หลังจากที่แต่งตอนจบไปก็ไม่คิดว่าจะแต่งต่อเพราะอยากให้มันจบแบบนั้น ให้ทุกคนไปมโนต่อเอาเอง แต่ก็มีเสียงกระซิบเบาๆจากคนอ่านว่าอยากให้มีอีก เราเลยคิดว่ามันควรจะเป็นตอนพิเศษอะไรแบบนี้มากกว่า สารภาพว่านี่เป็นการแต่ง NC ครั้งแรก ปกติเป็นคนอ่านตลอด5555ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็น้อมรับไว้ที่ตรงนี้ด้วยแล้วกันนะคะ:)
(ความเดิมตอนที่แล้วไปอ่านกันที่จอยนะคะ)
'จูบได้มั๊ย' ธนกฤตมองคนข้างล่างด้วยแววตาเว้าวอน เขาไม่ได้คาดหวังคำว่า'โอเค'หรือ'เอาสิ่'กับประโยคคำถามที่ว่านั่น แค่รู้สึกว่าอย่างน้อยถ้าเกิดวันพรุ่งนี้เขาเกิดเป็นอะไรไปขึ้นมา เขาก็จะไม่เสียดายในสิ่งที่ยังไม่ได้ทำกับคนตรงหน้าคนนี้
'กูเคยห้ามอะไรมึงได้ด้วยหรอ'
'อือ อะ เอามือออกไป' ร่างบางถอนจูบออกตักตวงอากาศที่มีอยู่น้อยนิดให้เต็มปอด คนบ้าอะไรจูบเก่งชะมัด!
'โธ่คุณ..เครื่องผมมันติดแล้วอ่ะ ผมขอนะ'
'.........'
'ถ้าเงียบ ผมถือว่าคุณอนุญาตแล้วนะ'
'คุณ..หายเจ็บแผลแล้วรึไง'
'หมอไม่ได้ห้ามนี่ครับ' ธนกฤตลูบศีรษะคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา ถ้าอีกฝ่ายไม่เต็มใจ เขาเองก็ไม่อยากบังคับ เขาเชื่อว่าครั้งแรกของทั้งคู่ควรเกิดขึ้นจากความเต็มใจของทั้งสองฝ่ายมิใช่การบังคับขัดขืนแต่อย่างใด
'งั้น..สัญญาก่อนว่าจะไม่ทิ้งกัน'
'ผมสัญญา' มือบางโน้มคอคนตรงหน้าลงมาจนสุดเกี่ยวกระหวัดลิ้นร้อนรอบโพรงปากเป็นรางวัลของคำสัญญาทั้งหมดที่มีตักตวงความหวานของร่างสูงจนแทบลืมหายใจ ธนกฤตตกใจกับการกระทำของคนตรงหน้าใครจะไปรู้ว่าภายใต้ใบหน้าเคร่งขรึมของภพธรจะมีลีลาเซ็กส์ที่ร้อนแรงขนาดนี้
‘อือ ใช่ย่อยนะคุณ’
‘งะ อือ เงียบปาก’
ธนกฤตขบเม้มริมฝีปากแผ่วเบาเลาะเล็มปลายลิ้นร้อนของคนตรงหน้าจนร่างบางส่งเสียงครางอือในลำคอมือหนาสาละวนกับการถอดกางเกงสแล็คตัวเก่งของภพธรออก เหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวบาง โลมไล้ปลายจมูกกับสันกรามยาวลงมาถึงไหปลาร้า ลมหายใจแผ่วเบาคลอเคลียอยู่ที่ต้นคอคนข้างล่างขบเม้มสร้างรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของ
‘อ๊ะ อย่าทำรอย อือ พรุ่งนี้มีประชุม’
‘งั้นทำอย่างอื่นแทนแล้วกัน’
นิ้วเรียวปลดเปลื้องอาภรณ์ที่ขวางกั้นออก สอดเข้าไปในช่องทางสีสวยจากหนึ่งเป็นสาม ร่างบางบิดเร้าด้วยความต้องการอย่างลืมตัว ปลายนิ้วเรียวถอนเข้าออกสร้างความกระสันจนภพธรเผลอครางออกมาด้วยความต้องการ
