำคืน ไม่รู้ว่าเป็นไปเพราะแสงดาว..."

    "พี่แจ็คสันครับ พี่จินยองให้ไปนั่งข้างเวทีครับ"

    พนักงานหน้าตาคุ้นเคยเดินมาบอกกับผม

    "ไม่เป็นไร อีกเพลงเดียวก็เลิกแล้วไม่ใช่หรอ"

    ผมตอบน้องไปโดยที่ไม่ได้ละสายตาจากนักร้องบนเวที

    "ครับ"

    "งั้นพี่ยืนอยู่ตรงนี้แหละ"

    ผมไม่ได้ฟังยองแจร้องเพลงบนเวทีแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ 

    ตั้งแต่ที่ผมเข้าไปบริหารงานแทนพ่อ ผมก็มีเวลาให้ยองแจน้อยลงแต่ยองแจไม่เคยบ่นหรืองอแงกับผมเลย

    เสียงของยองแจยังเพราะเหมือนเดิม

    แค่นั่งร้องเพลงเฉยๆก็ดึงดูดสายตาของผมได้เหมือนเดิม

    "ไง ไม่ได้ฟังมานานแค่ไหนแล้ว"

    จินยองเดินมายืนข้างๆผม

    "หึ แผนสูงดี"

    "เก่งปะล่ะ ทำให้ท่านประธานเลิกประชุมได้อะ"

    "เออ เก่ง"

    "แค่ในคืนนี้ฉันต้องการจะรู้ว่าเธออยู่หนใด อยากให้รู้ตัวเอาไว้ว่ามีใครคิดถึง

    หวังว่าเธอจะซึ้งถึงใจที่มี

    ฉันต้องการเธอที่สุด

    ในคืนนี้"

    ผมมองยองแจพร้อมส่งยิ้มให้ คนบนเวทีส่งยิ้มกลับมา

    ผมรู้ว่ายองแจเขิน ซึ่งการกระทำแบบนี้แหละ

    ทำผมรักจนถอนตัวไม่ขึ้น

    "บอกน้อง กูรอที่รถ"

    ผมบอกจินยองแล้วเดินออกจากร้านไป

    ถ้าจัดการเรื่องชุดที่ใส่ที่ร้านต้องมีคนช่วยน้องเยอะแน่

    เพราะงั้น...ผมขอเคลียร์กับน้องสองคนพอ

    ก๊อก ก๊อก

    ยองแจเคาะกระจกรถให้ผมเปิดประตู

    "ทำไมมาได้ล่ะครับ"

    เข้ามานั่งพร้อมรัดเข็มขัดเรียบร้อย

    "เปลี่ยนเสื้อทำไมครับ"

    ผมหันไปถามคนข้างๆ

    "พี่ไม่ชอบใช่มั้ยครับ แจเลยขอยืมเสื้อพี่จินยองเปลี่ยน"

    จินยองโคตรร้ายเลย

    "รู้ว่าพี่ไม่ชอบแต่ก็ยังใส่หรอครับ พี่ต้องทำไงกับเราดี หืม"

    ผมแกล้งคนข้างๆจนหน้ายองแจซีดไปเลย

    "ขอโทษครับ"

    ผมไม่ได้ตอบอะไรยองแจ

    บรรยากาศในรถเงียบลงจนได้ยินเสียงแอร์

    "พี่โกรธใช่มั้ยครับ อย่าเงียบแบบนี้สิครับ"

    ยองแจก้มหน้าพูดกับผม 

    อย่าทำแบบนี้สิ เดี๋ยวพี่ก็แพ้หมด

    "พี่แจ็คสันครับ ตอบหน่อยได้มั้ย"

    "ถึงห้องค่อยคุยครับ"

    "ครับ"

    23:54

    ระหว่างทางกลับคอนโดยองแจ ไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นจนถึงห้อง

    ยองแจพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล

    จบเรื่องวันนี้ผมต้องจัดการด่าเพื่อนตัวเองด้วย

    "โกรธก็ได้นะครับแต่อย่าเงียบแบบนี้สิครับ"

