“อื้ม เจอกัน “

...

หลังสิ้นสุดประโยคนี้ จู่ๆฉันรู้สึกมวนท้อง รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาเสียอย่างนั้น หากมีเครื่องวัดชีพจร มันคงดังเตือนว่าผิดปกติเป็นแน่ อาการพวกนี้อาจเรียกสั้น ๆ ว่าเขินอายล่ะมั้ง

แต่สาเหตุที่แน่ๆของอาการเหล่านี้

คงจะเกิดจาก

การที่เราจะได้เจอกัน อีกครั้ง.

/ 

เขาเดินมาแล้ว เขาแต่งตัวสบาย ๆ ใส่เสื้อยืด รองเท้าผ้าใบ กางเกงยีนส์ ทุกอย่างมีเพียงความธรรมดา

แต่สำหรับฉัน เขาพิเศษ

ค่ำคืนดำเนินไปอย่างเรียบง่าย แม้จะมีปัญหาติดขัดในตอนแรก แต่ฉันก็มั่นใจอย่างหนึ่งว่า สุดท้ายแล้วเขาจะต้องประทับใจไม่มากก็น้อย เพราะเขาดูมีความสุขท่ามกลางเสียงดนตรี ผู้คน เพื่อน ๆ ในโต๊ะ  และเครื่องดื่มตรงหน้าพวกนี้ 

มากกว่าฉันเสียอีกแฮะ

.. อาการคิดมากพวกนี้อยู่ได้เพียงไม่นาน เมื่อมองเห็นว่ารอยยิ้มของเขามันดูเบิกบานขนาดไหน หัวใจของเราก็พองโตขึ้นเรื่อย ๆ 

และเผลอคิดไปอีกอย่างหนึ่งว่า

“อยากให้เป็นอย่างนี้ทุกวัน “

‘ ช่วงเวลาที่ฉันมีเธอ หากมันนานกว่านี้ก็คงดี มากมาย ‘

เพลงท่อนหนึ่งของศิลปินวงโปรดดังขึ้นในหัว 

เวลาดำเนินไปเรื่อย ๆ

จริง ๆ เวลาเดินเร็วมากนะ 

จนกระทั่ง อยู่ ๆ ช่วงเวลาแห่งความสุข

กลายเป็นช่วงเวลาแห่งความเศร้าหมอง

“ _____ มีคนที่ชอบอยู่หรือเปล่า ? “

..

เสียงจากเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มดังขึ้น เพื่อถามเขาคนนั้น เขาเล่นเกมส์แพ้ เขาจึงจำเป็นต้องทำตามกติกา คือการตอบคำถามตามความจริง

.

“.. อ่า ไม่มีหรอก เราพึ่งเลิกกับแฟนมาได้ไม่กี่อาทิตย์เอง ไม่รู้สึกอะไรกับใครเลยอ่ะตอนนี้ “

..

ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วล่ะ ว่าตอนนี้ เขาหรือฉันกันแน่

ที่แพ้

#foreverandaday

#foreverandaday2