เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
[OS] PeckTom | Bubble TeaCotton Candy 702
Bubble Tea


  • ตื้ดด

    เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์​มือถือสีดำดังขึ้น​ ทำให้ผู้เป็นเจ้าของอดไม่ได้ที่จะหยิบมันขึ้นมาดู 

    เมื่อกดเข้าไปในแอพพลิเคชั่นสีฟ้าที่คุ้นเคย​ 
    ก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ​ หลังจากอ่านข้อความตรงหน้าจบ

         Tom Isara @Tom_Isara 2m
         จะกินชานมไข่ลุกๆ

    ถ้าเขาแปลไม่ผิด​ ชานมไข่ลุกนี่คงจะหมายถึงชานมไข่มุก​ เครื่องดื่มที่เจ้าตัวชอบซื้อมาดื่มแล้วก็ถ่ายลงทวิตบ่อยๆสินะ

    จู่ๆความคิดบางอย่างก็แล่นเข้ามาในสมองของผลิตโชค​ 
    เขามองนาฬิกาที่แขวนบนผนังห้องรับรอง​

    13:26

    ตอนนี้เขาอยู่ที่สยามสแควร์​วัน​ งานอีเว้นท์เริ่มตอนบ่ายสาม

    และถ้าเขาจำไม่ผิด​ จากที่เคยเเลกกันดูตารางงานไว้ตอนต้นเดือน​ วันนี้อีกฝ่ายมีงานที่​ MBK น่าจะเสร็จ​งานไม่เกิน​บ่ายสองโมง.. 

    เยี่ยม! เข้าทางเขาเลยทีนี้

    ไม่รอช้า ผลิตโชคหยิบหมวกแก๊ปสีดำใบโปรด กระชับผ้าปิดปาก แล้วรีบสาวเท้าออกจากห้องทันที โดยไม่ลืมส่งข้อความไปบอกผู้จัดการว่าขอไปเดินเล่นแป้ปเดียว เดี๋ยวจะรีบกลับ

    ใครมันจะปล่อยโอกาสดีๆแบบนี้หลุดไปล่ะ จริงมั้ย? 


    ต้องขอบคุณผู้จัดการของเขาที่เลือกรับงานที่นี่ ซึ่งไม่ไกลจาก MBK เท่าไหร่ ใช้เวลาไม่เกิน 15 นาทีก็เดินไปถึงได้แบบสบายๆ โน นี้ด ทู วอรี่

    ว่าแต่...ไอ้ร้านชาไข่มุกนี่มันอยู่ส่วนไหนของสยามหว่า​ ยิ่งไม่ค่อยได้มาแถวนี้บ่อยๆด้วยสิ

    ว่าแล้วมือหนาก็จัดแจงหยิบโทรศัพท์​ออกมา​เพื่อหาตัวช่วย 
    นิ้วเรียวยังคงเลื่อนหน้าจอลงไปเรื่อยๆ ในขณะที่สายตาของเขาสแกนอ่านข้อมูลที่ปรากฏในหน้าจออย่างรวดเร็ว

    สยามสแควร์ซอย 5 ​ งั้นเหรอ 
    อ่า​ เอาร้านนี้ละกัน

    หลังจากที่งมอยู่กับแผนที่สยามอยู่เกือบสิบนาที ในที่สุดเขาก็มาหยุดอยู่หน้าร้านขายชานมไข่มุกเจ้าดัง ซึ่งแน่นอนว่าคิวยาวเหยียดแบบที่คิดไว้  

    สภาพของผลิตโชคตอนนี้คงไม่ต่างจากนักวิ่งมาราธอนที่เพิ่งแข่งเสร็จ เสื้อแขนยาวสีน้ำเงินเข้มลายสก้อตชุ่มไปด้วยเหงื่อ ถ้าผู้จัดการมาเห็นเขาในสภาพนี้ มีหวังโดนบ่นหูชาแน่นอน
     
    ใครจะไปคิดล่ะว่า เขาต้องใส่เสื้อแขนยาวเดินทั่วสยาม ท่ามกลางแดดประเทศไทยที่ร้อนเหมือนจะไม่มีพรุ่งนี้ให้ร้อนอีกแล้ว 

    ..เพียงเพราะต้องการซื้อชานมไข่มุกไปให้คนคนเดียว...

