เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Please MeIfIStay
โพสต์นี้มีเนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเยาวชน Lyric (NC - Yayoi)
  • "คุณผู้ชายครับ ร้านจะปิดแล้วนะครับ ผมขออนุญาตเช็คบิลเลยได้มั้ยครับ?"
    บริกรหนุ่มแจ้งกับพวกเขา ขณะนี้เลยเวลาร้านปิดมาได้สักพักแล้ว แต่ชายหนุ่มทั้งสองยังไม่มีทีท่าจะลุกออกจากที่นั่งสักที เมื่อเป็นเช่นนั้นทางร้านจึงไม่มีทางเลือก แม้จะดูเหมือนการไล่ลูกค้าทางอ้อมก็ตาม

    "อ้าว ตี 2.40 น.แล้วเหรอ? นั่งเพลินเลย ขอโทษนะครับ"

    ฟุรุยะก้มดูนาฬิกาข้อมือ เขากำลังจะควักกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาจ่ายค่าเหล้า แต่ก็ทำได้ช้ากว่าคนข้างๆ ที่ยื่นม้วนธนบัตรใบละหมื่นหลายใบให้แก่บริกร

    "ไม่ต้องทอน"

    "ขอบคุณครับคุณผู้ชาย"

    ฟุรุยะหันไปมองชายหนุ่มพร้อมยื่นส่งธนบัตรให้

    "ไม่เป็นไร ผมเลี้ยงเอง"

    "หืม ไม่ได้หรอกครับ วันนี้ผมดื่มไปเยอะมาก คุณไม่ควรต้องจ่ายนะ"

    "ไม่เป็นไร ถือเป็นมิตรภาพของเราก็แล้วกัน"

    เขาสูบบุหรี่เข้าไปหนึ่งเฮือกแล้วพ่นควันออกมา ก่อนจะพูดต่อ

    "คุณอยากดื่มต่อมั้ย?"

    "..."

    "ผมพอมีเหล้าชั้นดีเก็บอยู่ที่ห้อง 2 - 3 ขวด เผื่อคุณสนใจ"

    ฟุรุยะคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขายังไม่อยากกลับบ้าน นานๆ ทีจะเจอคนคอเดียวกัน ดื่มเหล้าเก่งอีกต่างหาก นอกจากฮิโระแล้วเขาก็ไม่ค่อยมีเพื่อนดื่มเท่าไรนัก ส่วนคาซามิก็ไม่ได้เรื่อง รายนั้นดื่มเข้าไปแค่ 3 แก้วก็เมาน็อคนำหน้าเขาไปก่อนทุกรอบตลอด อีกอย่างพรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดด้วย ดื่มต่อสักหน่อยก็น่าจะดี

    "ที่พักผมอยู่ไม่ไกลจากนี่เท่าไร เอาลงมาทานที่ล็อบบี้ก็ได้นะ เผื่อคุณไม่อยากอยู่ในห้องผม"

    "ไม่เป็นไรครับ ที่ห้องคุณก็ได้"

    ทั้งคู่เดินออกจากร้านไปยังที่พักของอากาอิ ซึ่งห่างออกไปไม่กี่ช่วงตึก แต่สิ่งที่ทำให้ฟุรุยะแปลกใจคือที่พักของอากาอิเป็นโรงแรมเกรดดีใจกลางเมือง 

    ฟุรุยะคิดกับตัวเองว่า ตำแหน่งงานของอากาอิคงอยู่ในระดับที่สูงน่าดูและบริษัทก็คงมีกำไรมากพอที่จะให้ที่พักดีๆ แก่ลูกจ้าง ขนาดเขาที่เป็นหัวหน้าหน่วยของสันติบาล เวลาไปทำงานที่อื่นตามคำสั่งยังไม่เคยได้นอนในที่พักระดับนี้เลย มีแต่เกรดมาตรฐานระดับข้าราชการทั่วไป

    ห้องขนาด 30 ตารางเมตร ถูกจัดตามแบบมาตรฐานของห้อง Superior โรงแรมทั่วไป แต่พิเศษตรงบาร์เหล้าที่มุมห้องหนึ่ง มีทั้ง Chevas Regal, The Macallen, Dalmore, ว็อดก้า, เตกีล่า และเหล้าอื่นๆ อีกหลายชนิด

    เจ้าของห้องหยิบแก้วมา 2 ใบพร้อมเหล้า 1 ขวดมาวางที่โต๊ะ ทั้งสองนั่งหันหน้าเข้าหากัน

    "โอเคมั้ย?"