‘อื้อ วะ ว่าน’
‘ว่าไงคุณ’ คลอเคลียปลายจมูกโด่งกับต้นคออีกฝ่ายจนขนลุกเลื่อนต่ำลงมาหยอกล้อลิ้นร้อนกับหน้าอกจนภพธรเผลอแอ่นตัวรับอย่างลืมตัว มือบางปัดป่ายไปทั่วจนธนกฤตหงุดหงิดคว้าให้จับบ่าเขาไว้ให้แน่น สัมผัสวาบหวามที่คนอายุน้อยกว่ามอบให้ทำให้ภพธรเผลอจิกแผ่นหลังธนกฤตจนเป็นรอยแดง
‘ระ ระ เร็วอีก อือ’
‘ใจร้อนชะมัด’ ถึงปากจะพูดไปแบบนั้นแต่มือหนาก็รูดแก่นกายร่างบางเข้าออกตามคำสั่ง
ภพธรคงไม่รู้ว่าไอท่าทางนอนกัดปากสกัดกลั้นอารมณ์ของตัวเองมันทำให้คนอย่างเขาแทบจะเป็นบ้าขนาดไหนเสื้อเชิ้ตสีขาวที่หมิ่นเหม่จะหลุดไม่หลุดมันยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่จนเขาอยากจะปฏิบัติกิจตัวเองให้เสร็จเสียตั้งแต่ตอนนี้
‘หยุดทำไม’ คนอายุมากกว่าส่งเสียงเอ็ดทันทีที่ธนกฤตหยุดการกระทำทั้งหมดลงทั้งๆที่เค้ากำลังจะถึงฝั่งฝันอยู่แล้ว ไอเด็กบ้านี่มันจะเล่นอะไรกับเค้าอีก
‘It’s my turn’
น้ำเสียงยียวนที่ตอบกลับด้วยความมั่นใจยิ่งทำให้ภพธรรู้สึกไม่พอใจก็เล่นช่วยเค้าไปซะขนาดนั้นแล้วมาหยุดดื้อๆแบบนี้ได้ยังไงกัน ยังไม่ทันได้โวยวายเขาก็รู้สึกถึงการกระตุ้นจากช่องทางหลัง นิ้วมือเรียวยาวถูกสอดกลับเข้ามาอีกครั้งถอนเข้าออกจนคุ้นชินก่อนที่ธนกฤตจะเปิดลิ้นชักฉีกซองถุงยางพร้อมกับปลดเปลื้องอาภรณ์ส่วนล่างของตนเสียเสร็จสรรพ
ท่าทางเสยผมที่ชุ่มเหงื่อมันเซ็กซี่เสียจนร่างบางต้องโน้มคอคนตัวโตตรงหน้าลงมาทาบทับริมฝีปากอีกครั้งรุกล้ำลิ้นร้อนเหมือนเด็กที่เสพติดของหวานอย่างหยุดไม่ได้ คลอเคลียสันจมูกตนอยู่ที่ต้นคอคนตัวโตเสียจนธนกฤตปรามใส่ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปเค้าคงจะใส่ไม่เสร็จแล้วก็เผลอกระทำรุนแรงกับคนตรงหน้าแน่ๆ
‘อืม คะ คุณ เดี๋ยวใส่ก่อนนี่ไง’
‘ทำอะไรให้มันเร็วๆหน่อยได้มั๊ย’
‘ช้าๆได้พร้าเล่มงาม ไม่เคยได้ยินหรอครับ’
‘จะ อื้อ เจ็บ’
‘อย่าเกร็งครับ’ มือหนาลูบเบาที่ศีรษะของอีกฝ่ายจุมพิตที่ริมฝีปากแผ่วเบาด้วยความรักปลอบประโลมให้รู้สึกผ่อนคลายจนไม่รู้สึกเจ็บก่อนจะดันแท่งร้อนของตนเข้าไปจนสุดขยับสะโพกเข้าออกเพื่อให้อีกฝ่ายคุ้นชิน
‘อืม พี่..ตอดดีจัง’
คนอายุมากกว่าตีแขนให้หยุดพูดไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่ามันตอดรัดดีขนาดไหนแต่การบรรยายออกมาเป็นคำพูดมันก็ทำให้คนอย่างเขาอายเป็นเหมือนกัน ธนกฤตเร่งจังหวะสอดใส่ถี่รัวรูดแก่นกายอีกฝ่ายขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจ การปรนเปรอทั้งสองทางทำให้ภพธรบิดเร้าด้วยความกระสันมือบางจิกเข้าที่แผ่นหลังร่างสูงลากเป็นทางยาว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นกอดแน่น
