"ขอโทษครับ"

"พี่แจ็คสัน!" 

คนที่กำลังซ้อมร้องเพลงหันมาทัก

"จะถามว่าเลิกกี่โมง"

"เลิกเลยก็ได้ยองแจ" 

ครูฝึกร้องเพลงบอกกับยองแจ

ผมยื่นมือไปหยิบกระเป๋าจากมือของคนข้างๆ

"กินอะไรดี"

"กินข้าวที่บริษัทได้มั้ย"

วันนี้วันสำคัญของผมนะ ทำไมชวนกินข้าวที่บริษัทล่ะ

"ทำไมล่ะ"

"แจมีเรียนภาษาญี่ปุ่นต่อ"

"ไม่อยากไปกินข้าวไกล กลัวกลับมาไม่ทัน"

ล้อกันเล่นใช่มั้ย

"ก็ได้"

ผมจะยอมเล่นตามน้ำไปก็แล้วกัน

"กินน้อยจัง"

ยองแจมองข้าวในจานของผมซึ่งแตกต่างจากจานของเขา

"เดี๋ยวอิ่ม"

"กินก็ต้องกินให้อิ่มสิ"

"เลิกเรียนกี่โมง"

"สามทุ่ม"

"ทำไมดึกจัง"

"ปกติดึกกว่านี้ พี่กลับบ้านก่อนเลย"

"เดี๋ยวแจให้คนขับรถไปส่งที่บ้าน"

แผนแค่นี้ทำไมผมจะไม่รู้

กะจะให้ผมกลับบ้านแล้วก็มาเซอร์ไพร์สที่บ้านล่ะสิ

"กลับบ้านไหน"

"บ้านแจสิ"

ไม่หลุดเลยนะ

"อือ"

หลังจากที่เราสองคนกินข้าวเรียบร้อย ผมเดินขึ้นไปส่งยองแจที่ห้องเรียนภาษาญี่ปุ่น

วันนี้ผมขับรถมาเพราะคิดไว้ว่าจะไปกินข้าวกับยองแจ ขับรถเล่นแล้วค่อยกลับบ้าน

ภารกิจล้มเหลว

ผมเปิดหลังรถเพื่อหยิบกระเป๋าที่ใส่เสื้อผ้าที่ใช้แล้วไปส่งซัก

และพบช่อดอกทานตะวันช่อใหญ่พร้อมการ์ดใบเล็ก

ที่ดูจากลายมือก็รู้ว่าเจ้าของคือใคร

ชอบทำอะไรที่คาดไม่ถึงอยู่เรื่อยเลยนะ 

เสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดดังขึ้นทันทีที่ผมเปิดประตูบ้าน

ผมไม่รู้ว่าตอนนี้มีใครอยู่ในบ้านผมบ้าง

เสียงไฟจากเทียนทำให้ผมเห็นยองแจที่ถือเค้กเดินนำหน้ามา

ตามด้วยจินยอง แบมแบม พี่มาร์ค แจบอมและยูคยอม

ทุกคนในวงอยู่ในห้องผมหมดเลย 

"อธิฐานสิแจ็คสัน"

จินยองบอกกับผมที่ยืนนิ่งอยู่

"อธิฐานว่าอะไรอะพี่"

แบมแบมถามผมขึ้นมา

"บอกก็ไม่ขลังดิ"

"ขอบคุณนะทุกคน"

"มาๆ เราไม่ได้ทำแบบนี้กันกี่เดือนแล้วนะ"

ลีดเดอร์พูดขึ้นมา

"มาทำแบบที่เคยทำกันดีกว่า"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ"

ทุกคนหัวเราะออกมาพร้อมกัน

หลังจากที่อีกห้าคนแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง

ผมกับยองแจออกมายืนรับลมที่ระเบียงบ้าน 

วันนี้ท้องฟ้ามีดาวด้วยถึงจะมองเห็นชัด 

"สุขสันต์วันเกิดอีกรอบนะพี่แจ็คสัน"

"ขอบคุณสำหรับวันนี้และทุกวันที่ผ่านมานะยองแจ"

"แจก็เหมือนกัน ขอบคุณที่พี่เกิดมา

แจเป็นกำลังใจอยู่ตรงนี้เสมอ"

ผมซบไหล่คนข้างๆ

ยอมรับว่ายองแจเหมือนวิตามินของผม

เวลาผมเหนื่อยแค่ได้เห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคนข้างๆ

ก็ทำให้ความเหนื่อยของผมเบาลง

KingJacksonday

28.03.19

by 23.nineseven