วันนี้ผมจะมาพูดถึงในเรื่องของบุหรี่ หลายท่านในนี้คงมีผู้ที่สูบบุหรี่อยู่แล้ว และอีกหลายท่านที่ไม่ได้สูบ
ผมเริ่มสูบตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่รู็ตัวอีกทีก็เริ่มที่จะขาดมันไม่ได้แล้ว หลายคนเริ่มสูบเพราะเพื่อน สังคม
ที่อยู่ ณ ตอนนั้น และอีกหลายปัจจัยที่ทำให้สูบ...
อย่างคุณพ่อผมเขาจะสูบเวลาเขาเครียดเรื่องงานและคุณแม่ก็จะคอยพูดว่า เครียดก็ทำอย่างอื่นสิ
จะสูบบุหรี่ทำไม ซึ่งมันก็จริงของแม่นะว่าทำไมไม่ทำอย่างอื่นแทนล่ะ
แต่ผมเข้าใจพ่อนะเขาทำไมเขาถึงสูบ เพราะบางสิ่งมันพูดให้คนที่ไม่ได้สูบฟังเขาก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
ว่าทำไมเราถึงสูบ....
เวลาผมเครียดหรือคิดมากผมก็จะสูบมัน
บางทีมันเป็นเหมือนให้ความรู้สึกเราออกมาจากควันที่เราพ่นออกไป
มันทำให้ผมคิดเรื่องนั้นน้อยลง...
พอพูดถึงเรื่องบุหรี่ทำให้ผมนึกถึงคนๆนึงขึ้นมาได้
คนนั้นคือเเฟนเก่าของผมนั้นเอง
เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารัก พูดเก่ง กินเก่ง พ่อกับแม่ผมเข้ากับเธอได้เป็นอย่างดี
เธอไม่ชอบให้ผมสูบบุหรี่ เธออยากให้ผมเลิก แต่ผมก็เลิกมันไม่ได้สักที
จนเราทำข้อตกลงกันว่า วันนึงผมสูบได้ไม่เกิน 4 ม้วน
ซึ่งผมก็โอเค เพราะดีกว่าไม่ได้สูบ (55555)
จนมีช่วงนึงที่ผมไม่สูบบุหรี่เลย จนกระทั่งเราเลิกกัน....
เราคบกันประมาณครึ่งปี เธอได้เข้ามาเปลี่ยนชีวิตผมหลายๆอย่าง
ช่วงก่อนที่เราจะเลิกกัน เราได้ทะเลาะกันหนักมาก จนเธอเป็นฝ่ายบอกเลิกผมเอง
มันเป็นเพราะผมอาจจะหึงเธอมากไปกับนิสัยที่ยังเด็กอยู่นิดหน่อย จนทำให้เราเลิกกัน
ผมจึงเริ่มกลับมาสูบบุหรี่อีกครั้ง ช่วงนั้นชีวิตยิ่งกว่าละคร เจอแต่ปัญหาเข้ามาไม่เว้นวัน
คิดถึงเธอมากแต่ก็ทำไรไม่ได้ ชีวิตต้องเดินต่อไป จนผมจัดการปัญหาทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
เหลือแค่เรื่องของเธอที่ผมยังทำไรไม่ได้ ผมคอยตามง้อเธอ แต่เธอไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาเลย
จนผมหยุดไปเอง
ผ่านมาประมาณสามเดือน
วันนั้นผมนั่งฟังเพลงและสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงของห้องผม ผมเลื่อนไปเจอเพลง ควันบุหรี่ ของ freehand
ผมจึงได้ลองเปิดฟังมัน....
....ฉันเรียนรู้.
ฉันเรียนรู้ว่ารักคืออะไร
ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจทุกๆอย่างแล้ว....
อยู๋ๆภาพเธอก็ขึ้นมาในหัวของผม
อยู๋ๆผมก็รู้สึกคิดถึงเธอ
....รักคือไฟ.
ที่แผดเผา แล้วมอดไป
เหลือเอาไว้ แค่เพียงเถ้าถ่าน....
ความรักก็คือไฟ ตอนที่เรายังรักกันอยู่
แต่เมื่อเราเลิกกัน ไฟนั้นจะมอดดับไป
ความรักของเราจะเหลือแค่เถ้าถ่านของความทรงจำ
....สุดท้าย ก็จางไป คล้ายควันบุหรี่
แค่เหลือให้จำไว้ ว่าความรักนั้นเคยมี....
สุดท้ายรักของเราก็ค่อยๆจางไปเหมือนควันบุหรี่
ที่โดนสายลมพัดไป
จะเหลือแค่ในความทรงจำว่าเราเคยรักกัน
....รักคือน้ำ
ที่สดใส ในลำธาร
ฤดูกาล สิ้นสุดไป เธอก็แห้งหาย....
เธอเปรียบเหมือนน้ำในลำธาร ที่สใด
แต่เมื่อเราเลิกกัน เธอก็เหมือนน้ำแห้งหายที่ในฤดูแล้ง
....สุดท้าย ก็จางไป คล้ายควันบุหรี่
แค่เหลือ ให้จำไว้ ว่าความรักนั้นเคยมี
สุดท้ายก็จางไป คล้ายควันบุหรี่
แค่เหลือ ให้จำไว้ ว่าครั้งหนึ่งเธอเคยอยู่ตรงนี้....
ผมยังคงเก็บเธอไว้ในความทรงจำตลอดมา
เธอยังอยู่ตรงนี้ ที่เดิม ไม่เคยหายไปจากความทรงจำของผมเลย
ผมเริ่มที่จะร้องไห้ ผมคิดถึงเธอมาก
อยากกอดเธออีกสักครั้ง
อยากบอกในสิ่งที่ไม่เคยได้พูดตอนที่เราคบกัน
อยากทำอีกหลายๆสิ่ง หลายๆอย่าง ด้วยกัน
.
.
.
.
แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว
...เคยอยู่ เธอเคยอยู่
ครั้งหนึ่งเธอเคยอยู่....
...เคยอยู่ ครั้งหนึ่งเธอเคยอยู่...
....เคยอยู่ เคยอยู่...
...ตรงนี้...
....อยู่ตรงนี้..
ผมนั่งร้องไห้คิดถึงเธอ
เปิดได้เข้าดูรูปเธอในไอจี
ปรากฏว่าเธอได้มีแฟนใหม่แล้ว
พวกเขารักดี
แค่ผมเห็นเธอมีความสุข
ผมก็ดีใจแล้ว
ถึง เธอคนนั้น
.
.
.
.
ยังคิดถึงอยู่เสมอ จาก P.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in