ครั้งแรกเจอหัวหน้าด่าว่าอ้วน ล้อเล่นกับฉันทุกวันอย่างกับฉันเป็นเพื่อนสนิทมิตรสหาย แต่พอจะลาออกก็ไม่กล้าบอกว่า กูรำคาญมึง ก็บอกไปสวยๆ ว่าอยากหาประสบการณ์ใหม่
ครั้งสอง บอสของฉันหื่นกามมากเห็นเพื่อนแผนกดิฉันไม่ได้ มองเหมือนกับติดฟิล์มดำไว้ นึกว่าไม่มีใครเห็น เรียกได้ว่าข่มขืนทางนัยตาไปแล้ว วันละสองรอบ รอบละ 10 นาที ก็สาแก่ความต้องการมั้ง แต่ลึกๆ แล้ว ลึกมากๆ ลึกจริงๆ ก็คือ เราอิจฉาคนอื่นๆ เปล่านะ ที่อย่างน้อยเจ้านายก็ยังเห็นสาวๆ สวยอยู่ในสายตาบ้าง แต่กลับไม่เคยมองเราเลยแม้แต่เรตินาเดียวก็ตาม ในใจเราก็ได้แต่เข้าข้างว่าเรานี้นะ การศึกษาเราก็ดี ทำงานก็เก่ง ถ้าจะมาคิดเล็กคิดน้อยเรื่องพวกนี้ ไม่มีประโยชน์
คิดไปคิดมา
สองวัน
ลาออก
ลาออกอีกแล้ว เพราะเราไม่มีความสุขกับสังคม มนุษย์เป็นสัตว์สังคมค่ะ เคยอ่านตอนป.4 แต่ครั้งนี้ ดูหนังกับอ่านคำคมมากไปหน่อย เลยออกกระทันหุนหันพันแล่น เพราะออกเลย! โดยยังไม่มีงานใหม่มา รองรับ เพราะคิดไว้ฝีมือดี หางานได้ไม่ยาก
หึ! งานหรือออฟฟิศที่ไหนก็เหมือนกัน นายต่างหากที่เราต้องหาให้ดีๆ เพราะเราว่าสถานการณ์ตอนนี้นายเท่านั้นที่จะเปลี่ยนชีวิตเรา สมัยนี้ 4.0 ไม่ยาก หาเลยตามโลกออนไลน์ นายคนไหนดีๆ วะ ถามเพื่อนด้วยว่าชีวิตที่พวกเมริงดีๆ กันเนี่ย มึงอยู่กับนายไหน กูไปร่วมใช้นายเดียวกับเมริงได้ไหม
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in