เราเจอกับเธอตั้งแต่ประถม ใช่- ประถมศึกษา
แต่มารู้จักกันจริงๆ ก็ตอนมัธยมต้น
ที่เรายังมาบังเอิญเรียนโรงเรียนเดียวกันอีก
จะพูดว่าโชคชะตาก็คงไม่ได้ดูเว่อร์เกินไป
เราได้อยู่ห้องเดียวกันอีก แต่แทบไม่เคยคุยกันเลย นอกจากคุยเรื่องเรียน เรื่องการบ้าน
ทุกวันนี้เรายังสงสัยอยู่เลย ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไรที่ทำให้เราได้มาอยู่ห้องคนเรียนเก่ง
ห้องเก้า ถูกขนานนามว่าเป็นคนที่รวบรวมคนเรียนเก่งไว้ด้วยกัน
มันก็จริง..แต่เว้นเราไว้คนหนึ่งละกัน
เพราะที่จริงแล้ว เราเป็นคนหัวไม่ดีเลย ตรงข้ามกับเธอ เธอเป็นคนที่หัวดีมาก
เธอเก่งคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ก็เก่ง ภาษาอังกฤษก็ดี เธอเก่งจริงๆ
แต่วิชาพละปานกลาง ซึ่งฉันก็ไม่ได้ต่างกับเธอเท่าไหร่ ฮ่าๆๆ
เคยคิดนะ บางทีถ้าฉันเรียนเก่งในวิชาใดวิชาหนึ่งที่เธอชอบ
เราอาจได้คุยกัน ตอนที่ฉันและเธอถูกคัดเลือกไปแข่งขันตอบคำถามคณิตศาสตร์
แต่ฉันพยายามแล้ว คณิตศาสตร์เป็นวิชาที่ฉันเกลียดมันที่สุด
แต่ถ้าได้นั่งใกล้เธอมันก็กลายเป็นวิชาที่ดีที่สุดได้
มีเหตุการณ์หนึ่งที่เธอคงจำไม่ได้ ตอนนั้นฉันดันซวยโดนอาจารย์สุ่มเลขที่
ให้แก้โจทย์เลขที่ยาก (สำหรับฉัน)
ใช่แล้ว- ฉันตอบไม่ได้ เลยโดนลงโทษด้วยการได้ยืนเรียนจนกว่าจะตอบได้
แต่จนแล้วจนรอด อาจารย์ก็คงจะรู้ว่าฉันนั้นโง่เกินไปที่จะเข้าใจ
เลยเรียกให้เธอ หรือเธออาสาตอบเองมั้งฉันจำไม่ได้แก้โจทย์นั้น
แน่นอนอยู่แล้ว เธอตอบถูก และฉันก็ก็อปคำตอบเธอมาเป๊ะๆ แม้จะไม่เข้าใจคำตอบมันเลยก็ตาม
ตอนนั้นไม่รู้จะเขินหรืออายดี แต่มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้ช่วยฉัน (แบบไม่รู้ตัว)
ขอบคุณนะ ที่ไม่ทำให้ฉันปวดขา
ความเก่งของเธอนำพาให้สอบติดโรงเรียนชื่อดังประจำจังหวัด ตอนมัธยมปลาย
ฉันก็ไปสอบ แต่ผลไม่เป็นที่น่าพอใจเหมือนเธอ
จำได้เลยว่าตอนนั้นดูประกาศผลตอนตีสอง ฉันนั่งร้องไห้จนตาบวม
ทั้งเสียใจเรื่องสอบไม่ติด และเสียใจที่ไม่ได้เจอเธออีก
นั่นเลยเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราห่างกันมากขึ้นเรื่อยๆ
จนชื่อของฉัน ในความทรงจำของเธอเลือนหายไปเกือบหมด
ถ้าวันนั้นฉันไม่ตัดสินใจแอดเฟรนด์เธอไปตอนปีหนึ่ง เธอคงลืมชื่อของฉันไปตลอดกาล
คล้ายๆกับตัวละครปิ๊งป่องในเรื่อง INSIDE OUT
ไม่รู้สิตอนนั้นฉันคิดแค่ว่ากลัวเราจะห่างไปมากกว่านี้
ห่างกันไกลคนละจังหวัด คนละประเทศ คนละทวีป
ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหายออกไปจากชีวิตของฉันนานเหมือนที่ผ่านมา
อย่างน้อยมีเธอเป็นเพื่อนในโซเชี่ยลให้อุ่นใจ ดีกว่าไม่มีเธอปรากฏบนหน้าฟีดของฉันอีกเลยในชีวิต
เพราะได้รู้จักกับเธอ เป็นเรื่องที่ดีที่น่าจดจำจนฉันไม่อยากลืมมันไป
ฉันก็ยังเป็นฉัน ที่ยังจะคอยติดตามชีวิตของเธอไปอย่างห่างๆและเงียบๆ
คอยเป็นกำลังใจและเฝ้าดูการเติบโตของเธอ
ไม่เคยบอกเธอเลย
"ยินดีที่ได้รู้จักจริงๆนะ :)"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in