เหตุผลในการซื้อหนังสือเล่มนี้ค่อนข้างไร้สาระ...ชื่อเพราะดี เราติดใจชื่อตั้งแต่เห็นครั้งแรก ตั้งใจจะสอยหลายทีแล้ว แต่ก็ไม่ทำ จนกระทั่งหนังเข้า ว่าจะไปดู ก็ไม่ได้ดูอีก เหมือนโชคชะตาเรากับหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ไปด้วยกันเท่าไหร่ สุดท้ายซื้อเพราะจะทำยอดหนังสือให้ได้ลดราคา... มารีวิวกันเลยดีกว่า  

เรื่องย่อ

          ทุกๆวัน Rachel หญิงสาวขี้เมาตัวคนเดียวจะขึ้นรถไฟคันเดิม นั่งไปลงที่เดิมๆ ระหว่างทางเธอชอบแอบมองบ้านหลังหนึ่ง มองคู่สามีภรรยาใช้ชีวิตที่ร่วมกันอย่างน่าอิจฉา ทว่าชีวิตที่น่าเบื่อและทุกข์ตรมของเธอได้เปลี่ยนไปตลอดกาล เมื่อเธอบังเอิญเกี่ยวข้องกับคดีหายตัวไปของ Megan ภรรยาสาวที่อยู่ในบ้านหลังนั้น นำไปสู่ปริศนาที่เธอหวังจะไขให้กระจ่าง

ตัวละคร

“ไม่สามารถทำใจรักใครในเรื่องได้ เพราะทุกคนเป็นแค่มนุษย์ที่น่ารังเกียจ”

             เรื่องนี้ใช้สามตัวละครดำเนินเรื่องสลับกันไป Rachel เป็นตัวละครหลัก รองลงมาก็คือ Megan และ Anna ที่ช่วยกันสร้างบรรยากาศลึกลับน่าสงสัย และให้อารมณ์ที่หลากหลายแก่เรื่องนี้ ตัวละครค่อนข้างดาร์กและเจ้าอารมณ์ ระหว่างที่อ่าน เราไม่ชอบใครเลยสักคน อาจเพราะว่าคาแรกเตอร์ถูกสร้างมาให้สมจริงทุกประการ โดยจะเน้นไปที่ด้านมืดในจิตใจ ความผิดพลาด ความโง่เขลา จนบางครั้งก็หงุดหงิด และหวังว่าชีวิตนี้จะไม่เจอคนที่มีนิสัยอย่างตัวละครใดๆในเรื่อง

            จะบอกว่าตัวละครน่ารำคาญก็น่าจะใช่ ไม่ว่าจะความขี้เมาอ่อนแอของ Rachel ทัศนคตินางร้ายของ Anna ความ whore-like แบบจริงจังของ Megan และความเลวร้ายทั้งหมดของผู้ชายในเรื่อง แต่ต้องยอมรับว่าเราเข้าถึงความคิดความรู้สึกตัวละครได้ดีตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง เข้าใจความเป็นมา เข้าใจเหตุผล (แม้จะยังคิดว่า ปมขยี้ได้สุดกว่านี้นะ ทำไมแต่ละตัวละครในเรื่องเหตุผลอ่อนๆจัง) ด้วยความที่คนเขียนบรรยายตัวละครผ่านอะไรที่คล้ายๆไดอารี่ รู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับตัวละครมาก 

            แต่ก็อีกนั่นแหละ ช่างเป็นตัวละครที่ไม่มีเสน่ห์เอาซะเลย แม้แต่ Rachel ที่เดินเรื่องหลัก นึกว่าจะโชว์ความสตรองหรือความเท่เวลาไม่เมา อาจจะคาดหวังมากไป 

            ปล.และรังเกียจผู้ชายทุกคนในเรื่อง หมอ Kamal เกือบดีแล้วแต่ก็ยังไม่ คือทำไมเป็นเรื่องที่ผู้หญิงไม่เห็นคุณค่าตัวเอง และผู้ชายทระนงตนเหลือเกิน 

