JIHOON  x  WOOJIN

#WINKCHAMWEEKLY

16.35 น.

เวลานี้เพื่อนๆในห้องเริ่มทยอยกันกลับไปจนเหลือพัคอูจินและอีแดฮวีสองคน เขาและแดฮวีไม่ถนัดวิชานี้เอาซะเลย มักจะอยู่เป็นสองคนสุดท้ายเสมอ

"กูทำไม่ไหวแล้วว่ะ เอาเท่านี้แหละ" เขาบ่นพร้อมกับกดเซฟงานแล้วส่งอาจารย์ไป

"เออ กูก็ปวดหัวละ" 

"เออหวี มึงอ่านสามพีป้ะ"

"อ่านได้นะ ถ้าเจออ่ะ แต่ถ้าให้หาอ่านไม่ค่อยว่ะ"

"อ๋ออ"

"ถามไมวะ"

"กูอ่านเจอเรื่องนึง โครตบาป แต่แม่งสามพี"

"มึงไม่อ่านสามพี"

"เออ ปกติกูไม่อ่านอะไรงี้เลย แต่เรื่องนี้แม่งสุดจัด มันแบบดีอ่ะมึง"

"มันดีไงวะ ไหนมึงลองเล่า" พัคอูจินเริ่มเล่าเรื่องราวคร่าวๆให้แดฮวีเพื่อนของเขาฟัง

"เป็นไง ดีป้ะ" 

"อยากอ่านเลย ส่งมาดิ๊"

"ได้ ในไลน์นะ" เขาว่าพร้อมกลับส่งภาพแคปหน้าจอฟิคเรื่องนั้นให้แดฮวีไป

"เค"

ติ้ง

"ได้ละ แล้วมึงกลับไงวะ"

"กูเอารถมาอ่ะ แล้วมึงอ่ะกลับไง"

"กูเอารถมาเหมือนกัน ต้องไปรับซอนโฮมันด้วย"

"มึงเสร็จยังอ่ะ งานมึง"

"เสร็จละๆ กี่โมงละวะ"

"สี่โมงสี่สิบละ"

"เหี้ยย เลยเวลานัด มึงกลับกันเถอะ"

"เค กูปิดคอมแป๊บ" อูจินว่าพร้อมกับกดปิดโปรแกรมและโชเชียลต่างๆที่ผมเปิดไว้ก่อนมือจะชะงักจากเสียงอาจารย์หน้าห้อง

"พัคอูจิน คุณทำงานไม่ครบที่กำหนดนะครับ"

"ครับ ตรงไหนเหรอครับ" 

"คุณไม่ได้ใส่รูปผู้หญิงที่ผมสอนตัดตอนต้นคาบลงไป" พัคอูจินขมวดคิ้วเข้าหากันหลักจากอาจารย์พูดแล้วไปหาแดฮวีที่ยืนรออยู่

"ต้องใส่ด้วยเหรอวะ" แดฮวีที่ยืนรออยู่พยักหน้า

"โอ้ยยยย กูขี้เกียจแล้วเนี่ย"

"เออมึงรีบทำดิ เดี๋ยวกูโทรบอกซอนโฮก่อนว่าไปช้า"

"เห้ยไม่เป็นไรมึง มึงไปก่อนเลย กูทำแป๊บเดียวก็เสร็จ"

"เอ่องั้นกูไปก่อนนะ บายมึง"

"เออ เจอกัน" พัคอูจินโบกมือบ๊ายบายแดฮวีก่อนจะทำหน้ายู่แล้วเปิดโปรแกรมที่เขาเพิ่งปิดไปขึ้นมาอีกครั้ง

16.45 น.

แกร๊ก 

พัคอูจินกดส่งงานอีกครั้งก่อนจะละสายตาแล้วเงยหน้ามองไปยังต้นเสียง พบกับอาจารย์พัคจีฮุนที่กำลังเดินมาทางผม

"เอ่อ... อาจารย์ล็อกห้องทำไมเหรอครับ"

"ไหนผมขอดูหน่อยงานคุณเสร็จหรือยัง"

"เสร็จแล้ว ส่งแล้วด้วยครับ" เขาว่าก่อนจะหันไปมองอาจารย์ที่ตอนนี้ได้มาหยุดอยู่หลังเก้าอี้ของเขาแล้ว

"ไหน เปิดงานคุณหน่อยสิ ผมจะเช็คให้ว่าคุณทำครบแล้วจริงๆ"

"ครับ" 

เฮ้ออออ จารย์ผมอยากกลับแล้วทำไมต้องมาจี้ตอนนี้ เขาบ่นในใจก่อนมือจะกดเปิดงานที่เพิ่งปิดไปนั้นอีกรอบ...