    อากาอิยกขวดเหล้าขึ้นมาให้เขาดู 

    'The Macallan 1994'

    'เลือกได้ดีทีเดียว'

    "เลือกได้ดีเลยนะครับ"

    อากาอิยิ้มมุมปากระหว่างเทเหล้าลงในแก้ว เขายื่นส่งให้ฟุรุยะ 

    "คุณอยู่ที่นี่เหรอ?"

    "ก็แค่ชั่วคราวเท่านั้นแหละ"

    พวกเขานั่งดื่มนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ จนมาถึงหัวข้อสนทนาที่เป็นส่วนตัวมากขึ้น

    "คุณอยู่ที่นี่คนเดียวเหรอครับ?"

    "ใช่ครับ ทำไมเหรอครับ?"

    "ห้องมันใหญ่เกินกว่าจะอยู่คนเดียวน่ะสิครับ ฮ่าฮ่า"

    "งั้นคุณมาอยู่กับผมมั้ยล่ะ"

    "ฮ่ะฮ่ะ ไม่ดีมั้งครับ"

    ฟุรุยะหัวเราะกลบเกลื่อนความกระตุกวูบของใจเมื่อได้ยินคำถามเมื่อกี้นี้ 

    เขาไม่ได้มีรสนิยมชอบผู้ชาย เขายืนยันกับตัวเองหนักแน่นว่าชอบผู้หญิง แต่เขาไม่ชอบเอาอกเอาใจใคร ไม่ชอบการประคบประหงมใคร ไม่ชอบรับผิดชอบความรู้สึกของใคร แถมยังรักอิสระ ดังนั้น การมีแฟนจึงดูค่อนข้างห่างไกลจากตัวตนของเขามากนัก

    แต่กลับคนตรงหน้าเขานี่...เรียกว่ายังไงดีล่ะ?
    ดวงตาคมกริบ จมูกโด่งเป็นสัน รับกับช่วงกรามของใบหน้า รูปร่างสูงชะลูด แผ่นอกกว้าง มองรวมๆ ให้ความรู้สึกทั้งถูกคุกคามและปลอดภัยไปในคราวเดียวกัน

    งดงามราวกับรูปสลักเทพเจ้ากรีกก็ไม่ปาน

    มานั่งนึกดูแล้ว...มันค่อนข้างอันตรายทีเดียวที่กล้ามาในที่ที่ไม่รู้จักกับคนไม่คุ้นเคย ปกติเขาเองไม่ใช่คนไม่ระวังตัวแบบนี้ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความมั่นใจในตัวเอง ความเครียดต้องการหาที่ระบาย หรือเพราะสเนห์ของอากาอิกันแน่ที่ทำให้เขามาที่นี่

    อากาอิย้ายตัวเองมานั่งลงข้างๆ ฟุรุยะ แสร้งทำทีเป็นละเอียดน้ำสีอำพันที่อยู่ในแก้วไปเรื่อย แต่แววตาจ้องมองไปที่ชายหนุ่มอีกคนอย่างตั้งใจราวกับกำลังเอ็กซ์เรย์เรือนร่างภายในชุดสูทสีเทานั้นว่าเป็นอย่างไร

    คนถูกจ้องถึงกับขนลุกซู่แล้วเบือนหน้าหนี เขาเพิ่งรู้ตัวว่าพาตัวเองมาอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมแบบนี้ได้อย่างไร?

