อันที่จริงเคยไปยืมอ่านสมัยเรียน แต่นานมากจนลืมเนื้อเรื่องไปแล้ว 555

เมื่อวานนี้มีโอกาสได้นั่งดูหนังเรื่องนี้ที่ฉายในปี 1961 (สักที!) ใน YouTube เลยได้รื้อฟื้นความจำ

เรื่องนี้จะมีตัวละครหลักคือ แม่ อ๊กฮี กับอาจารย์ที่มาเช่าห้องอยู่ 

แล้วตัวละครรองลงมาก็มีย่า แม่บ้าน คนขายไข่ไก่

ซารังในที่นี้ไม่ได้หมายถึงความรัก แต่เป็นชื่อห้องที่ปกติจะเอาไว้ให้ผู้ชายอยู่ 

นอกจากนี้ก็เอาไว้รับแขก หรือเอาไว้ให้เด็ก ๆ นั่งเรียนหนังสือ

ส่วนใหญ่จะอยู่ใกล้ประตูหน้าบ้าน

เรื่องย่อจะเขียนตามที่ได้ดูในหนังแล้วกัน

ในเรื่องก็คือ พ่อของอ๊กฮีเสียไปตั้งแต่ก่อนอ๊กฮีจะเกิด (ในเรื่องอ๊กฮีอายุ 6 ขวบ)

แล้ววันนึงก็มีแขกมาเข้าพักที่บ้าน เป็นคุณครูผู้ชาย อ๊กฮีจะเรียกว่าอาจอชี่

แล้วก็ชอบไปเล่นกับอาจอชี่มาก เพราะอาจอชี่ใจดี

มีวันนึงอาจอชี่กำลังกินข้าว (ทางแม่อ๊กฮีจะเป็นคนเตรียมข้าวให้)

อ๊กฮีก็ไปนั่งเล่นในห้องซารัง แล้วก็คุยกับอาจอชี่ว่าตัวเองชอบกินไข่ต้ม

อาจอชี่เลยยกไข่ต้มให้ แล้วบอกว่าอาจอชี่ก็ชอบเหมือนกัน

อ๊กฮีเลยเอาไปอวดแม่ หลังจากวันนั้นแม่ก็จะเตรียมไข่ไก่ให้คุณครูทุกวัน

แม่บ้านของบ้านนี้ก็เป็นแม่หม้ายเหมือนแม่อ๊กฮี ชอบเอากับข้าวมาให้คุณครูกินเพิ่ม

แล้วก็จะมีคนขายไข่ไก่ ที่เวลามาขายไข่ก็จะชอบมาเต๊าะแม่บ้านอยู่เรื่อย ๆ

จนวันนึง แม่กับอ๊กฮีไปโบสถ์วันอาทิตย์ แม่บ้านกับคนขายไข่ไก่ก็แอบมีอะไรกัน

หลังจากนั้น อ๊กฮีมันไปเด็ดดอกไม้แล้วเอามาให้แม่ แต่โกหกว่าคุณครูฝากมาให้ (ร้าย!!!)

แม่ก็เลยเริ่มรู้สึกดี ๆ กับคุณครู แต่ไม่แสดงออก เพราะเป็นแม่หม้ายอะนะ

ส่วนคุณครูก็ชอบแอบชอบแม่เหมือนกัน ระหว่างนี้อ๊กฮีก็จะทำหน้าที่เหมือนเป็นคิวปิด

เอาสิ่งที่ครูพูดไปบอกแม่ ไม่ก็เอาสิ่งที่แม่พูดไปบอกครูตามประสาเด็ก

แต่มีวันนึง ปรากฏว่าคนในหมู่บ้านซุบซิบกันว่าแม่บ้านท้อง

แล้วพ่อเด็กก็ต้องเป็นคุณครูแน่ ๆ เพราะระยะเวลามันใกล้กับตอนที่ครูย้ายมาพอดี

ย่าของอ๊กฮีเลยบอกให้แม่ไล่แม่บ้านออก แล้วก็ให้ครูย้ายไปอยู่ที่อื่นด้วย

บังเอิญว่าแม่อ๊กฮีมาได้ยินตอนแม่บ้านกำลังคุยกับคนขายไข่ไก่ว่า ลูกในท้องเป็นลูกของใคร

ก็เลยดีใจว่าครูไม่ใช่พ่อเด็ก รีบเอาข่าวไปบอกคุณย่า

แต่ย่ากลับบอกว่าให้ครูออกไปน่ะดีแล้ว เพราะขืนอยู่ต่อไปคนข้างนอกเขาก็เอาไปนินทาได้

พี่ชายของแม่อ๊กฮีมาคุยกับย่าว่าอยากให้แม่อ๊กฮีแต่งงานใหม่

แต่ตอนแรกย่าไม่ยอม เพราะถือว่าแม่อ๊กฮีแต่งเข้าบ้านตัวเองแล้ว ตัวเองมีสิทธิ์ตัดสินใจ

ตอนหลังย่าป่วย เลยบอกแม่ว่า แต่งงานใหม่ก็ได้ ไม่เป็นไร

คุณครูแอบส่งจดหมายรักมาให้แม่ ซึ่งแม่ก็ดีใจมาก แต่ยังนึกเป็นห่วงแม่ผัว

ก็เลยปฏิเสธคุณครูไป (เอ้า!) แล้วตัวเองก็มานั่งร้องไห้ เศร้าโคตร ๆ

ตอนสุดท้ายครูต้องกลับบ้านเกิดตัวเองเพราะแม่ป่วย เรื่องราวความรักก็เลยจบลง

เรื่องนี้ก็ทำให้เห็นสถานะของผู้หญิงชัดเจนมาก

พอแต่งเข้าบ้านสามีแล้วก็ถือว่ากลายเป็นสมาชิกของครอบครัวใหม่ 100%

หลังจากสามีตายก็ยังต้องคอยดูแลแม่สามีอยู่ ไม่สามารถกลับเข้าไปบ้านเดิมของตัวเองได้

จะแต่งงานใหม่ ถ้าแม่สามีไม่อนุญาตก็แต่งไม่ได้อีก

หนังเรื่องนี้ที่น่าสนใจอีกอย่างคือ ผู้กำกับกับคนที่แสดงเป็นแม่ ในชีวิตจริงเป็นสามีภรรยากัน

ที่พีคสุดคือ เคยโดนเกาหลีเหนือลักพาตัวไปเว้ย!!! คือคิมจองอิล ผู้นำคนที่ 2

สนใจในอุตสาหกรรมภาพยนตร์มาก เลยลักพาตัว 2 คนนี้ไป ให้ไปทำหนังให้

(แต่คนเกาหลีใต้บางคนก็บอกว่า ผู้กำกับเนี่ยอาจจะไปเองเพราะเกาหลีเหนือให้ทุนทำหนังไม่อั้น)

แต่เอาเป็นว่าหลังจากอยู่ที่เกาหลีเหนือนานหลายปีก็หนีออกมาได้ตอนไปโปรโมตหนังต่างประเทศ

พีคในพีคไปอีก!