"ที่คุณเล่าเมื่อกี้ น่าสนใจดีนะคุณว่าไหม"

"คะ ครับ... เรื่องไหนครับ" ผมพูดตะกุกตะกักเพราะถึงมือใหญ่จับเก้าอี้หมุนไปเผชิญหน้ากับเขา

"3P น่าสนใจดีนะ"

"เอ่อ....." พัคอูจินเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะถามพัคจีฮุนอาจารย์ของเขาต่อ "อาจารย์ก็อ่านเหมือนกันเหรอครับ"

"คุณคิดว่าไงล่ะ" พัคจีฮุนพูดจบก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาเรื่อยๆจนรู้สึกถึงไออุ่นจากลมหายใจของเขา

"คุณอยากลองไหม"

ตอนนี้พัคอูจินหน้าแดงหูแดงจนเห็นได้ชัด พัคจีฮุนยิ้มพอใจกับสิ่งที่พัคอูจินกำลังเป็น หมายความว่าอะไรวะ ลองเหี้ยไร

"ละ ลอง อะไรเหรอครับ" 

"แต่ผมอยากลองนะที่คุณเล่ามาน่ะ" ไวกว่าคำตอบพัคจีฮุนจับเก้าอี้ไว้เพื่อยึดไม่ให้พัคอูจินที่นั่งอยู่ถอยหลังหนีเขาไปได้ ก่อนจะก้มลงไปฉวยโอกาสใช้เรียวลิ้นร้อนค่อยๆสัมผัสจากต้นคอไปยังกกหูของพัคอูจิน เขาขบเม้ม ใช้ริมฝีปากสัมผัสย้ำๆอยู่ที่ลำคอของคนตรงหน้าจนขึ้นรอย

"อ๊ะ.." พัคอูจินผลักคนตรงหน้าออกหลังจากที่ตัวเองได้สติเมื่อรู้สึกเจ็บพร้อมกลับลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเพื่อหนีออกไปจากตรงนี้

"คุณหนีผมไม่ได้หรอก" สิ้นคำพูดพัคอูจินถูกดึงเข้ามาชนกับอกของเขาก่อนจะถูกดันไปชิดกับกำแพงตามด้วยลิมฝีปากที่กดไปทีอวัยวะเดียวกัน พัคจีฮุนกดย้ำๆอยู่ที่เดิมเพื่อให้พัคอูจินยอมเปิดปาก แต่ทำเท่าไหร่ก็ไม่ยอมจนพัคจีฮุนต้องหยุดการกระทำนั้นออกมาหน้าเขาก่อนจะยื่นมือไปบีบจมูกพัคอูจินเพื่อให้เขาทนไม่ไหวกับการหายใจไม่ออกจนเปิดปาก

พัคจีฮุนยิ้มให้กับการกระทำของตัวเองก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดชิมรสชาติความหวานจากปากพัคอูจิน เขามอบจูบ มอบสัมผัสร้อนขึ้นเรื่อยๆแข่งกับความเย็นของเครื่องปรับอากาศ

พัคจีฮุนผละออกหลังจากที่พัคอูจินเริ่มตอบสนองสัมผัสของเขาด้วยเสียงครางเบาๆ

"หึ ผมรู้ว่าคุณอยากรู้ใช่ไหมว่ามันเป็นยังไง" เขาพูดพร้อมกับปลดกระดุมคนตรงหน้า "แต่น่าเสียดาย ที่วันนี้มีแค่คุณกับผม... คงจะสามพีไม่ได้ แต่..." คำพูดขาดหายไปเมื่อพัคอูจินตอนนี้ได้ดึงเขาเข้าจูบอย่างเก้ๆกังๆ ก่อนจะผละออกและใช้สายตาอ้อนวอนมองเข้าไปในตาของพัคจีฮุน

.

.

.

"Teacher fuck me pls..."

.

.

.