    "ผมขอตัวกลับก่อนดีกว่า รบกวนคุณมามากแล้ว ขอบคุณนะครับ"

    ฟุรุยะทำท่าจะลุกขึ้น แต่ถูกมือใหญ่คว้าแขนไว้เสียก่อน

    "แต่ผมยังไม่อยากให้คุณกลับ"

    "คุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามผม"

    "ผมรู้ แต่ผมยังไม่อยากให้คุณกลับ"

    อากาอิดึงให้ฟุรุยะเข้าไปใกล้ เขาโถมตัวเข้าจูบฟุรุยะอย่างหิวกระหาย จูบร้อนแรงทำให้คนถูกจูบมึนงง เขาครางอย่างพอใจแล้วจูบตอบ เสียงลมหายใจหนักๆ ของคนทั้งคู่ดังปนเปกัน

    อากาอิสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากบาง ฟุรุยะตอบสนองสัมผัสด้วยแรงอยากที่เริ่มก่อตัวภายในร่างกาย แต่แล้วก็เหมือนตั้งสติได้ เขากัดลิ้นอากาอิอย่างเต็มแรงราวกับคนตกใจและเพิ่งรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่

    "คุณทำบ้าอะไรน่ะ!!!"

    "ผมขอโทษ ผมคิดว่าคุณจะชอบ"

    "ผมไม่ชอบ อย่าทำแบบนี้กับผมอีก"

    "โอเค โอเค ขอโทษด้วย"

    "คุณ....มีรสนิยมแบบนี้เหรอ?"

    "ไม่...แต่ผมแค่อยากลอง"

    "..."

    "...กับคุณ"

    "ทำไมต้องเป็นผม"

    "ทำไมต้องไม่ใช่คุณล่ะ? ก็ผมชอบคุณ"

    "..."

    "คุณไม่รู้ตัวเลยเหรอว่า...คุณดูเป็นคนโดดเดี่ยวมากเลยนะ"

    "..."

    "ผมเห็นคุณในบาร์นั่น เหมือนคุณกำลังมีเรื่องทุกข์ใจอะไรบางอย่างอยู่"

    "..."

    "คุณมาคนเดียว ไม่พูดไม่จากับใคร.... ผมคิดว่าคุณกับผมคงมีอะไรบางอย่างเหมือนๆ กัน ผมก็เลย...สนใจคุณ"

    นี่ฉันดูง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?

    จริงอยู่ที่เขามีกลุ่มเพื่อนสนิทตอนเรียน ตอนพอเรียนจบต่างคนก็ต่งแยกย้ายไปทำงาน นานๆ ทีก็จะได้กลับมาเจอกันเป็นกลุ่มใหญ่บ้าง คนที่เจอด้วยบ่อยสุดก็คือฮิโระ แต่ฮิโระเองก็งานยุ่งเหมือนกัน ส่วนเพื่อร่วมงานคนอื่น ก็เป็นได้แค่เพื่อนร่วมงานจริงๆ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น 

    เขาพูดถูก

    ฟุรุยะไม่ได้พูดอะไรออกไป เขามองอากาอิกำลังเช็ดเลือดที่ลิ้นออก 

    "คุณจะกลับบ้านใช่มั้ย?"

    "..."

    "เดี๋ยวผมไปส่ง"

    ชายหนุ่มทำท่าจะลุกขึ้น แต่ถูกมือเรียวรั้งเอาไว้

    "เรา...นั่งคุยกันอีกสักพักก็ได้"

    อากาอิตาเบิกโพลงด้วยความแปลกใจในอาการของคนข้างๆ เขาไม่ได้พูดอะไรออกไป แต่ดว่าคนพูดคงกำลังทำสงครามกับตัวเองอย่างหนัก

    ว่าจะสู้...หรือถอยดี...

    ทั้งคู่นั่งกันเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไร จนกระทั่ง

    "ถ้าผมทำแบบนั้นกับคุณ...คุณห้ามไปเอาไปบอกใครเด็ดขาดนะ"

    ฟุรุยะพูดเสียงเรียบๆ 

    "ตกลงไหม?"

