[สถานที่: ห้องทำงานของอาร์เท็ม]
(หลังจากที่คุณส่งมอบหลักฐานทั้งหมดให้ศาลไปแล้ว ทางศาลอาญาก็รับคดีเพโดรไปดำเนินการต่อทันที ด้วยหลักฐานที่ประจักษ์ชัดเจน เขาถูกตัดสินให้มีความผิด และถูกลงโทษตามกฎหมายอย่างรวดเร็ว ส่วนทางคุณกรีนและ Penny's Comfort Foods นั้นถูกตัดสินว่าไม่มีความผิด และไม่ต้องจ่ายค่าเสียหาย เพโดรจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องค่าเสียหายของเหยื่อทั้งหมด ว่ากันว่าเพโดรได้เปิดโปงธุรกิจสีเทาของ DeliCart ต่อชั้นศาลจนหมดเปลือก ซึ่งเหตุการณ์ดังกล่าวนำไปสู่การฟ้องร้องบริษัทอีกที พวกการลงทุนกับทางบริษัทที่ได้คุย ๆ ไว้ก่อนหน้านี้จึงหยุดชะงักไปด้วย)
อาร์เท็ม วิง:
คิดอะไรอยู่เหรอ
คุณ:
…
(พอคิดถึงเรื่องคดีขึ้นมาอีกทีตอนนี้ ก็ทำให้คุณนึกได้ว่าเวอร์นอนใจสลายขนาดไหน คุณจมอยู่กับความคิดสีหม่นนั่นอยู่พักหนึ่งกว่าจะรู้ตัวว่าอาร์เทมกำลังเรียกคุณอยู่)
อาร์เท็ม วิง:
อะแฮ่ม…
คุณ:
หวา ขอโทษค่ะคุณวิง! คุณพูดกับฉันเหรอคะ
อาร์เท็ม วิง:
ทำไมเธอถึงเลือกแสดงภาพจากกล้องวงจรปิดนั่นต่อศาลล่ะ ดูไม่ใช่สไตล์เธอเลยนะ
คุณ:
เพราะฉันรู้ว่าสิ่งที่คุณกรีนต้องการจริง ๆ ไม่ใช่การช่วยเพโดรให้รอดคดี แต่เขาอยากให้เพโดรกลับตัวกลับใจเป็นคนที่ดีขึ้นค่ะ ถ้าฉันเลือกเก็บวิดิโอนั่นไว้ เพโดรจะไม่มีวันย้อนมามองความผิดที่ตนเองก่อไว้ แถมจะถลำลึกลงไปในเส้นทางผิด ๆ ไกลกว่าเดิม แล้วอาชญากรรมของ DeliCart ก็จะไม่ถูกเปิดโปงออกมาสู่สาธารณะด้วย
อาร์เท็ม วิง:
เก่งมาก เธอเริ่มเติบโตขึ้นในฐานะทนายมือโปรแล้วนะ
คุณ:
คุณวิง คุณชมฉันอยู่จริง ๆ เหรอคะเนี่ย!
อย่าดีใจขนาดนั้นเลยน่า
(อาร์เท็มถอนหายใจ เขาหันหลังกลับไปยังโต๊ะทำงานและหยิบซองสินค้าสีน้ำเงินขึ้นมาสองสามซอง)
อาร์เท็ม วิง:
ผงฟู่เสริมสุขภาพยี่ห้อ Heirson พวกนี้เกี่ยวกับคดีด้วยไหม เป็นของคุณกรีนหรือเปล่า
คุณ:
เป็นของคุณกรีนค่ะ แต่ว่าไม่เกี่ยวกับคดี น่าจะติดมากับหลักฐานอื่นตอนที่ขนย้ายน่ะค่ะ
(ตอนที่คุณออกจากร้านอาหารมาวันนั้น ลุคเป็นคนแพ็กซองหลักฐานให้คุณ เขาคงจะโยนซองอาหารเสริมพวกนี้ใส่มาโดยไม่ได้คิดอะไร)
คุณ:
เพราะว่าไม่ต้องเอามันไปใช้ในศาล ฉันก็เลยสอดไว้ในแฟ้มน่ะค่ะ แล้วฉันยังไม่มีโอกาสได้จัดแฟ้มตัวเองเลย
อาร์เท็ม วิง:
สภาพจิตใจคุณกรีนล่าสุดเป็นยังไงบ้าง
คุณ:
มันเกี่ยวข้อง…กับคดีเหรอคะ คุณวินนี่บอกว่าคุณกรีนถูกวินิจฉัยว่ามีภาวะซึมเศร้าค่ะ น่าจะเกิดจากที่เพโดรมาตามก่อกวนเขาเป็นเวลานาน โชคดีที่ตอนนี้คดีจบลงแล้ว เพราะงั้นตอนนี้เขาก็สามารถพักผ่อนเต็มอิ่มได้แล้วล่ะค่ะ
อาร์เท็ม วิง:
งั้นเหรอ…
(อาร์เท็มเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุยทันที)
อาร์เท็ม วิง:
ฉันมีเอกสารที่ต้องนำไปส่งให้จิตแพทย์ที่ชื่อวิน ริกเตอร์ ตอนนี้ฉันยังไม่ว่างออกไปไหนเลย เธอไปแทนฉันหน่อยได้มั้ย มีที่อยู่ติดไว้ที่กล่องแล้วล่ะ
คุณ:
วิน ริกเตอร์…
(คุณเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาที่มีชื่อเสียงมาก ว่ากันว่าเขาในช่วงสองปีที่ผ่านมานั้นให้ความสนใจกับด้านอาชญาวิทยาอย่างมาก และตีพิมพ์บทความงานวิจัยออกมามากมาย มหาวิทยาลัยดัง ๆ ทั้งหลายต่างต้องการตัวเขาไปเป็นอาจารย์ทั้งนั้น แต่ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง วิน ริกเตอร์ได้ปฏิเสธข้อเสนอทั้งหมดทิ้งไป และลงหลักปักฐานใช้ชีวิตอย่างเงียบ ๆ อยู่ในเมืองสเตลลิส
คุณ:
ฉันอยากเจอคุณวินมาสักพักแล้วค่ะ!