    นี่เขามาถึงจุดนี้ได้ยังไงกันนะ 

    เมื่อถึงคิวของผลิตโชค  เขาเลือกสั่งชานมไข่มุกสูตรดั่งเดิมของร้าน 2 แก้ว​ 

    ถึงเขาจะไม่ค่อยชอบเครื่องดื่มหวานๆแบบนี้สักเท่าไหร่​ แต่ไหนๆก็มาถึงที่แล้ว 
    ลองดูหน่อยก็คงไม่เสียหายอะไร

    "ทั้งหมด​ 150​ บาทค่ะ" พนังงานสาวกล่าว​ หลังจากที่ชาไข่มุกสีอ่อนปนน้ำตาลไหม้​ 2 แก้ว​ ถูกวางลงบนเคาเตอร์ตรงหน้า​ 

    "เอ่อ รบกวนใส่ถุงให้ด้วยนะครับ" 

    "ได้ค่ะ​ รอสักครู่​นะคะ" 

    ระหว่างพนังงานกำลังจัดการกับชานมทั้งสองแก้ว ผลิตโชคนึกขึ้นได้ว่าเวลาของเขาจำกัด นั่นทำให้เขาต้องหยิบโทรศัพท์​ขึ้นมาเปิดดู เพื่อเช็คเวลา

    13​:47

    ตัวเลขบนหน้าจอทำให้ผลิตโชคแทบอยากจะวาร์ปไปที่ MBK ซะตอนนี้ 

    โอ้ย​ อีกแค่ 13 นาที จะทันมั้ยวะเนี่ยย

    "ใส่ถุงให้เรียบร้อยแล้วนะคะ..."

    "ครับๆ ขอบคุณครับ"

    ผลิตโชครีบหยิบถุงชานมไข่มุก แล้วเดินออกจากร้านไปอย่างเร่งรีบ 

    นาทีนี้สิ่งเดียวที่เขาสนใจคือทำยังไงให้เขาไปถึงทันเวลาและเอาชานมไข่มุกไปส่งให้คนตัวเล็กได้อย่างปลอดภัย ก่อนที่น้ำแข็งในแก้วจะละลายจนทำให้ชาเสียรสชาติ

    เนื่องจากเวลาอันมีค่าเหลือนั้นอยู่น้อยนิด ทำให้เขาต้องเปลี่ยนแผนกะทันหัน 

    ผลิตโชครีบเดินตรงไปที่กลุ่มวินมอเตอร์ไซค์ ความหวังสุดท้ายของเขาในตอนนี้

    "พีี่ครับ ไปส่งที่ MBK ด่วนๆเลยครับ"

    วินมอเตอร์ไซค์คนที่ถูกเรียก​ ขานรับด้วยสีหน้างงงวยเล็กน้อย 
    ก่อนจากเดินนำไปที่รถมอเตอร์ไซค์ของตนที่จอดอยู่ไม่ไกล แล้วจึงยื่นหมวกกันน็อคให้ผลิตโชคใส่ก่อนออกเดินทาง

    รถมอเตอร์ไซค์สีเเดงแล่นไปตามถนนอย่างรวดเร็วตามแรงบิดของผู้ขับขี่ ผ่านร้านรวงมากมายที่เรียงติดกันจนดูเหมือนตึกแถว 

    ความวุ่นวายและความเร่งรีบปรากฏให้เห็นตลอดสองข้างทาง 

    ไม่นานยานพาหนะสีแดงก็เคลื่อนออกจากเขตการค้าใจกลางเมืองออกสู่ถนนใหญ่ ซึ่งเป็นสัญญาณบ่งบอกให้รู้ว่าจะถึงจุดมุ่งหมายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า 

    ตลอดการเดินทาง มือข้างหนึ่งของผลิตโชคเกาะอยู่บนไหล่ของคนขับ ส่วนอีกข้างหิ้วถุงชานมไข่มุกอย่างระมัดระวังที่สุด เพราะกลัวว่าความเร็วของมอเตอร์ไซค์อาจจะทำให้ของสำคัญหลุดจากมือเขาก่อนจะถึงที่หมาย

    จะว่าไป​ นี่เขาไม่ได้ซ้อนมอเตอร์ไซค์คนเดียวแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ

    หลังจากถอดหน้ากากจิงโจ้เมื่อสองปีก่อน ตัวเขาเองก็เจอกับการเปลี่่ยนแปลงและเรื่องราวมากมาย จนบางครั้งก็เกิดคำถามขึ้นในใจ​ ว่าสิ่งที่เขาเจอคือเรื่องจริง และเขาไม่ได้ฝันไป

    มีคนรู้จักชื่อเขาในฐานะนักร้องมากขึ้น มีแฟนคลับที่น่ารักคอยซัพพอร์ตเขามาเสมอ สำคัญที่สุดคือมีโอกาสได้กลับมาทำงานที่ตัวเองรักอีกครั้งจริงๆ และแน่นอนว่าการกลับมาครั้งนี้ทำให้เขาต้องรับงานมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนหลายเท่าตัว จนแทบจะไม่มีเวลาส่วนตัวให้เดินทางไปไหนมาไหนได้ตามใจชอบ​เหมือนเมื่อก่อน 

    แต่เขาก็แฮปปี้ที่จะให้มันเป็นเเบบนี้ต่อไป... 

    เมื่อรถจอดสนิท ผลิตโชคต้องสลัดความคิดในหัวออก และรีบก้าวลงจากรถเพื่อเผชิญกับโลกความเป็นจริงข้างหน้า โดยไม่ลืมที่จะควักแบงค์สีแดงออกจากกระเป๋าสตางค์ แล้วส่งให้วินมอเตอร์ไซค์

    "นี่ครับ ไม่ต้องทอนนะครับ" 

    ไม่รอช้า ผลิตโชครีบเดินเข้าไปในอาคาร และขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 3 สถานที่จัดงานอีเว้นท์ 

    ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอากาศข้างนอก หรือความตื่นเต้นข้างในลึกๆ ที่ทำให้มือของเขาเริ่มมีเหงื่อออกมา

    ตัวเลขสีแดงบนหน้าจอเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และหยุดนิ่งเมื่อถึงชั้นที่ต้องการ

    ภาพแรกที่เห็นเมื่อประตูลิฟต์เปิดออก คือบรรยากาศในงานอีเว้นท์ที่เต็มไปด้วยแฟนคลับที่มารอเชียร์นักร้องในดวงใจ

    สตาฟต์กำลังเดินประสานงานกันให้วุ่น แต่ในขณะเดียวกันบนเวทีกลับไร้วี่แววคนที่เขาอยากเจอ

    งานอีเว้นคงเลิกแล้วสินะ

    13.56

    ร่างสูงเดินลัดเลาะผ่านฝูงชนที่ทยอยออกจากงานไปด้วยความเร่งรีบเพื่อมุ่งหน้าไปยังหลังเวที

    มือทั้งสองข้างยังคงพะวงกับการหิ้วถุงใส่ชานม โดยไม่ให้แกว่งไปโดนคนรอบข้าง
    สายตาสอดส่องไปทั่วบริเวณงาน​ แต่กลับไม่พบคนที่กำลังมองหา​ 

    นอกจากการถือชาไข่มุก​​และมองหาคนตัวเล็กไปพร้อมๆกันแล้ว
    ความยุ่งยากอีกอย่างสำหรับศิลปินอย่างผลิตโชค​ ก็คงจะหนีไม่พ้นการที่เขาต้องคอยกระชับหมวกและแมสปิดปาก​เกือบจะตลอดเวลา

    เพราะถ้าตอนนี้มีใครสักคนที่จำหน้าเขาได้และเข้ามาขอถ่ายรูป
    ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น 

    แต่วันนี้โชคดันไม่เข้าข้างเขาเท่าไหร่

    เมื่อขาเจ้ากรรมดันไปสะดุดกับสายไฟสีดำที่กองอยู่บนพรมสีเดียวกัน

    นั่นทำให้เขาเสียการทรงตัวกะทันหัน
    ​ร่างสูงเซไปข้างหน้า​จนเกือบจะล้มทั้งยืน​ 

    โชคดีที่มือขวาของเขาเอื้อมไปเกาะไหล่ใครสักคนที่เดินสวนมาได้ทัน​ 

    "เอ้ย ​ขอโทษ​ครับๆๆ​ ผมไม่ได้ตั้งใจครับ" 

    "อะ..อ๋อ​ ค่ะๆ​ ไม่เป็นไร​ค่ะ​ ไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ?"

