" แค่อยากให้อยู่ข้างๆไม่ว่าจะเป็นยังไง ไม่ว่าจะทำตัวยังไง ก็แค่อยากให้อยู่ข้างๆ "

" ไม่คิดว่าเห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอ " เขาบอก

จากตอนนั้นถึงตอนนี้ก็ยังทบทวนเรื่องนี้ไม่เลิก

ถ้ามองในมุมเขา ก็ถูกของเขาแหละ

กับเขาหลายครั้งเราทำตัวแย่มากๆใส่ จนเขาเสียความรู้สึกมาก เรารู้

เห็นไหม ก็เห็นแก่ตัวจริงๆนั่นแหละ รู้ว่าเขาจะเสียความรู้สึกยังไง ก็ยังเลือกที่จะเงียบ

ตอนเห็นเขาร้องไห้ เรารู้สึกผิดตั้งแต่ตอนนั้น

แต่ปากก็หนักเกินกว่าจะพูดว่า " ขอโทษ "

สุดท้ายเราก็พูดออกไป แต่ไม่ใช่คำขอโทษหรอก

เป็นความรู้สึกของเราตอนนั้น แค่คิดว่ามันจะแทนกันได้

แต่มันก็ตลกตรงที่ ตอนที่เรากล้าพอที่จะพูด แม่งดันไปตรงกับตอนที่เขาไม่ได้อยากฟังแล้ว 

จำไม่ได้แล้วว่าเขาบอกว่าเหนื่อยแล้วด้วยไหม

ตอนที่เขาถามว่า ไม่คิดว่าเห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอ

ตอนนั้นได้แต่คิดว่า ทำไมวะ เห็นแก่ตัวยังไงวะ

คงเพราะเราเองก็ทำให้เขาอยู่ตลอด อยู่ตรงนั้นตลอดแหละ ถ้าเขาต้องการ

อืม... ถ้าเขาต้องการนั่นแหละ 

ไม่เห็นหน่อยหรอวะ ไม่รู้เลยหรอวะ

พอคิดได้อย่างงั้นก็รู้สึกโกรธขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้พูดออกไป 

พยายามรั้งเขาไว้ แต่ก็ไม่เป็นผลสำหรับเขาในตอนนั้นเท่าไหร่

บทสนทนาเลยจบลงตรงนั้น

ทำใจอยู่สักพัก

เราตัดสินใจลบแชททั้งหมดทิ้ง

move on แบบหน่วงๆตามฉบับเรา

คอยดูว่าเขาเป็นไงบ้าง ก็เห็นว่ามีความสุขดี 

เราไม่ได้อันฟอลโล่กัน บล็อคกัน หรือทำอะไรที่เวลาคนทะเลาะกันส่วนมากจะทำ

ไม่รู้ว่า หรือลึกๆแล้วเราแค่ต่างคนต่างรอให้ใครสักคนเริ่มก่อนรึเปล่า

แต่ก็ดีใจนะ ที่วันนั้นเรากับเขาไม่เลือกที่จะทำ

แต่ปล่อยให้มันเป็นไปแบบที่มันจะเป็น 

มันเลยทำให้ทุกวันนี้เขายังอยู่ในชีวิตเรา

และเราก็ยังอยู่ที่เดิมเหมือนเดิมนะ หวังว่าคราวนี้เขาคงรู้สึกได้บ้าง

เราจะได้ไม่รู้สึกว่าเห็นแก่ตัวอีก