อย่างที่เรารู้ๆกัน ตอนนี้เฟซไม่ใช่สถานที่ที่เอาไว้พิมพ์ไดอารี่อะไรเรื่อยเปื่อยอีกแล้ว ทุกครั้งที่จะพิมพ์อะไรต้องคิดแล้วคิดอีก บ่อยครั้งที่พิมพ์จนเสร็จแล้วก็ลบ มันคือสังคมแห่งตัวตนจริงที่เราต้องแคร์นู่นนี่นั่นเต็มไปหมด

ทุกวันนี้เหมือนเราใช้เฟซทำงานและสื่อสารเชื่อมต่อกับคนอื่นๆในสังคมเฉยๆ แต่มันไม่ใช่ไดอารี่ และเราก็โตมากพอที่จะไม่พิมพ์ทุกสิ่งที่คิดลง status เราถามเพื่อนๆเฟซหลายว่ามี platform อะไรที่น่าจะเหมาะเอาไว้บันทึกอะไรที่คิดในหัวแบบนี้ลงมั้ย ซี่งเราไม่อยากเขียนมันลงเฟซอยู่ดี จนกระทั่งมาเจอที่นี่

มันคงไม่มีเป้าหมาย หรือคอนส่งคอนเสปอะไรของ blog นี้ชัดเจน เราแค่อยากหาที่เขียนอะไรบางอย่างที่ไม่ต้องคิดมากบ้าง

เท่านั้นแหละ

พรุ่งนี้ค่อยเขียนต่อนะ