อาร์เท็ม วิง:
เขากับฉันเป็นแค่คนรู้จักกันเพราะเรื่องงานเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อน ดังนั้นระวังคำพูดเวลาคุยกับเขาด้วย
คุณ:
ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะปฎิบัติต่อเขาแบบเดียวกับลูกความคนอื่น ๆ ค่ะ
อาร์เท็ม วิง:
อืม ขอบคุณมากนะ แล้วก็ระวังตัวด้วย
[สถานที่: ห้องทำงานของประธานแพ็กซ์]
???:
พูดอะไรบ้างสิ ทีตอนตัดสินใจลงทุนธุรกิจนั่นออกปากมาไวมากเลยนี่ ทำไมตอนนี้ไม่กล้าพูดอะไรออกมาแล้วล่ะ
ผู้จัดการแพ็กซ์:
คุณวอน ฮาเก็น เราไม่รู้มาก่อนว่า DeliCart ได้ผลกำไรมาจากการรีดไถลูกค้าตัวเอง พวกเขาเหยียบเรื่องนี้ไว้มิดมาก ถึงแม้จะมีข่าวลือออกมา แต่เราไม่สามารถหาหลักฐานอะไรมายืนยันได้เลย…
???:
ที่คุณพูดมา คือจะบอกว่า Big Data Lab ที่ทางเราต้องเสียค่าบำรุงรักษาเป็นล้าน ๆ เหรียญต่อปี เป็นแค่เครื่องประดับ เป็นแค่พจนานุกรมราคาแพงระยับแต่ไม่ใช่ซุปเปอร์คอมพิวเตอร์งั้นเหรอ
ผู้จัดการแพ็กซ์:
ไม่ครับ ๆ ๆ ๆ ผมไม่ได้ตั้งใจจะสื่อแบบนั้นเลยนะครับ…!
???:
ฮะ ๆ ไม่มีหลักฐานงั้นเหรอ ผมไม่ได้บอกให้คุณเตรียมตัวไปศาลซะหน่อย มองจากจุดที่ผมยืนอยู่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าคุณจะไร้ความรับผิดชอบที่จะไปหาหลักฐานพวกนั้นมามากกว่า! ต่อให้เขาไม่ได้ใช้วิธีรีดไถลูกค้า เครือแพ็กซ์และผมก็ไม่สนับสนุนเรื่องการปลอมแปลงรีวิวอยู่ดี! จำใส่หัวไว้เลยนะ ตราบใดที่แพ็กซ์ยังอยู่ภายใต้การดำเนินงานของวอน ฮาเกน เราจะไม่มีทางแสวงหากำไรจากการทุจริตคดโกงแม้แต่บาทเดียว!
ผู้จัดการแพ็กซ์:
ค…ครับท่าน ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะจัดการกับคนที่รับผิดชอบเรื่องนี้ให้ทันทีครับ
???:
คนที่รับผิดชอบเรื่องนี้เหรอ ไม่จำเป็น คุณน่ะต้องโดนก่อนคนแรกเลย Pax Capital เป็นมรดกของแม่ผม แล้วคุณก็เป็นตัวการสำคัญเลยที่ทำให้มันด่างพร้อย อีกอย่าง ผมได้ยินเรื่องน่าสนใจมาด้วยล่ะ ที่ว่าเจ้าของ DeliCart เป็นญาติคุณ
ผู้จัดการแพ็กซ์:
คุณวอน ฮาเกนครับ ผม-
???:
คุณอยู่กับบริษัทของเรามานาน ดังนั้นผมจะไม่ดำเนินการฟ้องร้องคุณ คุณออกไปได้แล้วล่ะ แล้วอย่ามาให้ผมเห็นหน้าคุณพื้นที่ของเครือแพกซ์อีกเป็นอันขาด
-จบตอน-
มาลงฉลองปิดเทอมค่ะ เย้!
ในที่สุดก็จบกันไปกับตอนแรก ฉันไม่คิดเลยค่ะว่าตัวเองจะทำได้ (ฮา)
คือปกติเป็นคนที่เปลี่ยนเรื่องที่ตัวเองสนใจไปเรื่อย ๆ น่ะค่ะ ก็เลยมักจะทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันเท่าไหร่
ตอนหน้าอาจจะไม่ได้ขึ้นตอนสองเลยนะคะ ว่าจะไล่เก็บคีย์เวิร์ดสีแดงที่ปรากฎในเนื้อเรื่องตอนนี้ทั้งตอนแล้วมันไปโผล่ใน Big Data Lab ค่ะ ว่าจะลองรวบรวมมาให้อ่านกัน
ขอบคุณที่ยังคงเข้ามาอ่านกันนะคะ ฉันเว้นช่วงไปนานอีกแล้ว
ขอให้พบเจอกับวันที่ดีค่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in