Title : Angel Voice part 2

Fandom : Detroit Become Human

Markus x Simon

** Human AU **

Intro > http://minimore.com/b/1oJHa/1

Part 1 > http://minimore.com/b/1oJHa/2

-------------------------------------------------------------------------

นี่ก็เป็นเวลาเกือบจะครบสัปดาห์แล้วที่มาร์คัสฝากคาร่าให้เอาดอกกุหลาบขาวไปให้นางฟ้าของเขาหรือ 'ไซม่อน สมิธ' (แน่นอนว่าดอกไม้พวกนั้นไม่ได้ถูกเด็ดจากต้นที่โคลอี้ปลูกแล้ว เข็ด) โดยที่ระหว่างนั้นเขาก็มักจะได้รับสายตาทิ่มแทงจากเพื่อนๆรวมถึงคำพูดพวกนี้

'เฮ้ มาร์คัสนี่มันจะอาทิตย์นึงแล้วนะ คิดจะส่งดอกไม้ไปถึงไหนกัน'

'มาร์คัสนายมันกากจริงๆ'

'ผมผิดหวังในตัวคุณจังเลยครับมาร์คัส'

สาบานกับพระเจ้าว่าเขาอยากเลิกคบคนพวกนี้ชะมัด

"ฉันพูดจริงนะมาร์คัส นายควรที่จะทำอะไรซักอย่างที่นอกจากการฝากคาร่าให้เอาดอกไม้ไปให้ได้แล้ว"  นอร์ธพูดขึ้นมาระหว่างจดผลการทดลองเคมีตรงหน้าไปด้วย

"เลิกสนใจเรื่องฉันแล้วตั้งใจทำงานของเธอไปเถอะ"  มาร์คัสเงยหน้าขึ้นมาจากหลอดแก้วมามองคาดโทษเพื่อนสาวคนสนิทของตัวเองแล้วก้มลงไปทำการทดลองต่อ

"จะไม่ให้ฉันสนใจได้ไงในเมื่อมันเป็นเรื่องของนาย และนายก็เป็นเพื่อนฉัน เรื่องของเพื่อนเท่ากับเรื่องของฉันด้วย"  คำพูดของนอร์ธทำเอามาร์คัสกลอกตาไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย

"ถ้างั้นเธอก็ควรรู้ไว้ว่าเพื่อนคนนี้ไม่อยากให้เธอยุ่งด้วย"

"แต่ฉันจะยุ่ง เสียใจด้วยนะมาร์คัส"

โอเค มาร์คัสคิดว่าตอนนี้เขาควรจะเพิ่มนอร์ธลงในสิ่งที่เขาเกลียด

"ตั้งใจฟังฉันให้ดีนะมาร์คัส...."  จู่ๆเสียงที่ตอนแรกดูล้อเล่นของเพื่อนสาวก็จริงจังขึ้นมาจนดึงความสนใจของมาร์คัสไป

"นายจะมาทำตัวเฉื่อยฉา ฝากดอกไม้ไปโดยไม่บอกชื่อไม่ได้แล้วนะ"

"....."

"นายคิดว่าตอนนี้นายอยู่ในนิยายวัยรุ่นที่ตอนจบนางเอกจะคบกับส่งดอกไม้มาให้ตัวเองทุกวันโดยไม่บอกชื่อรึไง มันไม่ใช่เลยเพื่อน"

"นี่เป็นโลกความจริงที่ถ้าเกิดนายไม่ทำอะไรซักอย่างนายจะโดนตัดหน้า แล้วถ้ามันเกิดขึ้นจริงสาบานได้เลยว่าฉันจะไม่สงสารนายเลยซักนิด"  พอเห็นว่าคนตรงหน้านิ่งไปแล้วเธอก็ถอนหายใจออกมา

"ฉันจะถือว่าฉันเตือนแล้วนะมาร์คัส"

"รู้แล้วน่า"

"รู้แล้วก็ดี แล้วก็ช่วยรู้ด้วยว่านายหยดสารเกินไปหลายหยดและมันกำลังจะระเบิด"  สิ้นเสียงนอร์ธ มาร์คัสก็ก้มลงไปมองหลอดทดลองที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ

ตู้ม!

พร้อมกับควันที่พุ่งจากการระเบิดเพราะเขาดันตั้งใจฟังเพื่อนมากกว่าสนใจการทดลองตรงหน้า....

หลังจากการกระทำที่สะเพร่าของพวกเขาแน่นอนว่าก็ไม่พ้นกับการโดนทำโทษให้มาทำความสะอาดห้องแลปหลังเลิกเรียน โชคดีที่ระเบิดมันไม่ได้รุนแรงมากแค่ทำให้ควันเต็มไปทั้งห้องไม่งั้นมาร์คัสไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาจะโดนทำโทษอะไรบ้าง..

