"พี่ก็ผิดที่ยอมนาย"

อึนจีวอนหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ 

วันนี้ตอนเช้า คังซองฮุนส่งข้อความมาหาเขาบอกให้ออกมาเจอกันที่สวนสาธารณะแห่งนี้

"แล้วมีอะไรถึงเรียกพี่มา"


"วันนี้วันอะไรจำได้มั้ย"

ซองฮุนถามเขา สายตายังมองตรงไปข้างหน้า รอยยิ้มยังปรากฎอยู่บนใบหน้าของซองฮุน แต่จีวอนรู้ดี ว่าซองฮุนไม่ได้หมายความตามรอยยิ้มนั้น

"จำได้" จีวอนตอบไป

มีข้อความแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของจีวอนในตอนนั้น

"ถ้าผมไม่ดื้ออยากคบกับพี่ตั้งแต่แรก วันนี้ผมคงไม่ต้องกลายเป็นแค่แฟนเก่าของพี่"

จีวอนเก็บโทรศัพท์ใส่ไว้ในเสื้อโค้ทแล้วลุกขึ้นยืน 


"ต้องไปแล้ว" 

ซองฮุนพยักหน้า

จีวอนหันหลังกลับและเดินออกมา

อึนจีวอนเป็นคนใจร้าย นั่นไม่ใช่สิ่งที่ซองฮุนคิด แต่เป็นตัวเขาเองที่คิด

อึนจีวอน นายมันคนใจร้าย