หลัง จากเขียน เอ๊ะ! เจแปน Exclusive Scoop on Japaneseเสร็จได้เดือนกว่า ผมก็มานั่งคุยกับกอง บ.ก. เรื่องไอเดียหนังสือเล่มใหม่ และก็คิดได้ว่านับจากวันที่ 30 ธันวาคม 2001 ซึ่งเป็นวันแรกที่เท้าผมได้เหยียบแผ่นดินญี่ปุ่น เวลาก็ผ่านมาได้ 11 ปีแล้ว ถ้าเป็นความสัมพันธ์ชายหญิง ผมกับญี่ปุ่นก็คงรู้จักกันนานพอที่จะแต่งงานกันได้สบายๆ แถมมีลูกสองคนแล้ว

เวลาไปเที่ยว ไปเรียนภาษาที่ Nagoya Gakuin University ตามด้วยปริญญาโทที่ Nagoya University of Foreign Studies ทุกครั้งที่จะกลับมาเมืองไทย ผมก็ได้แต่คิดว่าจะมีโอกาสกลับมาญี่ปุ่นอีกกี่ครั้งกัน 

ตอนนั้นเริ่มเข้าใจความรู้สึกแฟนคลับวงแรพเตอร์ที่ทุกคนร่ำไห้ร้องซาโยนาระกันยกใหญ่ในคอนเสิร์ตสั่งลาก่อนแยกวง  และก็เช่นเดียวกับแฟนแรพเตอร์อีกครั้งที่พอผ่านไปไม่นานก็ได้โอกาสกลับไปญี่ปุ่นเพื่อทำงาน และหลังจากนั้นก็กลับไปอีก ไปแล้วไปอีก ไปแล้วไปอีก ไปแล้วไปอีก ไปแล้วไป... (พอ!) กลายเป็นว่าตั้งแต่กลับมาอยู่ไทยก็มีภารกิจให้ได้วนเวียนไปญี่ปุ่นอยู่ เรื่อยๆ พอๆ กับที่แรพเตอร์รวมตัวกันเล่นคอนเสิร์ตอยู่บ่อยๆ ไม่ได้ห่างหายอะไรกันเล้ย แถมยังมีโอกาสแวะเวียนไปโตเกียวบ่อยกว่าสมัยเรียนเสียด้วยซ้ำ

และด้วยความที่อยู่กับสังคมญี่ปุ่นมาเป็นเวลานาน รับข่าวสารจากสังคมญี่ปุ่นตลอด ทำให้ผมเริ่มชินกับสังคมและชินกับพฤติกรรมของพวกเขา ซึ่งกลายเป็นสิ่งที่น่าเสียดายอย่างหนึ่ง เพราะประเทศที่มีความเป็นปัจเจกสูงอย่างญี่ปุ่น แม้จะเป็นอยู่ในเอเชีย แต่ก็ต่างกับเอเชียอื่นๆ และก็ไม่ได้เจริญล้ำหน้าขนาดชาติทางตะวันตก ญี่ปุ่นยังมีวัฒนธรรมเก่าแก่ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอยู่ด้วย แต่ผมก็เห็นพวกมันจนเริ่มชาชินไปแล้วและถ้าทำได้ก็อยากจะลบความจำส่วนของความรู้เกี่ยวกับภาษาญี่ปุ่นและสังคมญี่ปุ่นที่มีทั้งหมดออกจากหัว เพื่อจะได้รู้สึกเหมือนตอนไปเที่ยวเองครั้งแรกแบบมั่วๆ เห็นอะไรก็ตื่นตาตื่นใจ

รู้สึกโอ้! เย้! อะไรกันเนี่ย! อยู่เสมอ

พอนึกแบบนี้ ก็เลยคิดได้ว่าถ้าเอาสิ่งต่างๆ ในญี่ปุ่นที่คนไทยคงจะมองว่าแปลกหรือไม่ค่อยรู้จักมานำเสนอล่ะจะเป็นอย่างไร ผมลองไล่หัวข้อที่คิดว่าน่าสนใจ พยายามเลี่ยงหัวข้อ ‘คน’ ที่เคยนำเสนอไปแล้ว มาสู่หัวข้อ ‘วัตถุสิ่งของ’ ที่เคยเห็น (กะว่าเล่มหน้าจะเขียนเรื่องสัตว์ จะได้เป็นซีรีส์คน สัตว์ สิ่งของ) ค่อยๆ ลิสต์ ค่อยๆ เขียน โดยพยายามมองผ่านสายตาคนที่ไม่รู้จักสังคมญี่ปุ่น จนสำเร็จออกมาเป็น Japan Did หนังสือที่รวมเรื่องราวของสิ่งต่างๆ ในญี่ปุ่นที่ไม่ธรรมดาและแหวกแตกต่างสมกับวลี Only in Japan ที่เมื่อลงมือเขียน ผมกลับรู้สึกสนุกที่ได้ย้อนไปดูสิ่งต่างๆ ที่พอมาคุ้ยดูจริงๆ แล้วก็พบว่ามันอะเมซิ่งมากเลยนี่หว่า (แต่เป็นความอะเมซิ่งที่แลกมากับการนั่งเก้าอี้ค้นข้อมูลและเขียนจนปวดหลัง) 

และ จริงๆ แล้วหนังสือเล่มนี้มีกำหนดจะออกวางขายตั้งแต่เมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา แต่เนื่องจากพิจารณากันแล้วว่าเนื้อหายังไม่พีค บางจุดยังไม่ลงตัว ทุกคนเลยตัดสินใจกลับมาทบทวนสเต็ป ดูทรงมวยตัวเองกันก่อน เพื่อที่จะได้งานดีๆ สู่สายตาผู้อ่าน ถ้าอ่านแล้วรู้สึกสนุกหรือคิดว่า เฮ้ย มีแบบนี้ด้วย โอ้ว มันเป็นอย่างนี้เอง ผมเองก็คงดีใจที่ได้สร้างความสนุกให้กับทุกท่าน

ถัด จากหน้านี้ไป ขอเชิญทุกท่านไปทำความเข้าใจประเทศญี่ปุ่นผ่านสิ่งของต่างๆ ผ่านทางทางรถไฟสายยาว ผ่านซูชิป้ายวาซาบิ ผ่านราเมนชามโต ผ่านเลิฟโฮเตล ไปจนถึงส้วม 

ขอให้เดินทางให้สนุกครับ

ณัฐพงศ์ ไชยวานิชย์ผล