‘อะ อื้อ ว่าน เร็วอีก’ ภพธรส่งเสียงร้องขออย่างไม่อายถ้าจะโทษก็ต้องโทษบทรักร้อนแรงของอีกฝ่ายทำให้เขาเป็นแบบนี้ธนกฤตกระชับร่างบางให้กอดเค้าแน่น ก่อนจะเร่งจังหวะเพิ่มขึ้นแรงจิกที่หลังแรงจนรู้สึกเจ็บ แต่มันก็ทำให้ร่างสูงรู้สึกพอใจ
จังหวะรักร้อนแรงถูกผ่อนจนช้าสร้างความหงุดหงิดให้ภพธรอีกครั้ง เขารู้ว่าแต่ไหนแต่ไรธนกฤตเองเป็นคนขี้แกล้งแต่บางสถานการณ์อย่างเช่นตอนนี้เองมันก็ไม่ควรเล่นอะไรแบบนี้
‘อะ อือ หยุด ทะ..ทำไม’
‘ตาคุณแล้ว’ คนขี้แกล้งจับตัวคนถามให้ขึ้นคร่อมตัวเขาซะเอง โดยที่ส่วนนั้นยังเสียดสีกันอยู่ แค่แรงเคลื่อนเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็ทำให้ภพธรเผลอครางออกมา
‘จะ อื้อ จะทำอะไร’
คนตัวโตนิ่งเฉยแต่รูดแก่นกายคนตัวเล็กเป็นคำตอบแทน ภพธรขยับตัวเก้ๆกังๆอย่างคนไม่เคยทำ ท่าทางเงอะงะเหมือนเด็กเผลอสร้างรอยยิ้มให้กับธนกฤต เพียงไม่นานจังหวะเงอะงะก็แปรเปลี่ยนเป็นความสม่ำเสมอ ธนกฤตครางต่ำด้วยความพอใจ มือบางลูบไล้ไปตามลำตัวของคนตัวโตอย่างซุกซน เขาเองไม่รู้มาก่อนเหมือนกันว่าหลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้วอีกฝ่ายผอมลงไปมากขนาดนี้
ชายหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งตัวขึ้นสีจากแรงอารมณ์ที่ร้อนแรงเครื่องปรับอากาศภายในห้องไม่ได้ช่วยให้อารมณ์คุกรุ่นของทั้งคู่เย็นลงแต่อย่างใด หากแต่บทรักที่ร้อนแรงนั้นรุนแรงกว่า มือหนาบีบเค้นสะโพกด้วยแรงอารมณ์อย่างห้ามไม่ได้ถ้าเค้ารู้ว่าอีกคนร้อนแรงขนาดนี้เค้าคงไม่ปล่อยให้เวลามันล่วงเลยมาจนถึงวันนี้แน่นอน
‘หมดเวลาแล้วครับ’
‘อะ อือ ว่าน ละ ลึกอีก’ ธนกฤตพลิกร่างคนตัวเล็กให้ลงนอนในท่าปกติก่อนจะกระแทกแก่นกายของตนจนสุดมือบางจิกแน่นที่ต้นแขน ผวาวาบกับทุกสัมผัสที่ร่างสูงมอบให้ เงยหน้ารับลิ้นร้อนที่สอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดขบเม้มอย่างเต็มใจร่างสูงคลอเคลียสันจมูกคมของตนกับอีกฝ่าย ลมหายใจอุ่นร้อนแผ่วเบาอยู่ตรงหน้ายิ่งเร่งปฏิกิริยาให้ร่างบางตอบสนองอย่างลืมตัว
‘อะ อื้อ เอาอีก..นะ’ ภพธรกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูพยายามสกัดกลั้นเสียงกระเส่าของตน เสียจนทำให้ธนกฤตรู้สึกหงุดหงิด