แต่ตอนนี้มันมีสิ่งนึงที่กวนใจเขาเป็นอย่างมาก....

"แฮปปี้จังเนอะ"  ทำไมนอร์ธดูแฮปปี้มากกับการที่ได้ทำความสะอาดห้องแลป ทั้งที่ปกติแล้วการโดนทำโทษให้ทำความสะอาดมักจะทำให้เธอหัวเสียเสมอ

"หืม?...อ๋อ แหงสิ"  คำตอบที่ได้รับมายิ่งทำให้คนตาสองสีขมวดคิ้วมากกว่าเดิมจนนอร์ธสังเกตได้

"ก็ตอนนี้เลยเวลาเข้าชมรมไปนานแล้ว แถมวันนี้คาร่ายังต้องรีบกลับไปรับน้องอลิซที่โรงเรียนประถมด้วย"

"อาฮะ..." 

"นั่นก็หมายความว่าตอนนี้คาร่าน่าจะกลับบ้านไปแล้ว"

"......"  จู่ๆมาร์คัสก็รู้สึกว่าห้องแลปนี้เย็นขึ้นมาแบบกะทันหันทั้งที่ไม่ได้เปิดแอร์

"และนั่นก็หมายความว่า......"  นอร์ธลากเสียงยาวพลางยกยิ้มให้เพื่อนสนิท

"นายจะต้องเป็นคนเอาดอกไม้ไปให้นางฟ้าของนายเองไงมาร์คัส"

"........"  

โอเค นี่มันหายนะชัดๆ

มาร์คัสคิดแบบนั้นโดยที่ตอนนี้เดินวนไปมาหน้าห้องชมรมขับร้องประสานเสียงรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

หลังจากที่นอร์ธบอกว่าคาร่ากลับไปแล้วสมองของเขาก็เบลอไปมด รู้ตััวอีกทีก็คือมายืนอยู่หน้าห้องชมรมของนางฟ้าโดยที่ในมือกำดอกกุหลายขาวที่ซื้อมาไว้แน่นซะแล้ว

และแน่นอนว่าเสียงร้องเพราะๆนั่นก็ยังคงดังเล็ดรอดออกมา

ให้ตายๆ เอาไงดีเขาควรจะยืนรอจนกว่าอีกคนจะออกมา หรือว่าจะเอาดอกไม้ทิ้งไว้ดี

ไม่ได้ๆ ถ้านางฟ้าเผลอเหยียบเข้ามันต้องไม่ดีแน่ๆ

หรือว่าจะพิงประตูเอาไว้ดี

ถ้านางฟ้าไม่เห็นล่ะ

เอาไงดีวะมาร์คัส!!!!

ขณะที่มาร์คัสกำลังทะเลาะกับตัวเองก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าเสียงร้องในห้องนั้นเงียบลงแล้วพร้อมกับประตูที่ถูกเลื่อนออก

"......"

"......"

ไม่มีใครพูดอะไรออกมาดวงตาทั้งสองคู่สบกันโดยไม่ได้ตั้งใจก่อนที่คนหลบสายตาจะเป็นเจ้าของดวงตาต่างสี

"อา....คือ"  มาร์คัสกำลังรู้สึกประหม่า เขายกมือเกาท้ายทอยก่อนจะตัดสินใจยื่นดอกไม้ในมือให้อีกคน

"ให้ผมหรอครับ?"  ไซม่อนยิ้มอย่างแปลกใจแล้วยื่นมือไปรับเจ้าดอกกุหลาบสีขาวมาถือไว้

"อืม..."  สิ้นเสียงมาร์คัสทุกอย่างก็กลับสู่ความเงียบอีกครั้ง ระหว่างทั้งสองคนไม่มีใครพูดอะไรออกมาจนสุดท้ายคนที่ทนกับบรรยากาศไม่ไหวก่อนก็คือมาร์คัสเอง

"เอ่อ ฉันมาร์คัส แมนเฟรด..."

"ผมไซม่อน ไซม่อน สมิธ"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะไซม่อน" 

"เช่นกันครับมาร์คัส"

มาร์คัสคิดว่าคืนนี้เขาน่าจะนอนฝันดีเพราะรอยยิ้มของฟ้า

TBC

Bonus

"กลับมาแล้วครับ"

"อ้าว กลับมาแล้วหรอไซม่อน...หืม ดอกกุหลาบขาวอีกแล้วหรอจากคุณขี้อายอีกล่ะสิ"

"อย่าแซวสิแดเนียล"

"โอเคๆ ไม่แกล้งแล้ว แต่ขอถามหน่อยตกลงรู้ยังว่าคุณขี้อายเป็นยังไง"

"รู้แล้วครับ"

"ถ้างั้นเขาเป็นยังไงล่ะ บอกพี่สาวคนนี้หน่อยเร็ว"

"เขาดูดีแต่ว่าก็น่ารักมากๆเลยครับ"