วันสอบวันสุดท้ายของชีวิตนิสิตจบลง แต่ชีวิตจริงกำลังจะเริ่ม เมื่อสามสี่วันก่อนยังนั่งอ่านหนังสือ ทำเล่ม ส่งอาจารย์ ไปมหาลัยฯทุกวัน และได้เจอเพื่อนที่คุ้นเคย พอจบแล้ว มันก็รู้สึกเคว้งๆลอยๆ ไม่มีหลักจับยึดเลยจริงๆ ควรจะทำอะไรดี? ควรจะไปไหนดี? วันนี้ตื่นกี่โมงก็ได้นี่! นอนต่อดีกว่า zZ  แต่ถ้าทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ชีวิตก็คงไม่ต่างอะไรกับฝุ่น ดังนั้นสิ่งที่จะทำให้เรารู้ว่า เรามีคุ้นค่าและคู่ควรการมีชีวิตคือการใช้ชีวิต 

                 อืม เราเพิ่งเรียนจบ มันก็จะดูอวดดีไปสักหน่อย ทำมาเป็นพูดให้ดูดีว่าให้ใช้ชีวิต แต่ถ้าการใช้ชีวิตมันน่าจะเหมือนกับการเล่นเกมบนกระดานที่ใหญ่มากๆ มีภารกิจให้ทำหลากหลาย มีกติกาที่น่าสนใจ เราก็ควรที่จะเดินตัวหมาก ไม่ใช่หรือ? วิธีการและการเล่นของเราอาจจะต่างไปจากคนอื่น ถึงแม้จะเพิ่งเคยเดินจริงๆตาแรก หลังจากที่อยู่ในขั้นฝึกหัดมาตลอด แต่มันก็คุ้มที่จะเสี่ยงกับ ความรู้ที่เรามีมาไม่ใช่หรอ?

                   พ่อแม่มักจะบอกเสมอว่า ให้อดทน เราชอบมาก เวลาพ่อแม่สอนใช้ชีวิต แต่มันก็มีทั้งดีและไม่ดีนะ ไปปรับใช้เอากับคนแต่ละประเภท สังคมก็จะค่อยบอกเราเองว่า คนประเภทไหน ควรทำตัวยังไง เดี๋ยวนี้ คนเรามองเห็นแต่ความสำเร็จของคนอื่น เพราะโลกโซเชียล การโอ้อวด การคุยทับถมกัน มันมีมากกว่าเมื่อก่อน เราคิดว่างั้นนะ บางทีเราก็โอนเอียงไปตามสังคมประเภทนี้บ้าง การอิจฉา อยากได้อยากมี มันก็เป็นธรรมชาติของคน แต่ก็ไม่บ่อยนักหรอก สำหรับบางคนที่กำลังลู่ไปตามสังคมนี้ ก็อยากให้ตั้งใจทำและ อดทน แล้วจะได้สิ่งๆนั้นมาเอง ไม่ใช่ทิ้งให้มันค้างอยู่ในตัวเองโดยไม่เกิดประโยนช์

ยังไงก็ ตั้งใจและอดทนนะ บอกทั้งตัวเราเองและคนที่กำลังอ่านอยู่ เกมกระดานนี้อาจจะเล่นกันนานหน่อย ลุกไปเข้าห้องน้ำ สูบบุหรี่ หรือแวะไปงีบแล้วค่อยกลับมาเดินต่อก็ได้ ไม่ต้องรีบนะ.