‘อยากคราง อื้อ ก็ครางสิ่ครับ จะเงียบทำไมคนเก่ง’
‘เดี๋ยวทอม ดะ..ได้ยิน’ น้ำเสียงเอาแต่ใจกับท่าทีที่ผ่อนลงทำให้ภพธรจิ๊ปาก เขาต้องยอมไอเด็กนี่ไปถึงเมื่อไหร่ มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ผู้บริหารไฟแรงอย่างเขาเนี่ยนะ ต้องมายอมเรื่องบนเตียงให้กับไอคนขับรถบ้านี่ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลีลาของธนกฤตมันทำให้เขาเสพติดจนหยุดตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
‘ครางชื่อผม’
‘อื้อ วะ ว่าน ทำแรงอีก ได้โปรด’
ร่างสูงยกยิ้มอย่างพอใจเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะแกล้งคนตัวเล็กสักหน่อย แต่เห็นท่าทางน่ารักแบบนี้แล้วมันก็ห้ามตัวเองไม่ได้สักทีแรงกระแทกกระทั้นถูกเร่งจังหวะให้ถี่ รุนแรง และสม่ำเสมอเพื่อสร้างความพอใจให้กับอีกฝ่าย
ธนกฤตพลิกตัวให้อีกฝ่ายอยู่ในท่าคุกเข่าพร้อมทั้งกระแทกแท่งร้อนของตนมือหนาลูบไล้ไปตามร่างกายคนตัวเล็ก แวะหยอกเอินที่หน้าอกเพื่อเรียกเสียงครางหวานจากภพธร
‘อ๊ะ อื้อ ว่าน เร็วอีก’
‘ชอบมั๊ยครับ’
‘อื้อ ชะ ชอบครับ’
‘ผมชอบเวลาคุณครางชื่อ อะ อือ..ผมจัง’
‘จูบผม อ๊า หน่อย’ ภพธรร้องขอด้วยแรงอารมณ์ไม่อยากยอมรับว่าเขาเองเป็นฝ่ายที่ร้องขออะไรบ้าบอแบบนี้ร่างสูงโน้มตัวลงมาบดเบียดริมฝีปากตัวเองกับร่างบางด้วยความเร่าร้อน เสียงดูดดันขบเม้มริมฝีปากที่ได้ยินเป็นเครื่องยืนยันว่าเขาไม่ได้ฝันไป
‘แบบนี้ดีกว่าเยอะเลย’
ร่างสูงจัดแจงท่าทางตนเองให้อยู่ในท่านั่ง กอดรัดอีกฝ่ายจนแนบแน่นแรงเสียดสีด้านล่างรุนแรงจนแทบระเบิด เขารู้ดีว่าร่างบางกำลังจะถึงจุดหมายในอีกไม่ช้ามีแต่เขาเองนั่นแหละที่มัวแต่ยื้อยืดเวลาอยู่แบบนี้
‘วะ ว่าน ผมจะถึงแล้ว อื้อ’
‘อื้อ พี่ อย่าพึ่ง รอ ผะ..อื้อ ผมก่อน’
‘อ๊ะ อืม สะ เสียว อ๊า’ ธนกฤตทาบทับริมฝีปากของตนกับอีกฝ่ายอย่างร้อนแรงไล่เลาะเล็มขบเม้มริมฝีปาก ต้นคอ เรื่อยลงมาถึงหน้าอกจนเกิดรอยแดงทั่วทุกจุดมืออีกข้างรูดแก่นกายอีกฝ่ายขึ้นลงด้วยแรงอารมณ์กระซิบข้างหูบอกให้คนบนตักเตรียมตัวไปพร้อมกัน
‘อื้อ พี่ ผะ ผม..จะเสร็จแล้ว’
‘อะ อ๊ะ ว่าน’
‘อื้อ คะ อือ คุณ’
‘อื้อ ถะ อื้อ ถึงแล้ว’ น้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยจนเปรอะหน้าท้อง ทิชชูสะอาดถูกส่งให้อีกฝ่ายเช็ดทำความสะอาดธนกฤตยิ้มน้อยถอดถุงยางของตนโยนทิ้งขยะเสีย ขยับตัวกอดอีกฝ่ายแน่นจุมพิตที่หน้าผาก เลื่อนตัวลงมาคลอเคลียสันจมูกคมกับคนด้านข้าง ส่งยิ้มหวานจนตาปิด
