*รีวิวนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วน*

          ขอรีวิวรวบยอด เพราะดองไว้อ่านรวดเดียวจบหลังจากอ่านเล่ม 1-2 ไปก่อนหน้านี้ (อ่านรีวิวได้ ที่นี่) และเพราะกองดองท่วมหัวเอาตัวไม่รอดที่แท้ กว่าจะหาคิวอ่านได้เลยเถลไถลไปพักหนึ่ง 5555

          รวมๆ ครึ่งแรก (เล่ม 1-2) สำหรับเราคือสนุกนะ แต่แอบรำคาญความเยอะสิ่ง ความแง่งอนไม่เข้าใจกันของคู่พระนาง คนพี่ไม่พูด คนน้องก็ไม่ฟัง ครึ่งเรื่องหลัง (เล่ม 3-5) เลยเตรียมใจไว้ละ แต่สรุป อ้าว ผิดคาดว่ะ

          คือครึ่งเล่มหลังมันเป็นแนวสงครามแล้วคุณ หลังจากจบเล่ม 2 ไว้ที่งอนกันอีกละ แล้วโปรยหลังปกของเล่ม 3 คือทำชั้นหน่วงจิต ก็แบบเออ เอาเถอะ แต่พอเปิดอ่านเล่ม 3 ไปได้นิดหน่อย ปรากฏว่าโดนสำนักพิมพ์แกง เพราะงอนกันแวบเดียว เกาลั่วเสิน เตรียมหนีกลับบ้าน อีพี่ หลี่มู่ รู้สึกว่าไม่ได้การ ข้าไม่อยากแยกจากนางแบบนี้ สุดท้ายคว้าม้าไล่ตามจับเค้ากลับมากลางทาง เอาอกเอาใจอีกหน่อยก็คืนดีกัน คนอ่านหน้าแห้ง เหม็นความรัก 5555

          เล่ม 3 คือเล่มที่หลี่มู่ซื้อสำนักพิมพ์เอาไว้เพื่อประกาศว่าตัวเองรักเมียมากแค่ไหน เราสรุปให้ได้แค่นี้ค่ะ

          แต่หลังจากนั้นมันก็เริ่มเป็นประเด็นของการรบทัพจับศึก การชิงอำนาจราชสำนักที่ตอนนี้ เกายงหรง ลูกพี่ลูกน้องของเกาลั่วเสินได้ขึ้นเป็นฮองเฮาละ แล้วนางก็เริ่มต้นแสดงให้เห็นว่าข้าในตอนนั้นมิใช่ข้าในตอนนี้นะจ๊ะ เกาลั่วเสินเองก็เริ่มรู้สึกเหมือนกันว่าพี่สาวคนนี้ไม่ใช่คนเดียวกันกับในอดีตอีกต่อไป เมืองหลวงน่ากลัวเหลือเกิน หลางจวิน ข้าเชื่อท่าน เรากลับเมืองแสนอัตคัตของเรากันดีกว่า

          พี่หลี่มู่เองก็เริ่มสร้างผลงานขึ้นมากมายในเวลาอันรวดเร็ว ทำให้พวกขุนนางและเชื้อพระวงศ์เริ่มไม่พอใจ หาทางขัดแข้งขัดตากันไปตามระเบียบ การเมืองเจ้มจ้นโกโก้หวานน้อย และเพราะพระเอกต้องไปรบทำให้ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน แบบว่าไปทีก็ครึ่งปีไรงี้ ช่วงนี้จะมีไทม์สคิป จะมีเล่ม 3 ที่ตัวติดกันมากหน่อย (บอกแล้วว่าพี่หลี่ซื้อสำนักพิมพ์ไว้แล้ว) หลังจากนั้นใครที่เป็นสายชอบอ่านซีนพระนางมีโมเม้นต์กันตลอดเวลาอาจไม่ตอบโจทย์ช่วงนี้เล็กน้อย