    "ตกลง"

    "นี่!! ฟังนะ!! ผมมีชีวิตของผม!! มีงาน!! มีโลกของผม!! ผมก็แค่คิดว่านี่มันเป็นความสัมพันธ์ชั่วครู่เท่านั้น!! คุณกับผมจะต้องไม่รู้จักกันในชีวิตจริงของเรา!! เราต้องไม่เกี่ยวข้องกันแบบนั้น!! ตกลงมั้ย?"

    "โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"

    "บอกไว้ก่อน!! ผม...ไม่ค่อยมีประสบการณ์กับเรื่องแบบนี้เท่าไรนะ!!"

    "คุณไม่มีแฟนเหรอ?"

    ฟุรุยะส่ายศีรษะเป็นเชิงปฏิเสธ เขาก้มหน้างุดเพราะรู้สึกได้ว่าหน้าเริ่มแดงขึ้น 

    เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แน่ๆ

    อากาอิโน้มตัวเข้าหาแล้วช้อนคางของฟุรุยะขึ้น ดวงตาสีมรกตจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาสีฟ้าที่กำลังสั่นระริกด้วยความไม่แน่ใจกับทางเลือกตัวเอง

    "Good boy, ไม่เป็นไร เดี๋ยววันนี้ฉันจะเป็น your boyfriend ให้เอง"

    ริมฝีปากอุ่นทาบทับริมฝีปากบางอย่างถือสิทธิ์ สัมผัสแผ่วเบานุ่มนวลชวนให้เคลิบเคลิ้มดำเนินไปเรื่อย อากาอิดันตัวฟุรุยะลงนอนบนโซฟา ฟุรุยะโอบรอบคอของอากาอิไว้ไม่ให้ห่าง

    รสจูบที่เริ่มต้นอย่างอ่อนโยนเริ่มทวีความหนักหน่วงขึ้นจนราวกับจะกระชากลมหายใจ ชายหนุ่มเริ่มหอบหายใจถี่ขึ้น ลิ้นผลัดกันดุนดันหยอกล้อเล่นกันจนน้ำสีใสไหลเลอะจากขอบปากของเขาทั้งคู่

    อากาอิยกตัวขึ้นถอดเสื้อตัวนอกของเค้าออกตามด้วยเสื้อยืดสีเข้ม เผยให้เห็นอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสวยงาม ฟุรุยะเอื้อมมือไปสัมผัสลอนคลื่นกำยำนั้นด้วยความพึงพอใจ อากาอิมองตามการกระทำนั้น เขาจับมือเล็กขึ้นมาจูบอย่างอ่อนโยน และดึงตัวฟุรุยะให้ลุกขึ้น เพื่อบรรจงถอดเสื้อสูทสีเทาของชายหนุ่มออก 

    "เดี๋ยวจัดการเอง"

    ฟุรุยะร้องห้าม เมื่อเห็นว่าอากาอิกำลังจะถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออก เขากระชากเนคไทออกทางศีรษะและปลดกระดุมเสื้อ อากาอิผลักเขานอนลงบนโซฟาตามเดิม เขาดึงเสื้อที่คลุมร่างของฟุรุยะออก ก้มหน้าลงจูบแผ่นอกกว้างสีน้ำผึ้งของคนใต้ร่าง มือใหญ่เคล้นคลึงอยู่กับยอดอก ร่างเล็กแอ่นรับสัมผัสด้วยความเสียวซ่าน ขณะที่มือใหญ่อีกข้างรวบมือเล็กไว้เหนือศีรษะ 

    อากาอิใช้ลิ้นสากลิ้มเลียส่วนผิวเนื้อไวสัมผัส เมื่อถูกกระตุ้นที่ส่วนนั้นฟุรุยะก็ร้องครางไม่เป็นภาษา 

    'เนิ่นนานมากแล้วที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้'

