มือหยาบสีน้ำผึ้งกดปุ่มที่สร้อยคอมืออย่างแรงจนขึ้นข้อขาว ใบหน้าเปรอะเปื้อนน้ำตา เขาลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงแล้ว ดวงตายังฉายภาพได้ไม่ชัดเท่าไร คงเพราะม่านน้ำตาที่บดบังอยู่และความอ่อนล้าจากการร้องไห้อย่างหนักเมื่อครู่ เครื่องที่ใส่ไว้บนศีรษะเป็นเวลานานเริ่มบีบจนเจ็บ แต่นั่นยังไม่เท่ากับความเจ็บปวดที่จิตใจได้รับมา