    หญิงสาวชุดเดรสสีครีมตรงหน้าเอ่ยถาม
    ด้วยน้ำเสียงที่ดูตกใจไม่แพ้กับเขา

    "ไม่เป็นไรครับๆ​ แค่สะดุดสายไฟเฉยๆครับ​ ขอโทษ​จริงๆนะครับ" 

    ผลิตโชคพูดพลางโค้งให้อีกฝ่าย​ ก่อนรีบสาวเท้าออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด​ 

    ฟู่วว​ เกือบซวยเเล้วมั้ยหล่ะ​ผลิต


    ในที่สุด​เขาก็พาตัวเองมาสู่โซนด้านหลังเวที

    ผลิตโชคถือวิสาสะแหวกม่านสีดำที่กั้นเพื่อสร้างห้องแต่งตัวชั่วคราวออก​ หวังเพียงจะได้เห็นหน้าของคนที่อยู่หลังม่าน

    แต่เมื่อก้าวเข้าไป​ ภาพที่ปรากฏ​ตรงหน้าทำให้ใจของผลิตโชคแทบจะตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

    ว่างเปล่า

    ในห้องสีขาวนั้น​มีแต่ความว่างเปล่า​ 
    เหลือแค่โต๊ะกับเก้าอี้​พลาสติก​หลายตัว ที่บ่งบอกว่าเคยมีคนอยู่ในห้องนี้​ 

    หายไปไหนกันหมด อย่าบอกนะว่าเขามาไม่ทัน!? 

    ไวเท่าความคิด​ ร่างสูงรีบวิ่งออกจากห้องนั้น​ และตรงไปที่บันไดหนีไฟซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเวที

    ถ้าเขาเดาไม่ผิด​ ตอนนี้อีกฝ่ายน่าจะกำลังลงลิฟต์​ไปที่ลานจอดรถ​ เตรียมตัวไปงานที่อื่นต่อ

    ปัญหาคือ​ แล้วเขาจะได้ยังไงว่ารถทอมจอดอยู่ชั้นไหน!?

    เอาวะ​ คงต้องใช้วิธีนี้แล้วแหละ

    เท้าทั้งสองข้างซอยลงบันไดด้วยความเร็วที่สุดที่เขาจะทำได้​ มือขวายังทำหน้าที่หิ้วถุงชาไข่มุกที่ตอนนี้ละลายจนภายในถุงเต็มไปด้วยหยดน้ำ

    ความคิดมากมายเริ่มตีกันในหัว​ ความกังวล​และความตื่นเต้น​ยิ่งทวีคูณ​ขึ้นเรื่อยๆ​ 

    P6

    มือทั้งสองผลักประตูเหล็กออกไป​ 
    สายตาสอดส่องไปทั่ว​ ลานจอดรถมีรถจอดอยู่มากมาย... 

    แต่กลับไม่พบรถตู้คันสีขาวของอีกฝ่าย

    ไม่มีเวลาเหลือพอสำหรับการยืนเฉยๆอยู่ตรงนั้น 

    ร่างสูงรีบหันหลังกลับ​ ผลักประตูบานเดิม​ และเปลี่ยนเป้าหมายเป็นชั้นถัดไป

    P5

    ไม่มีเช่นเคย

    P4

    มีรถตู้สีขาว​ แต่ก็ยังไม่ใช่รถตู้คันที่ว่าอยู่ดี

    ยิ่งรู้ว่าเวลาผ่านไปมากเท่าไหร่​ ความหวังของผลิตโชคก็ยิ่งริบหรี่ลงไปมากเท่านั้น

    เมื่อลงมาถึงชั้น​ P3 ผลิตโชคแทบจะกระโดดลงจากบันไดเพื่อเปิดประตูตรงหน้า

    แต่ประตูเจ้ากรรมดันเปิดไม่ออกนี่สิ

    เชี่ยเอ้ย​ มาเปิดไม่ออกไรตอนนี้เนี่ย!! 

    มือขวาจำเป็นต้องวางถุงชานมไข่มุกไว้ที่พื้น​ และออกเเรงช่วยมือซ้ายเพื่อดันให้ประตูเหล็กเปิดออก​ 

    ทันทีที่ประตูเปิดออก​ ผลิตโชครีบคว้าถุงชาไข่มุกแล้ววิ่งออกมา

    ภาพที่ปรากฏ​ตรงหน้าทำให้ผลิตโชคอยากจะวิ่งตามไป

    รถตู้สีขาวของอีกฝ่าย​ กำลังวิ่งออกไปด้วยความเร็ว

    ต่อหน้าต่อตา​ผลิตโชค

    เฮ้อ​  สุดท้ายก็พลาดจนได้สินะ​ 
    ให้มันได้แบบนี้สิ.. 

