00:14

จาก  ฉัน

ถึง    คุณ

        เวลาเที่ยงคืน สิบสี่นาที ฉันเคยสัญญากับท้องฟ้ายามค่ำคืนไว้ว่าฉันจะเขียนถึงคุณในสักวันหนึ่ง 

 นี่ไม่ใช่จดหมายรักหากแต่ใกล้เคียง ถึงคุณจะไม่มีโอกาสได้อ่านมันแต่ฉันก็ยังอยากจะเขียน 

 เขียนถึงคุณ เขียนเกี่ยวกับคุณ

       ฉันคงต้องย้อนกลับไปหลายสิบปีก่อนหน้านี้ วันที่ฉันได้พบกับคุณเป็นครั้งแรก 

ในตอนนั้นฉันเป็นเพียงเด็กสาววัย 126 ปี ฉันจำได้ดีว่าคุณมีรอยยิ้มที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา 

รอยยิ้มของคุณสว่างไสวราวกับแสงอาทิตย์เจิดจ้าในฤดูร้อน ดวงตาเรียวเล็กของคุณเองก็งดงามไม่แพ้

ดวงดาวนับล้านดวงบนฟากฟ้า

รับรู้ได้ตั้งแต่วินาแรกที่ดวงตาเราสบกันว่าคุณจะเป็นใครสักคนที่ฉันจะนึกถึงตลอดไป

จะเป็นใครสักคนที่ฉันจะหวงแหนไว้ในความทรงจำวัยเยาว์ 

       ในวันนี้ทุกๆอย่างอาจจะสายเกินกว่าที่จะกลับไปเริ่มต้นและแก้ไข 

อีก 100 ปีต่อจากนี้ใบหน้าของฉันจะเลือนหายไปจากความทรงจำของคุณอย่างสมบูรณ์

รูปถ่ายของเราจะปลิวสูญหายไปกับอดีต เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของคุณในห้วงคำนึงของฉันจะถูกพัด

และพรากไปโดยกาลเวลา

ถึงแม้เรื่องราวของเราในวันนี้ ชีวิตของเราในวัย 208 ปี จะไม่ได้ลงเอยด้วยความสุข ไม่ได้จบลงที่เรา

แต่งงานหรือครองคู่และรักกันไปจนถึงวันสุดท้าย แต่ฉันเชื่อว่าเรื่องราวของเราจะดำเนินต่อไป

จบลงด้วยรอยยิ้มและความรักในโลกอีกใบ ในจักรวาลอีกแห่งที่ไกลแสนไกล

       สุดท้ายนี้ขอบคุณที่คุณยังมีลมหายใจ ขอบคุณที่ยังเติบโตและอยู่บนโลกใบนี้

ฉันขอบคุณคุณเหลือเกินที่คุณยังมีชีวิตอยู่

                                                                                                                              

                                                                                                                              รักและคิดถึงคุณเสมอ,

                                                                                                                                             ฉัน