"กลับมาแล้วเหรอ? ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ" อากาอิเดินยิ้มแย้มออกมาจากส่วนครัว เขาใส่ผ้ากันเปื้อนแบบเต็มตัว และยังคงถือทัพพีตักแกงอยู่ในมือออกมาต้อนรับฟุรุยะ 

"โอ้ววว กลิ่นหอมดีจัง" ฟุรุยะเดิมตามกลิ่นหอมเข้าไปในครัว 

"หน้าตาใช้ได้นะเนี่ย" เขาบอกต่อเมื่อเห็นหม้อใส่แกงกระหรี่ที่กำลังเดือดอยู่

"นี่ฉันทำตามสูตรของนายเป๊ะเลยนะ รับรองอร่อยมาก!!" อากาอิการันตี

"นั่นมันสูตรของผมนะ มันต้องอร่อยอยู่แล้วล่ะ" ฟุรุยะร้องบอกด้วยความภูมิใจ เขาทำอาหารอะไรก็อร่อย

"ครับๆ เชื่อว่าแล้วทำอะไรก็อร่อยจริงๆ" อากาอิเดินเข้ามาแล้วสวมกอดฟุรุยะทางด้านหลัง  แถมยังหอมแก้มฟอดใหญ่ไป 1 ที

ทั้งสองหัวเราะต่อกระซิกกันอย่างสนุกสนาน อากาอิปล่อยให้ฟุรุยะไปอาบน้ำให้สะอาดก่อน ส่วนตัวเขาจะตั้งสำรับอาหารรอไว้ให้เอง 

วันนี้พวกเขามีความสุขกันมากเมื่อเทียบกับช่วงเวลาที่ผ่านมาด้วยกัน...

หลังจากที่ฟุรุยะแบกหน้าไปง้ออากาอิถึงบ้าน ทั้งคู่ก็ได้ปรับความเข้าใจกัน อากาอิบอกกับเขาว่า เขาคิดเรื่องลาออกจากงานมาได้พักหนึ่งแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะลาออกไปทำงานอะไรดีที่ญี่ปุ่น เดิมทีเป้าหมายในการเข้าทำงานกับ FBI ก็คือเรื่ององค์กรอยู่แล้ว พอองค์กรถูกกำจัดจนหมดก็ไว้ว่าจะลาออก

แต่เขารู้ว่าทางทีมของเขาและ FBI ก็คาดหวังให้เขาทำงานที่นี่ต่อ ถึงขนาดเสนอเพิ่มเงินเดือนและตำแหน่งที่สูงขึ้นให้ สุดท้าย... เขาตัดสินเข้าไปคุยกับคุณเจมส์ หัวหน้าของเขาเรื่องลาออก คุณเจมส์เองก็รู้สึกเสียดายแต่ในเมื่อลูกน้องของเขาเลือกมาแล้วก็คงต้องยอม แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องจัดการสะสางงานทั้งหมดให้เรียบร้อยก่อนถึงจะลาออกได้

เขาดีใจมากกะจะบอกเรื่องนี้กับฟุรุยะ แต่พอคุยกันเรื่องนี้ทีไร...ฟุรุยะก็มักจะโวยวายขึ้นมาก่อนทุกที 

ดื้อสุดๆ... ดื้อไม่เท่าไร ทำไมไม่หัดฟังคนอื่นบ้างก็ไม่รู้

ทีกับคนอื่นล่ะฟัง ทีกับเขาเนี่ย... รู้ว่าเอาแต่ใจได้ ก็เอาใหญ่เลยนะ...

อากาอิพยายามส่งข้อความ โทรไปหา ส่งเมล์ไปตลอดหลังจากที่ฟุรุยะหนีกลับไปญี่ปุ่นโดยไม่บอกกล่าวตั้งหลายครั้ง แต่อีกฝ่ายก็ไม่ฟัง ไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น เขาเลยปล่อยไปสักพัก

ประกอบกับช่วงนั้น FBI กำลังตรวจสอบนวัตกรรมใหม่ที่บอกว่าสามารถลบความทรงจำได้ เพื่อจะได้เอามาใช้เป็นหนึ่งกระบวนการบำบัดให้กับเหยื่อที่ถูกข่มขืนกระทำชำเราหรือผู้ที่ประสบกับเหตุการณ์ที่เลวร้ายจนมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นโรคจิตเภท อากาอิเลยอยากรู้ว่ามันทำได้จริงๆ มั้ย? เขาเลยเสนอตัวเองเข้าไปในเครื่องนั่น แล้วนึกถึงเรื่องฟุรุยะ พอความทรงจำเดินทางมาถึงช่วงวันคริสต์มาสอีฟ อากาอิก็กดปุ่มหยุดฉุกเฉินทันที เขาลางานไปสองวันเพื่อไปนั่งคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น ทั้งเรื่องดีและไม่ดี 

...ความทรงจำของเขากับฟุรุยะ....พวกเขาผ่านอะไรกันมามากมายเหลือเกิน...

