คนเราที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเองจริงๆโดยไม่ได้เพิ่งคนรอบข้างเลยช่างเป็นคนที่น่าอิจฉา

เพราะเขาสามารถรู้ได้ว่าอะไรเป็นแรงจูงใจและผลักดันให้เขาสู้และผ่านพ้นมันมาได้

กลับกันตัวเราที่แสนจะโดดเดี่ยวไร้เพื่อนมิตรสหายไร้ที่พึ่งพา ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวโดยสิ้นเชิง ไร้การบังคับ ไร้การเชิญชวน ไร้จุดมุ่งหมายในชีวิต การหาแรงจูงใจนับว่าเป็นเรื่องที่น่าปวดหัวและยุ่งยากสำหรับเราเลยทีเดียว

ใครหลายๆคนต่างก็มาแสดงความคิดเห็นในเว็ปบอร์ดชื่อดัง ว่าตัวเองจัดการกับเรื่องแบบนี้ด้วยวิธีนี้นะ 

แบบนี้นะ เราได้อ่านคำแนะนำของพวกเขา เราก็อดอิจฉาไม่ได้ที่เขาสามารถจัดการกับความรู้สึกแย่ๆออกไปได้ ไม่มากก็น้อย แต่เรานอกจากไม่สามารถกำจัดมันออกไปได้ มันยังเพิ่มพูนขึ้นวันละนิดๆ สะสมมานานนับปี จนทำให้ไม่เคยนึกภาพตัวเองในอนาคตได้เลย เพราะอะไรรู้ไหม  เรามองไม่ออกยังไงล่ะ ว่าตัวเองจะผ่านจุดๆนี้ไปได้ยังไง ผ่านไปได้ด้วยวิธีการไหน วิธีการที่คนอื่นทำกันและได้ผล แต่เราทำมันออกมาได้ไม่ดี   

หรือเพราะว่าลึกๆแล้วเราสมยอมสภาพแบบนี้เสียเอง เป็นเพราะชีวิตที่ดูราบเรียบเป็นเส้นตรงเกินไปหรือเปล่า เลยทำให้จิตใจลึกๆพาตัวเองสู่ความรู้สึกตกต่ำลง  มันดูเหมือนเกมชีวิตเนาะ เหมือนมีคนมาดูเราอยู่ ว่าตัวละครตัวนี้จะไปต่อได้ถึงด่านที่เท่าไร จะเดินโง่ๆไม่รู้จุดหมาย หรือจะตายเพราะยอมแพ้ดี

หลายคนเคยพูดว่า เกิดเป็นคนนั้นดีแล้ว มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ ทุกคนเกิดเป็นมนุษย์ที่สามารถหาความสุขได้ด้วยตนเอง  แต่เราไม่สามารถจะค้นหาความสุขที่แท้จริงของเราได้   เราอาจเข้าไม่ถึงคำพูดพวกนั้น เราเลยคิดว่า เกิดเป็นหิน เป็นอะไรก็ได้ เป็นยุงก็ได้ เกิดง่ายตายไว แค่นี้แหละชีวิต

การลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองจะทำได้สำเร็จแรงจูงใจในการทำนั้นมีผลมากเลยทีเดียว จุดมุ่งหมายก็เป็นสิ่งสำคัญ ฉะนั้น หากเรามีจุดมุ่งหมายแล้ว มีแรงจูงใจที่มากพอแกการเปลี่ยนแปลง เราอาจจะกลายเป็นคนใหม่ได้ในเร็ววัน...