เนื้อเรื่อง

"บรรยากาศไม่น่าไว้วางใจ หยุดอ่านไม่ได้ตอนท้ายๆ แต่แก่นไม่พีคไม่สุด"

          พล็อตเรื่องค่อยๆเดิน ถึงขั้นเนิบนาบ มาสนุกเอาตอนราวๆร้อยหน้าสุดท้ายนี่แหละ อ่านแบบพลิกไหวๆ พออ่านจบ เงยหน้าอีกที เที่ยงคืนครึ่งแล้ว ผูกปมได้ดีทีเดียว คลายปมด้วยจังหวะที่กำลังเหมาะ ทิ้งช่องว่างให้เราคิด ให้เราลุ้น ให้เราเดา ก่อนจะสาดเฉลยโบ้มเดียว จัดว่าโอเค

          แต่ถามว่าพีคมากไหม ก็ไม่อีก อินนะ มีอารมณ์ร่วม อ่านเห็นภาพ แต่เราคิดว่านิยายสืบสวน นิยายลึกลับ นิยายระทึกขวัญ น่าจะมันส์สะใจกว่านี้ ขอพูดเลยว่าปมเรื่องไม่มีอะไร โบ๋เบ๋ แต่วิธีการนำเสนอช่วยพยุงเรื่องนี้ให้อ่านได้เรื่อยๆ ไม่งั้นคง give up ตั้งแต่ไม่กี่หน้าแรก โคตร hard-going แถมอ่านไปอ่านมา เริ่มงง ถ้าไม่คิดภาพตามจะสมาธิหลุด ต้องย้อนกลับมาอ่าน ถึงจะเข้าใจว่านี่เค้ากำลังเฉลย

          ภาษาจัดว่าสวยงาม สมกับที่เป็นนักเขียนบริติช ภาษามีลูกเล่น อ่านลื่น อ่านเพลิน ไม่ได้ยากมาก แต่ขยันสรรคำ และใช้ภาษาเขียนหนักมาก ภาษาพูดไม่ค่อยมี 

           ข้อคิดที่ให้ แฝงมาในรูปให้ไปตีความเอง คือรวมๆเค้ากำลังเล่าเรื่อง ไม่ได้สอนคนอ่านขนาดนั้น แต่จะเห็นได้จากผลการกระทำที่ตัวละครได้รับ ติดเหล้าแล้วกระทบภาพลักษณ์ยังไง คนที่นอกใจทำได้อีกเรื่อยๆไม่ยอมหยุด ชีวิตคู่พังเพราะอะไร ฯลฯ ซึ่งจะว่าไงดี ไม่ใช่ปัญหาสังคมที่ใหม่หรือใหญ่โต หนำซ้ำเหยียดผู้หญิงมากด้วยจ้า 

ความรู้สึกส่วนตัว

          ไม่ค่อยประทับใจ แต่จัดว่าอ่านไปก็เอนจอย ไม่ได้อ่านๆให้จบอะ มีจังหวะลุ้นบ้าง คิดบ้าง ระทึกบ้าง (ยังมีอยู่นะ เชื่อเถอะ) เราแค่คิดว่าจะมีซีนที่ขนลุกกว่านี้ ซ่อนความลับที่เดาไม่ได้ หรือได้เจอพัฒนาการ การเปลี่ยนแปลงของตัวละครแบบยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตาม นี่อาจจะเป็นหนังสือที่สนุกยอดเยี่ยมสำหรับใครสักคนก็ได้ ความเห็นเราเอามาตัดสินนิยายเรื่องนี้ไม่ได้หรอกว่าดีไม่ดี อยากให้ลองด้วยตัวเอง 

           ความเท่ก็คือ... Rachel เป็นแค่ผู้หญิงบนรถไฟ แต่กลับเป็น key ของอะไรๆมากมายเหลือเกิน 

           อย่าดูถูกความหูตาไวของคนตามรถโดยสารสาธารณะเด็ดขาด!

- ilysm.