    Grrr

    ระหว่างเดินลงบันได​ไปชั้น​ล่าง​สุด​ โทรศัพท์​มือถือในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น

    "เป๊กก​ อยู่ไหนเนี่ยย​ อีเว้นท์จะเริ่มแล้ว​ รีบกลับมาเลยเร็วๆ พี่รออยู่ห้องแต่งตัวนะ​ ด่วนเลย! " 

    "ครับๆ​ๆ​ พอดีเป๊กเดินหาของกินไกลไปหน่อย​ เดี๋ยว​จะรีบกลับแล้วครับ" 

    "เออๆ​ มาเร็วๆเลยนะ" 

    หลังจากกดวางสาย​ ผลิตโชคถอดหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้ง​ พลันยกถุงชาไข่มุกสองแก้วขึ้นมาดู​ 

    อุตสาห์ซื้อมา​ สุดท้ายก็อดให้​ 
    อา แล้วจะทำไงดีกับสองแก้วนี้ล่ะเนี่ย​ จะทิ้งก็เสียดาย

    เมื่อลงมาถึงชั้นล่างสุด​ ร่างสูงจึงหยุดเดิน​ แล้วหยิบถุงชาไข่มุกขึ้นมาถ่าย​ กดเข้าแอพพลิเคชั่นสีฟ้าที่เป็นต้นเหตุให้เขามาถึงที่นี่​ พิมพ์ข้อความพร้อมแนบรูปชาไม่มุก​ แล้วจึงกดทวิต

         Peck Palit @peckpalit 5 sec
         #เป๊กผลิตโชค​ 
         ต้องคินชาไข่มุกคนเดียวอะคร้อบบ​ มีใคร​         อยากช่วยเฮียกินมั้ย​ ?? 

    ผลิตโชคเลือกใช้บริการพี่วินเหมือนตอนขามา​ ซึ่งใช้เวลาไม่นานมาก​ตามเคย

    เมื่อมาถึงห้องรับรอง​ พี่ป่องก็บ่นเขานิดหน่อยเรื่องที่หายไปนาน​ แต่เขาก็ใช้ข้ออ้างว่า​ ไปเดินดูของแล้วหลงเลยกลับมาช้า​ พร้อมกับยื่นชานมอีกแก้วให้​ 

    หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า​ แต่งหน้าทำผมเสร็จ​ มีเวลาเหลืออีกประมาณ​ 10 นาที​ ผลิตโชคจึงถือโอกาสเล่นโทรศัพท์​ระหว่างรอ​ 

    ทันทีที่กด​เปิดเครื่อง​ นิ้วเรียวกำลังจะปัดหน้าจอขึ้นไป​ เพื่อเคลียร์​ notification อันยาวเหยียดเช่นทุกครั้ง​ แต่แล้วสายตาก็ไปสะดุดกับชื่อของใครบางคน

    @Tom_Isara​ Replied : อ้าวว... 

    ไม่รอช้า​ ผลิตโชครีบกดเข้าไปในทวิตเตอร์​ เพื่ออ่านข้อความเต็ม​ 

         Tom Isara
         Replying to @peckpalit
         อ้าวว​ ไม่บอกกันก่อน​ ทอมจะได้ไปกินด้วย       555
    .
    .
    .
      ทอม​ท๊อมมมมม!! 

                              ~ END ~

    –––––––––––––––––––––––
    นี่เป็นการแต่งฟิคครั้งแรกของเราเลยค่ะ​ > <​
    บอกเลยว่าได้แรงบันดาลใจมาจากทวิตชาไข่มุกของคุณอิศล้วนๆเลย​ 5555

    ถ้าอ่านแล้วภาษาไม่สมูท หรือมีข้อผิดพลาดอะไรก็ขออภัยนะคะ

    คอมเม้นท์ติชมกันได้เต็มที่เลยนะคร้อบบ​ 

    ไปคุยกันได้ที่ TW: @CottonCandy702  

    ✨แท็กรวมฟิคของเรา
    #CottonCandyLibrary












Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in