‘ยิ้มบ้าอะไรของคุณ’
‘ก็คนมันมีความสุข หรือคุณจะเถียงว่าคุณไม่มี’
‘ไม่รู้ ผมจะนอนแล้ว เหนื่อย’ คนตัวเล็กตอบกลับด้วยความหงุดหงิดก่อนจะพลิกตัวหนีอีกฝ่าย ไอตอนเมื่อกี้มันก็เฉยๆอยู่หรอกแต่พอคิดว่าคืนนี้ต้องนอนด้วยกันอีก จู่ๆหน้ามันก็ร้อนขึ้นมาซะงั้น
‘เฮ้ย อย่าพึ่งนอน คุยกันก่อน’
‘คุยบ้าอะไรของคุณอีก เหนื่อยโว้ย’
‘ทีเมื่อกี้ยังบอกเร็วๆ แรงๆ อุ๊บ’
‘เขินหรอคุณ’
‘เออ เขิน พอใจมึงยัง!’ ธนกฤตกลั้วหัวเราะ ถ้าจะให้ตอบว่าเขาชอบคุณภพธรที่ตรงไหนก็คงจะเป็นตอนที่อีกฝ่ายเขินนี่ล่ะมั้ง ไม่ใช่ทุกคนที่จะเห็นมุมนี้ แต่เขาเอง..เขาเห็นมัน
‘เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมขับรถไปส่ง’
‘นั่นมันก็น่าที่มึงอยู่แล้ว จะพูดทำไม’
‘โอเค้ งั้นคืนนี้ กู๊ดไนท์ครับคนเก่ง’
‘ว่าไงคุณ’ ตะแคงตัวท้าวแขนขึ้นมองคนข้างๆในความมืดอีกอย่างที่เขาประทับใจในตัวคุณภพธรก็คงจะเป็นดวงตาใสคู่นั้นที่ทำให้เขาตกหลุมรักตั้งแต่วันแรกจนวันนี้
‘สัญญาผม..’
‘ทำไมครับ’
‘คุณจะรักษามันได้ใช่มั๊ย’ แม้จะมองไม่เห็นอีกฝ่ายในความมืดแต่ธนกฤตเองก็รับรู้ได้ถึงความกังวลใจที่มีในคำถาม อยู่ด้วยกันมาก็นานผ่านอะไรมาก็มากมาย เขาก็เพิ่งรู้วันนี้เนี่ยแหละว่าภพธรคนดุเป็นเจ้าหนูจำไมที่มีคำถามมากมายอยู่ในหัว ติดแค่อีกฝ่ายไม่กล้าถามเขาตรงๆเท่านั้นเอง
‘ผมสัญญาแล้วครับว่าจะไม่ทิ้งคุณไปไหน’
‘ขอบคุณนะ’
ร่างบางตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใสกว่าตอนถามจนอีกฝ่ายเผลอยิ้มตาม จุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากย้อนถามถึงความหมายของรอยจูบในส่วนต่างๆกับอีกฝ่าย
‘คุณรู้มั๊ยว่าจูบที่หน้าผากหมายถึงอะไร’
‘อะไรอ่ะ’
‘ไม่บอก ไปหาเอาเอง’
‘เฮ้ยได้ไงอ่ะ บอกผมมาก่อน’ ภพธรฉุดกระชากคนตัวโตให้ลุกขึ้นมาตอบคำถามของตน เรื่องอะไรมาทิ้งความสงสัยไว้ให้เขาแล้วตัวเองก็หนีไปนอนง่ายๆแบบนี้
‘นี่ ถ้าคุณไม่นอน ผมจะไม่ให้คุณนอนแล้วนะ’
‘คะ คุณจะทำอะไร’
‘ทำแบบเมื่อกี้ไงครับ’
‘พอเลยโว้ยยย นอนแล้ว!’
‘ผม..รักคุณนะ’ ธนกฤตเกลี่ยพวงแก้มนิ่ม โอบรัดอีกฝ่ายไว้แนบตัว จุมพิตแผ่วเบาที่แผ่นหลังหลับตาพริ้ม ทิ้งให้อีกฝ่ายนอนตัวแข็งทื่อคล้ายกับมีผีเสื้อนับร้อยบินวนอยู่ในท้อง ความรู้สึกของการถูกรักมันเป็นแบบนี้เอง ความกลัวที่เคยมีตลอด 37
‘ผม..ก็รักคุณเหมือนกัน’
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in