พอฟุรุยะได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็นั่งคิดพิจารณาตัวเอง เขาช่างเป็นคนใจร้อนอะไรเช่นนี้ ความหุนหันพลันแล่นของเขาทำให้เกิดความผิดพลาดหรือเรื่องราวต่างๆ มากมาย พวกเขาต่างขอโทษกันและกัน 

'นี่สินะ...ที่เขาบอกว่า เวลาทะเลาะกันให้นึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาด้วยกัน แล้วให้คิดดูให้ดีว่าอยากปล่อยมือออกจากกันมั้ย?'

หลังจากที่อากาอิเคลียร์งานกับทาง FBI เรียบร้อยแล้ว เขาก็ย้ายมาอยู่ที่ญี่ปุ่นกับฟุรุยะแล้วเปิดสำนักงานนักสืบอยู่ตรงที่ตั้งเดิมของคุณโมริ ส่วนคุณโมริ... ย้ายไปอยู่กับคุณเอริ พวกเขาสานสัมพันธ์กันใหม่อีกครั้งและรักกันมากกว่าเดิม รันและชินอิจิไปเรียนต่อที่อังกฤษด้วยกันทั้งคู่ 

เจ้าเด็กบ้าโฮมส์คนนั้น..ได้ไปอยู่เมืองของโฮมส์แล้วสินะ... 

ส่วนคุณหนูโซโนโกะก็บินตามชินอิจิและรันไปเรียนต่อเช่นกัน แต่ก่อนไปเธอก็ได้สร้างฮือฮาขึ้นในแวดวงการกีฬาของญี่ปุ่น บริษัทซึซึกิประกาศการเป็นสปอนเซอร์หลักร่วมกับรัฐบาลสนับ เพื่อสนุนคุณมาโคโตะและทีมชาติญี่ปุ่นในการแข่งขันกีฬาชนิดต่างๆ ซึ่งโซโนโกะเป็นตัวแทนของกลุ่มบริษัทซึซึกิในการแถลงข่าวเรื่องการสนับสนุนนี้ เธอให้เหตุผลว่าเป็นการประชาสัมพันธ์เครือข่ายกลุ่มธุรกิจต่างๆ ของตระกูล อีกทั้งบริษัทซึซึกิกำลังจะมีบริษัทลูกเป็นบริษัทที่ผลิตและจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์และอุปกรณ์กีฬาทุกชนิดด้วย จึงเป็นโอกาสดีในการเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกับกลุ่มนักกีฬาของประเทศ

...สมกับเป็นสายเลือดนักธุรกิจจริงๆ...

ไฮบาระ ไอกลับคืนร่างเดิมและอาศัยอยู่กับด็อกเตอร์อากาสะ ได้ข่าวว่าเธอเริ่มไปออกเดทกับคุณหมออาราอิเดะแล้ว 

นักวิทย์กับคุณหมอ....น่าจะไปกันได้ดีเลยทีเดียว

.......เรื่องราวของโคนันและองค์กรชุดดำก็ปิดฉากลงได้อย่างสวยงาม......

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

บ่ายวันหนึ่ง ขณะที่อากาอิและฟุรุยะกำลังนั่งอยู่ในสำนักงานนักสืบ 

กรุ๊งกริ๊ง... 

เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังขึ้น ทั้งคู่หันไปมอง หญิงสาววัยกลางคนปรากฎกายขึ้น

"สวัสดีค่ะ ที่นี่ใช่สำนักงานนักสืบคุณโมริมั้ยคะ?"

"อ่า ที่นี่ไม่ใช่สำนักงานนักสืบของคุณโมริแล้วครับ แต่ผมเป็นลูกศิษย์ของคุณโมริ คิดว่าน่าจะพอช่วยได้นะครับ" ฟุรุยะบอกด้วยท่าทางยิ้มแย้แก่ผู้มาเยือน อากาอินั่งสูบบุหรี่อยู่อย่างเงียบๆ

"คือว่า... ฉันมีเรื่องอยากให้ช่วยสืบเกี่ยวกับ...."

เธออธิบายรายละเอียดเรื่องราวทั้งหมดแก่พวกเขาทั้งสอง 

"อืมมมม ถ้าเป็นแบบนั้น... มันก็น่าสงสัยอยู่นะครับ"

ฟุรุยะนั่งเท้าคางใช้ความคิด อากาอิลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ที่แขวนเสื้อคลุม

"นั่นนายจะไปไหนน่ะ?" ฟุรุยะถามเชิงสงสัย

"ก็ไปดูสถานที่จริงไง นั่งคิดอยู่ตรงนี้คงไม่ได้หลักฐานอะไรเพิ่มขึ้นหรอกนะ" อากาอิตอบ

"นั่นสินะ ไปดูให้เห็นเองเลยดีกว่า คุณคงไม่ว่าอะไรนะครับ?"

"ได้ค่ะ ฉันจะพาพวกคุณไปเอง"

หญิงวัยกลางคนเดินนำไปที่ประตู ขณะที่ชายหนุ่มทั้งสองหยิบเสื้อแจ็คเก็ตขึ้นมาสวมใส่ พวกเขายิ้มมุมปากให้กันและกัน จากนั้นก็เดินออกไปสำนักงาน