    มือเรียวเริ่มดิ้นรนเพื่อออกจากการเกาะกุม ฟุรุยะขย้ำลงที่หมวกไหมพรมของอากาอิแล้วดึงออก ผมยาวสยายลงปรกใบหน้าและไล้บนลำตัวของเขาให้ความรู้สึกจั๊กกะจี้

    อากาอิยังคงดูดเม้มหน้าอกทั้งสองข้างของเขาอย่างไม่ให้น้อยหน้ากัน มือใหญ่เริ่มไล่ลงมาสัมผัสบริเวณท้องน้อยที่เป็นลอนกล้ามเนื้อของฟุรุยะ ลูบไล้ไปตามร่องสวยจนถึงขอบกางเกง เขายกตัวขึ้นเพื่อจัดการปลดเข็มขัดใหถนัดขึ้นและดึงกางเกงออกให้พ้นทาง ส่วนนั้นของฟุรุยะภายใต้ชั้นในสีขาวกำลังตื่นตัวและมีน้ำหล่อลื่นไหลซึมออกมาจนเปียกเป็นดวง ส่วนเจ้าตัวตอนนี้กำลังยกแขนขึ้นปิดหน้าเพราะความเขินอาย 

    "หยุดทำไมล่ะ?? จะทำอะไรก็ทำไปสิ!!"

    ฟุรุยะเกรี้ยวกราดกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง เขาไม่ชินกับการถูกมองเรือนร่างของตัวเอง เขาไม่ชินกับอะไรแบบนี้ อากาอิยิ้มมุมปากอย่างพอใจ เขาจัดการปลดเข็มขัดและกางเกงของตัวเองบ้าง รวมถึงกางเกงชั้นในด้วย

    ท่อนเนื้อขนาดใหญ่โตเกินกว่ามาตรฐานชายหนุ่มญี่ปุ่นทั่วไปปรากฏขึ้นแก่สายตาฟุรุยะ เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่เพราะกำลังจินตนาการถึงบทต่อไปที่ท่อนเนื้อนั้นต้องสอดแทรกเข้ามาในร่างกาย

    อากาอิจูบลงไปบนชั้นในสีขาวที่มีวงน้ำรักเปียกชื้นปรากฏอยู่ ร่างกายของฟุรุยะบิดตัวตอบสนองต่อสัมผัสนั้น แม้ท่าทางจะดูเหมือนไม่ค่อยยินดีกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ ณ ตอนนี้เท่าไรนัก แต่ใจกลับเต้มโครมครามอย่างกับจะหลุดออกมาจากตัวเสียให้ได้ 

    เขาอยากถูกสัมผัสมากกว่านี้ อยากได้มากกว่านี้ ได้โปรด...

    ฟุรุยะถูกจับให้นอนคว่ำชันเข่าขึ้น อากาอิโถมตัวขึ้นมาคร่อมตัวเขา มือใหญ่ล้วงเข้าไปเกาะกุมอยู่ที่ส่วนความเป็นชายของฟุรุยะ ส่วนมืออีกข้างเคล้นคลึงอยู่ที่ยอดอกเพื่อกระตุ้นอารมณ์

    "อ...อ..อ๊ะ อ่าา"

    เสียงครางดังลอดออกมาจากฟุรุยะ เขาพยายามฝืนตัวเองแต่ปกปิดอารมณ์ความปรารถนาของตัวเองไว้ไม่ได้ เขาไม่อยากให้ชายหนุ่มรู้ว่าเขาเป็นสุขแค่ไหนที่เป็นผู้ได้รับแบบนี้

    กางเกงชั้นในถึงดึงออกไปแล้ว ฟุรุยะกำลังจะถึงจุดสุดยอดจากการปรนเปรอของอากาอิ ร่างกายของเขาสั่นและกระตุกเกร็ง

    "อ๊าาา อ๊าาาา อ๊าาาาา"

    น้ำสีขาวขุ่นฉีดพุ่งออกมาจนเลอะโซฟาและมือของอากาอิ ชายหนุ่มร่างเล็กหอบแห่กเพราะความเหนื่อยอ่อน แต่มันยังไม่จบ

