ถ้าไปยืนอยู่ท่ามกลางคนมากมายเขาก็จะถูกกลืนหายไป เช่นกันกับฉัน

และเพราะไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ฉันไปสนใจคนธรรมดาคนนี้

ธรรมดาเสียจนลองคุยไปเรื่อยๆ ก็ยังแปลกใจ ที่รู้ว่าเธอมีอะไรที่น่าค้นหามากกว่าที่ใครคิด

และแอบดีใจด้วยซ้ำที่เราได้เห็นมุมมองนี้ ก่อนคนอื่น

เพราะเธอเป็นผู้ชายที่ไม่คิดอะไรหยุมหยิม เดาว่าเธอคงไม่ได้อยากจะลองเชิงอะไรกับฉันมาก

ซึ่งก็เป็นเรื่องโชคดีสำหรับคนที่ไม่เคยจีบใครมาก่อนแบบฉัน 

จะมีก็แต่กำแพงที่เธอก่อมันไว้อยู่แล้ว ก่อมันก่อนที่ฉันจะเข้าไปหาเธอ

จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่ายนะ กับความรักครั้งนี้ 

ที่ว่ายากคือเธอเป็นคนรักใครรักจริง รักมาก รักฝั่งใจ จนทำให้เธอไม่ลืมรักครั้งเก่าเสียที 

แม้จะผ่านมากี่ปี คนที่รักใครมากๆแบบนี้ ก็คงจะรักใครยากเหมือนกัน 

เหมือนเจอภูเขาไฟที่รอวันปะทุ เธอคือมหันตภัยย่อมๆ ที่จะปะทุเมื่อไหร่ก็ได้ 

เพียงแค่ตอนนี้ยังไม่มีอะไรมาสะกิดใจ แต่ถ้ามีเมื่อไหร่ เธอก็จะปะทุความรู้สึกออกมา 

ทำลายล้างทุกคนรอบข้างแม้กระทั่งความรู้สึกของคนที่รออย่างฉัน

เหมือนเมื่อปีที่แล้วที่เธอปะทุความคิดถึง ถึงคนนั้นออกมา

เธอเขียนบทความยาวๆถึงเขา ที่ปกติแม้จะอัพสเตตัสสั้นๆเธอยังไม่ทำมัน

เธอแชร์เพลงเศร้าๆ แล้วบรรยายความรู้สึกผ่านเพลงว่าคิดถึงเขาขนาดไหน

เธอไม่เคยลังเลจะกลับไป ถ้าเขากลับมา เธอก็ไม่ไม่ลังเลที่จะทิ้งใครไว้ทั้งนั้นเช่นกัน

อาจฟังดูไม่ดี แต่ฉันไม่อยากให้มีวันนั้นเลย เธอรู้คงโกรธมากที่ฉันคิดกับเธอแบบนี้ สมควรแล้วแหละอยากให้ภูเขาไฟลูกนั้น หยุดปะทุแล้วกลายมาเป็นภูเขาไฟที่น่าท่องเที่ยว น่าเข้าหา และเปิดรับนักท่องเที่ยวอย่างฉันอยากเข้าไปสำรวจและฝากความทรงจำไว้ตรงนั้นตลอดไป

ความง่ายของความเป็นเธอคือ เธอไม่ได้ก่อกำแพงหนาและสูงเกินไป 

ไม่ได้ปิดประตูขังตัวเองแน่น จนปิดตายขนาดนั้น

เธอยังแง้มหน้าต่างเล็กๆออกมาทักทายฉันอยู่ 

เธอยังหยิบดอกไม้ดอกนั้นที่ฉันวางมันไว้ตรงขอบหน้าต่างเกือบทุกวัน 

แม้ฉันไม่รู้ว่าเธอจะหยิบมันไปทิ้งในถังขยะ หรือหยิบมันไปใส่แจกัน

แต่นั่นก็เป็นเรื่องของเธอ ที่ฉันมองไม่เห็นและจินตนาการไปเรื่อยว่า

หลังหน้าต่างนั้น เธอจัดการยังไงกับดอกไม้ แต่ก็มันก็ดีมากๆแล้วที่เธอหยิบมันขึ้น 

ไม่ปล่อยให้มันนอนเฉาตายตรงที่เดิม

ก็อย่างที่บอก เธอถนอมน้ำใจเก่งในระดับหนึ่งเพราะอย่างนั้นฉันยิ่งหลงรักให้ความดีของเธอ 

เธอถนอมน้ำใจฉัน ทั้งที่ฉันที่ไม่มีความจำเป็นในชีวิตเธอเลย

เธอมีสิทธิ์จะตะโกนใส่หน้าฉัน แล้วปิดประตูใส่ ล็อคหน้าต่างทุกบาน 

ติดป้ายห้ามเข้า เธอทำได้ทุกอย่าง แต่เธอก็ไม่ทำ

ขอบคุณนะ ขอบคุณที่เว้นพื้นที่ แม้เพียงเล็กน้อยให้ฉัน 

ให้เวลาฉันได้พูดคุยกับเธอแม้เพียงสิบนาทีต่อวัน 

น้อมรับคำแนะนำของฉัน แล้วยังพูด ขอบคุณครับ ตอบกลับมาเสมอๆ

ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไง ไม่รู้ว่าตอนจบมันจะแฮปปี้เอนดิ้งเหมือนหนังรักที่เพิ่งดูมาหรือเปล่า

แต่อยากบอกให้รู้ไว้ว่า ฉันโชคดีมากๆแล้ว ที่ได้รู้จักกับคนอย่างเธอ :)