ถึง ความรัก ที่ทุกคนรู้จัก แต่ฉันไม่...

ใช่

โตแล้วล่ะ นี่ฉันกำลังจะก้าวสู่วัยของการเป็นผู้ใหญ่แล้วสินะ

ไม่ว่าเรื่องไหนๆ ฉันก็ทำมันออกมาได้ดี

ทุกคนต่างพากันพูดว่าฉันนั้นพร้อมแล้วที่จะเป็นผู้ใหญ่...

อย่างนั้นหรือ ?

ทำไมนะ ตัวฉันเองกลับไม่คิดแบบนั้นจริงๆ

มันมีอยู่เพียงเรื่องเดียวที่ทำให้ฉันคิด

คิดมาตลอด ว่า ไม่ ฉันยังไม่รู้ ไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำ

อาจฟังดูแปลกพิลึก หากฉันจะบอกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา 

ฉันไม่เคยรู้ว่าการรักใครนั้นเป็นอย่างไร

คนรักหรือ ? 

คืออะไร ?

การที่คนคนนึงพร้อมจะเสียหลายๆอย่างไปจากชีวิต เพื่อเพียงแค่จะให้คนๆเดียวมาอยู่ข้างกาย

การที่คนคนนึงร้องไห้อย่างไร้สติ ทั้งที่จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่มีเหตุผล มีความมั่นคง

การที่คนคนนึงยอมทิ้งความสุข ความสบาย แม้แต่ความฝัน ก็พร้อมจะทิ้งไป

เพราะคำว่า "รัก"

หลายคนบอกว่า "ขึ้นชื่อว่าเป็นความรัก อย่างไรก็สวยงาม"

แต่บางคนก็บอกว่า "เพราะคำว่ารัก เลยเจ็บปวด"

ฉันเกิดความสับสน ฉันไม่เข้าใจ

ไม่ว่าเรื่องไหน ฉันสามารถทำความเข้าใจได้ 

แต่ไม่ใช่กับเรื่องนี้

คนบนโลกตั้งมากมาย แต่ทำไมฉันถึงไม่มีใครมาทำให้ใจได้รู้จักความรัก

มันต้องมีอะไรผิดปกติไปแน่ มันไม่เกี่ยวกับเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกด้วยซ้ำ

ท้องฟ้ากำลังเล่นตลกอะไรกับตัวฉันอยู่หรือไง ?

ฉันอยู่กับความเหงาจนชิน จนไม่รู้สึกว่ามันเป็นภาวะที่โดดเดี่ยวแต่อย่างใด

เสพติดการใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ไปไหนคนเดียว นั่งเงียบๆคนเดียว

"ความรัก ถ้าเธอได้ยินช่วยตอบฉันที

ทำไมเธอพบเจอกับผู้คนมากมาย

ทุกคนพากันพูดถึงเธอ...เค้าดูรู้จักเธอดี

แล้วฉันล่ะ ?

เธอไม่อยากให้ฉันได้รู้จักเธอบ้างหรืออย่างไร 

เธอรังเกียจที่จะรู้จักฉันอย่างนั้นหรือ 

ความรัก...เธออยู่ที่ไหนนะ

ความรัก...กับฉันทำไมเราไม่เคยพบกัน"

หากเธอยังไม่รู้ ฉันยังรอคอยจะรู้จัก พบเจอกับเธออยู่นะ

แวะมาทักทายฉันบ้าง

จาก หญิงสาวที่หลงใหลในความรัก...แต่ไม่มีความรัก