เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
แก ๆ เรามีเรื่องจะเล่าให้ฟังBAIKONs
Game On I
  • DRAGONICA เกมออนไลน์สมัยมัธยมที่ปิดจนเปิด เปิดจนปิด
    กลับมาโกงความตายซ้ำ ๆ กับค่ายใหม่ คิดดูแล้วก็เป็นเกมที่ไม่ยอมแพ้จริง ๆ

    คนที่ชวนกลับมาเล่นก็พี่ชายเรานั่นแหละ
    แต่เล่นไม่นานมันก็หาย ทิ้งกิลด์ไว้พร้อมกับชื่อ PROXIMITY ให้เราเป็นคนสานต่อ

    บอกตรง ๆ ว่าตอนแรกก็หายตามไปเหมือนกัน โดยมีเพื่อนที่ชื่อ ช. เป็นคนดูแลต่อ
    แต่ไปไม่นาน...เราก็กลับมาเล่นเกมนี้อีกครั้ง และได้รู้จักกับสมาชิกใหม่ที่ ช.พามา

    ด้วยความเป็นเกมอ่ะเนอะ ผู้หญิงก็หายากอยู่ล่ะ
    สวยไม่สวยไม่รู้แหละ แต่เมื่อคุณเป็นผู้หญิงในกลุ่มที่มีแต่ผู้ชาย
    คุณจะโดดเด่นทันที

    เล่นเกมมันต้องคุยกันนะคุณ ซึ่งช่วงนั้นก็ใช้ Garena Talk กัน 
    เข้าห้องทีก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู Knock Knock+
    พอได้คุยกันระหว่างเล่นเกม เกมมันก็ยิ่งสนุกและก็ค่อย ๆ ผูกพันกันมากขึ้น 
    จนกระทั่ง Garena Talk มันห่วย เลยต้องย้ายมาคุยใน Line แทน

    การมีไลน์ส่วนตัว ทำให้โลกของเกมมันค่อย ๆ ทับซ้อนกับโลกของชีวิตจริงมากขึ้น
    เราสนิทกับพี่คนหนึ่งมาก เขาชื่อพี่ ม. เป็นผู้หญิงไม่กี่คนที่อยู่ในกลุ่มเกมนี้ด้วยกัน

    เราสนิทแบบสนิทมาก คุยกันบ่อย เล่นด้วยกันก็บ่อย เพราะอยู่ในช่วง Gap ที่พี่เขาเรียนจบพอดี
    ยิ่งผู้หญิงในกลุ่มค่อย ๆ หายไปจนเหลือเราแค่สองคน ก็ยิ่งทำให้เราโคตรจะสนิทเลย
    ความเป็นผู้หญิงทัศนคติดี คิดบวก ทำให้เราค่อนข้างกันคุยกันรู้เรื่องและคุยถูกคอ
    ภายนอกเราดูต่างกัน เพราะพี่เขาเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยเป็นผู้หญิงกว่า งอแงบ้าง เอาแต่ใจบ้าง ไม่ค่อยทันคน ขี้เบื่อ บ้าแฟชั่นในเกม แพ้ของน่ารัก และพร้อมเปย์ไม่อั้น
    ขณะที่เราเป็นคนห่าม ๆ ลุย ๆ ง่าย ๆ ด่ากับพวกผู้ชายไฟแลบ ไม่ค่อยสนเรื่องการแต่งตัวละครในเกม ไ่ม่ค่อยเปย์ เพราะชอบเล่นสายฟรี เป็นคนเข้าใจง่าย สบาย ๆ

    ถึงภายนอกจะดูต่างกัน แต่ภายในเราทั้งสองคนกลับรู้สึกว่าเหมือนกัน คล้ายกัน และทำให้สนิทกันแบบที่ไม่เคยสนิทกับใครได้มาก่อน

    รู้ตัวอีกทีก็รู้จักกันเกือบปีล่ะ

    นานมากพอจนคนในเกมนี้หายไปเกือบหมด
    สุดท้ายก็ต้องโบกมือบ้ายบาย

    ลาก่อนนะ...ดราโกนิก้า

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in