    อากาอิดันนิ้วเข้าไปทางช่องทางด้านหลังของฟุรุยะ ร่างกายของฟุรุยะเกร็งกระตุกเพราะสัมผัสใหม่ที่ได้รับ มันคับแน่นจนอึดอัด 

    "ถ้าเจ็บบอกฉันนะ Good boy"

    "อ๊าาา อ๊าาา"

    เสียงร้องของฟุรุยะระบายความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนี้ มันทั้งอึดอัด ทั้งคับแน่น แต่กลับมีความสุขและเสียวซ่านอย่างน่าประหลาด ความรู้สึกทั้งหลายผสมปนเปกันไปหมด อากาอิดันนิ้วเข้าไปจนสุดแล้วเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ เพื่อให้ร่างกายของฟุรุยะปรับตัว ฟุรุยะที่เหนื่อยหอบ เอาหน้าซุกเข้ากับโซฟาเพื่อกลบเสียงร้องครางไม่ได้ศัพท์ของเขาให้เบาลง

    อากาอิถอนมือออก เขาก้มลงหยิบเสื้อตัวนอกเพื่อหากล่องสี่เหลี่ยมขนาดเล็ก มีอักษร XL ติดอยู่ที่กล่อง 

    เสียงแกะกล่องและเสียงดีดของถุงยางทำให้รู้ว่าอากาอิเตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนต่อไปแล้ว เขารอรับสัมผัสในท่าเดิมแต่อากาอิกลับพลิกตัวเขาให้กลับมาเผชิญหน้ากัน

    "ฉันอยากเห็นหน้าเธอตอนทำ"

    'ห่ะ อะไรนะ'

    ยังไม่ทันได้ถาม แก่นกายของอากาอิก็สอดแทรกผ่านเข้ามาภายในร่างกาย

    "อ..อ่ะ...อึ่กกก"

    "ถ้าไม่ไหวต้องบอกฉันนะ...เรย์คุง"

    ฟุรุยะยังคงครางเพราะความเจ็บปวด น้ำตาไหลกลบตาจนพร่าเลือน

    ท่อนเนื้อถูกดันเข้าไปจนสุด อากาอิค้างไว้สักพักนึงก่อนเริ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆ ก่อนเร่งจังหวะรุนแรงขึ้น 

    ร่างกายของฟุรุยะสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เขาจิกเล็บลงไปบนท่อนแขนแกร่งของอากาอิหวังระบายความเสียวซ่าน หากแต่คนถูกจิกกลับสอบสะโพกรุนแรงขึ้นเพราะความกำหนัดเช่นกัน

    สมองของชายหนุ่มทั้งคู่ขาวโพลน รับรู้แค่ว่าร่างกายของเขาทั้งคู่กำลังตอบสนองต่อกันและกันอย่างรุนแรง เมื่อใกล้ถึงจุดสุดยอด อากาอิเร่งจังหวะเร็วขึ้น

    "Fuck.."

    "อ๊าาาา... อ๊าาาาา"

    ร่างกายของฟุรุยะชักกระตุกครั้งหนึ่งก่อนที่ของเหลวสีขาวขุ่นจะไหลออกจากกายอีกรอบ อากาอิตามไปติดๆ เขาก้มลงจูบที่ซอกคอของฟุรุยะเพื่อพักเอาอากาศหายใจ พวกเขากอดก่ายกันอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อฟื้นตัวได้แล้วอากาอิจึงพูดว่า

    "ถ้าเธอยังพอมีเวลา...เรามาต่อรอบสองกันมั้ย?"

    "..."