          แต่เพราะพระเอกมันเก่งเทพมากเราเลยแอบคิดว่าการใส่ตัวละครมาเยอะแยะมากมายมันดูไร้ค่าไปนิดหน่อย พระเอกคือขึ้นเหนือล่องใต้ตลอด ถ้ากระจายบทกว่านี้นิดน่าจะโอเค เพราะรู้สึกว่าข้างตัวพระเอกมีคนเก่งๆ เยอะเลยนะ เสียดายโดนกลบ

          อีกจุดที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือพ่อของนางเอกอย่าง เกาเฉียว และองค์หญิงใหญ่ผู้เป็นแม่ เซียวหย่งจยา คู่นี้ก็ไปได้สวยเหมือนกัน เพราะเริ่มกลับมารื้อฟื้นความสัมพันธ์กันแล้วแบบไม่น้อยหน้าคู่ลูก พัฒนามากจนคุณแม่ท้องป่องในเร็ววัน แต่ก็มิวายมีอุปสรรค์มากั้นขวางอีกรอบ แต่เอาจริงแอบคิดว่าคู่นี้คือเดอะแบก พ่อสู้ แม่แกร่ง ตัวละครเซียวหย่งจยานี่ตอนแรกเราไม่ชอบเลย แบบ overprotective มากแล้วก็ไทป์แม่เมียตัวร้ายในละครจัดๆ แต่สุดท้ายกลับเป็นตัวละครที่เราซูฮกสุด เพราะเหมือนพอคิดได้แล้วก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย หญิงแกร่งที่ควรได้ตำแหน่ง MVP ของเรื่อง

          ส่วนตัวละครที่แย่งซีนมากคือ เสี่ยวไกวไกว เสือขาวตัวน้อยที่เกาลั่วเสินได้เจอ เจอกันครั้งแรกต้องวิ่งหนีมัน เจอกันอีกครั้งมันโดดน้ำลงไปช่วยน้องขึ้นมา แอบเสียดายนิดคือที่มาที่ไปของมันไม่เคลียร์เลย ถ้าพูดถึงเสี่ยวไกวไกวอีกหน่อยก็คงดีว่ามันเป็นยังไงต่อ

          มีช่วงต้นเล่ม 5 ที่รู้สึกว่าดูรวบรัดไปหน่อย เราคิดว่าขยายความตรงนี้มันน่าจะเข้าทีกว่า อันนี้แบบเล่ารวบรัดสถานการณ์ต่างๆ ที่เราคิดว่ามันสำคัญมากภายในไม่กี่หน้านี่มันให้ฟีลแอบโดดๆ ไปนิด มาถึงก็เตรียมจะชิงบัลลังก์เลยงี้ ถ้าใส่ situations บิวด์มันหน่อยน่าจะเวิร์ค

          สงครามเยอะมากกกกก ใครไม่ใช่ไทป์นี้น่าจะอ่านแล้วเหนื่อย เพราะชื่อเมืองชื่อเผ่าคือตู้มๆๆ ใส่แบบไม่หยุด ตัวร้าย มู่หรงถี้ ค่อนข้างน่าสนใจแต่ตอนจบสำหรับเรารู้สึกสะเทือนใจนิดหน่อย พระเอกนางเอกเอาชนะอุปสรรคได้ คือเข้ากันได้โคตรดีแตกต่างจากเล่ม 1-2 ลิบลับ

          เป็นนิยาย 5 เล่มที่แต่ละเล่มโคตรหนา ช่วงเล่มแรกๆ มีความเนือยอยู่บ้าง แต่เล่มหลังๆ เข้มข้นขึ้น เน้นไปที่สงครามและการเมือง รบเยอะ มีเรื่องของชนชั้นระหว่างศักดินากับสามัญชน หวานปานกลาง พระเอกคลั่งรักใน way ที่รับได้ ตัวประกอบต่างๆ น่าสนใจ เป็นนิยายอีกเรื่องของเผิงไหลเค่อที่โชว์สกิลความเป็นตัวเองได้ดี แต่ ปรปักษ์จำนน ก็ยังคงเป็น the best อยู่ดี

twitter : @malavitabb