    ผมกำลังจะเดินไปหยิบน้ำมาดื่มแต่ยองแจเดินมากอดผมจากข้างหลัง ทำให้ผมต้องหยุดเดิน

    "ขอโทษนะครับ"

    หลังของผมสัมผัสได้ถึงน้ำตาของยองแจ 

    ร้องไห้จนได้สินะ

    "เสื้อตัวนั้นอยู่ไหนครับ ได้เอากลับมารึป่าว"

    ผมหันไปถามยองแจโดยที่แขนของยองแจไม่ได้ปล่อยจากเอวของผม

    "พี่จินยองบอกให้กลับมาด้วยครับ"

    "แต่แจจะเอาไปทิ้ง"

    ไม่เสียแรงที่เป็นเพื่อนกันมานาน

    "ไม่ต้องทิ้งครับ หนูไปเปลี่ยนเป็นเสื้อตัวนั้นมา"

    "แล้วเราค่อยคุยกัน"

    "แต่พี่ไม่ชอบหนิครับ"

    "ไปเปลี่ยนครับ พี่จะนั่งรอที่โซฟา"

    ยองแจเดินออกมาพร้อมใส่เสื้อซีทรู

    "นั่งครับ"

    ยองแจนั่งข้างๆผมบนโซฟา

    "ไม่ใช่ตรงนั้นครับ ตรงนี้"

    ผมตบตักตัวเอง

    "แต่ว่า"

    "จะนั่งมั้ยครับ"

    ยองแจย้ายตัวมานั่งบนตักของผม

    หน้ายองแจขึ้นสีเล็กน้อย นั่นทำให้ผมเผลอยิ้มออกมา

    ผมใช้แขนทั้งสองข้างกอดคนบนตักไว้

    "พี่ไม่ได้ไม่ชอบให้หนูเสื้อตัวนี้นะคะ"

    "พี่ชอบมากเวลามันอยู่บนตัวของหนู"

    "แต่พี่ชอบเห็นหนูใส่ให้พี่ดูคนเดียว"

    ผมไล่จูบตั้งแต่กลางหลังขึ้นมาถึงไหล่ของคนบนตัก

    "อื้ออ"

    จุดอ่อนของยองแจอยู่ที่คอขาวๆและผมก็ชอบมากด้วย

    "เปลี่ยนน้ำหอมหรอคะ"

    "พี่ จินยอง"

    "พี่จินยองให้มาลอง อื้ออ ชะใช้"

    "หอมดีนะคะ"

    กลิ่นน้ำหอมผสมกับคอขาวๆของคนบนตักทำให้ผมรู้สึกเหมือนกินวิสกี้มาหลายแก้ว

    "แต่ห้ามฉีดไปข้างนอกนะคะ พี่หวง"

    "พี่หายโกรธรึยัง"

    ยองแจหันมาถามผม

    "ยังค่ะ"

    "หนูต้องทำยังไงให้พี่หายโกรธ"

    "นั่นสิคะ ทำยังไงดี"

    ผมรั้งต้นคอของคนบนตักลงมาบรรจงจูบที่ปากนุ่มๆ ลิ้มรสจูบที่วันนี้มีรสข่มของแอลกอฮอล์ที่น้องดื่มเข้าไป แปลกดีที่รสขมนั้นกลายเป็นรสหวานเมื่อผมได้ชิมริมฝีปากสีหวานอย่างเนิ่นนาน

    "พี่มีบินไม่ใช่หรอครับ"

    "แต่พี่คิดถึงหนู"

    ยองแจไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่มองหน้าผม

    "เราจะไม่เจอกันเป็นอาทิตย์เลยนะคะ หนูจะไม่ทำอะไรให้พี่คิดถึงเลยหรอ"

    หลังจบประโยคนั้น ยองแจก้มลงมาจูบผมแต่จูบครั้งนี้เป็นจูบที่ร้อนแรงและเป็นจูบที่ทำให้ผมไม่อยากบินไปต่างประเทศในวันพรุ่งนี้แล้ว

    I love that dress
    But you won’t need it anymore
    No, you won’t need it no more
    Let’s just kiss ’til we’re naked, baby



    by 23.nineseven
    หวังว่าจะชอบกันนะคะ ;--)


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in