กาลครั้งหนึ่ง
ฉันเชื่อว่า
ฉันสามารถลิขิตชีวิตตัวเองได้
ร่างแผน กำหนดการ
ใช้ชีวิตแต่ละวันไปเรื่อยๆ
ตามกรอบที่กำหนดไว้
เลือกที่จะเสี่ยงผจญภัยบ้าง
เพื่อง้างตัวเองให้พบเจอกับสิ่งใหม่ๆ
แต่งเติมเข้าไปให้สมบูรณ์และสวยงาม
คืนวันที่พัดผ่านไป
นำพาให้ฉันได้พบเจอกับบางสิ่ง
ประสบพบเจอกับบางอย่าง
ทั้งเหตุการณ์ สถานการณ์ ผู้คน
ที่ผ่านมาและผ่านไป
ทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้หวนระลึกถึง
เคยไหม บางครั้งที่สงสัย
ทำไมถึงไม่ตัดสินใจแบบนั้น
ตอนนั้น ณ ขณะนั้นกันนะ
แต่พอมาทบทวนอีกที
ฉันก็ได้ค้นพบว่า
ต่อให้ย้อนเวลากลับไป
ก็ตัดสินใจแบบเดิมอยู่ดี
ความรู้ ความเข้าใจ
ความเชื่อ ทัศนคติ
ทีี่หล่อหลอมตัวเรา
ให้เป็นแบบที่เราเป็น ณ ขณะนั้น
แต่พอวันเวลาผ่านไป
ได้เรียนรู้ เข้าใจสิ่งต่างๆ มากขึ้น
มุมมอง ทัศนะต่างๆ ก็แปรเปลี่ยน
กลายเป็นตัวเราในตอนนี้
และตัวเราในอนาคต
ก็จะเปลี่ยนแปลงไปอีก
ตามประสบการณ์ที่มากขึ้น
ฉันคิดว่านะ
สิ่งต่างๆ ที่เราได้ไปยึดติด
กลับพบว่าเมื่อวันเวลาผ่านไป
อะไรต่อมิอะไรก็เคลื่อนไหว
แปรเปลี่ยนไป ไม่คงเดิม
หากเปรียบชีวิตคือการเดินทาง
ฉันก็ขอเป็นนักเดินทางที่มีความสุข
ก้าวเดินตามเส้นทางอย่างซาบซึ้ง
พอมาหวนคิดคำนึง
ฉันก็รับรู้สึกได้ว่า
ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้วจริงๆ
บางครั้งแผนนั้นก็ลึกสุดหยั่ง
ไม่อาจตวงชั่งหรือวัดได้
แต่เราจะเข้าใจเมื่อถึงเวลา
ณ จุดนี้ ฉันเข้าใจแล้วว่า
ไม่ว่าชีวิตจะเหวี่ยงอะไรมา
ขอแค่เตรียมพร้อมรับมือกับมันให้ดี
ก็มากเพียงพอแล้วละ
สนุกเถอะนะ
สนุกกับชีวิต
ระหว่างเส้นทางที่ทอดยาว
จนกว่าจะก้าวสู่เส้นชัย
ในท้ายที่สุด…
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in