    "แต่ถ้าเธอไม่โอเค...ฉันก็ไม่ว่าอะไร"

    ฟุรุยะไม่ตอบ แต่จูบอากาอิแทนคำตอบ อากาอิตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ เขาไม่คิดว่าฟุรุยะจะตกลง 

    ฟุรุยะเริ่มทำการรุกจูบอากาอิมากขึ้น อากาอิตอบสนองอย่างพึงพอใจ พวกเขาเริ่มบทรักใหม่กันอีกรอบ ดูท่าว่างวดนี้ฟุรุยะจะเป็นคนคุมเกมส์เสียเองด้วย

    หลังจากคืนนั้น ฟุรุยะก็หนีออกมาจากห้องนั้นก่อนอากาอิตื่น เขากลับมาใช้ชีวิตตามปกติ ไม่มีการติดต่อ ไม่มีการทิ้งเบอร์โทรไว้ ไม่มีอะไรใดๆ ทั้งสิ้นต่อกัน หลังจากนั้น เขาเริ่มทำงานแฝงตัวเข้าไปในองค์กรในฐานะของเบอร์เบิ้น ผู้ซึ่งได้รับความไว้วางใจจากองค์กรเนื่องด้วยความเฉลียวฉลาดและการวางแผนของเขาที่รัดกุมและมีประสิทธิภาพ จนวันหนึ่ง...

    เบอร์เบิ้นได้รับคำสั่งให้เข้ามารายงานตัวที่องค์กรเพื่อทำความรู้จักกับทีมของเขา ซึ่งเป็นนโยบายใหม่จากเบื้องบนที่ให้คนในองค์กรทำงานกันเป็นทีมเพื่อประโยชน์ในการช่วยตรวจสอบซึ่งกันและกัน โดยในกรณีหากพบว่าคนในทีมมีพฤติกรรมที่น่าสงสัยจะเป็น NOC ก็สามารถมารายงานต่อเบื้องบน แล้วจะได้รับการพิจารณาเลื่อนตำแหน่งสูงขึ้นไปได้อีกด้วย

    เบอร์เบิ้นมาพบกับทีมของเขาซึ่งก็คือ เพื่อนรักของเขานั่นเอง โมโรฟุชิ ฮิโระมิทสึ หรือโค้ดเนม สก็อตซ์ 

    เขาได้รับการมอบหมายให้มาเข้าทีมของเบอร์เบิ้น เพื่อเป็นมือสไนเปอร์และยังมีความสามารถต่อสู้ในระยะปะชิดตัวอีกด้วย 

    ฟุรุยะดีใจมาก เพราะหลายเดือนที่ผ่านมาเขาแทบไม่ได้พบเจอหรือพูดคุยกับฮิโระเลย แต่ตอนนี้เขากำลังจะได้อยู่ทีมเดียวกันแล้ว อย่างน้อยอยู่ด้วยกันในองค์กรก็ยังดี แถมเวลาวางแผนหรือคุยกันเรื่องหลักฐานจะได้ไม่น่าสงสัยด้วย

    จากที่น่าแปลกใจคือ...

    ตามรายงานบอกว่า ทีมของเขามีสามคน แล้วคนที่สามล่ะ??

    เสียงเปิดประตูเข้ามาในห้อง เบอร์เบิ้นหันไปมองตามเสียงนั้น

    เขาตกตะลึงกับชายร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้องคนใหม่ ผู้ชายที่เขาไม่คิดว่าจะได้พบเจออีกครั้ง 

    ทุกอย่างมันบ้าไปหมดแล้ว...

    ชายร่างสูงสูบบุหรี่และมองตรงมาทางเขาอย่างไม่ค่อยแปลกใจ เขาเดินมาหยุดยืนตรงหน้าฟุรุยะแล้วแนะนำตัวเอง

    "ฉันชื่อไรย์ หวังว่าเราคงเป็นทีมที่ดีนะ"

    ฟุรุยะไม่พูดอะไร แต่แววตาสีฟ้าใสนั่นกำลังเป็นประกายระริกด้วยความหรรษา เมื่อจินตนาการไปถึงเซ็กส์ที่เกิดขึ้นเมื่อวันวาน และโอกาสที่จะมีอีกครั้งหรืออีกหลายๆ ครั้ง ในอนาคตอันใกล้
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Phata Phetsut (@fb1340879677642)
จัดปาย~.,~ขอเลือดกรุปy