insomnia night - เพราะไม่มีทางได้บอกคุณ

มีอยู่คืนหนึ่งที่นอนไม่หลับ

ด้วยอาการพะว้าพะวังอะไรบางอย่าง ทำให้เวลาที่จะหลับตานอนทีไรก็มักจะสะดุ้งตื่นขึ้นมาทุกที

มันน่าหงุดหงิดมากเลย เพราะเช้าวันถัดไปฉันตั้งใจจะตื่นเช้าเพื่อที่จะได้ทำอะไรตามที่วางแผนไว้ แต่ลำพังตัวเองตอนนั้นก็ไม่สามารถสงบจิตสงบใจนอนหลับได้

ฉันจึงเลือกที่จะนั่งเฉย ๆ อยู่บนเตียงพร้อมกับเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อย ๆ จนกว่าร่างกายฉันจะอ่อนล้าและหลับไปเอง น่าเศร้าที่ว่า แม้เวลาจะเลยเที่ยงคืนมาแล้ว ดวงตาก็ยังคงเบิกค้างหมือนกับกินกาแฟมามาก

เวลาผ่านไปช้า ๆ จนกระทั่งมีแจ้งเตือนขึ้นมาบนโทรศัพท์
ปรากฏข้อความว่าคุณอัพโหลดรูปภาพบางอย่าง

และนั่นทำให้ฉันรู้ว่าคืนนี้ของคุณ ก็ยังไม่จบลงเหมือนกัน
ฉันที่เห็นแบบนั้นรู้สึกขึ้นมาในทันทีว่า ถ้าได้เจอกับคุณตอนนี้ อาจจะช่วยให้นอนหลับได้

แต่

ในเวลาแบบนี้เนี่ยนะ?

นาฬิกาบนโทรศัพท์บอกเวลาว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว แถมเหตุผลที่อยากเจอกับคุณยังไม่ดูมีน้ำหนักพอที่ทำให้การเจอกันของเราสองคนมีประโยชน์ในคืนนี้ (จริง ๆ มันมีประโยชน์นะ แต่เป็นประโยชน์กับฉันฝ่ายเดียวมากกว่า)

ดังนั้น ฉันจึงเลือกใช้อีกตัวเลือกหนึ่งที่ทำให้ฉันได้เจอกับคุณในคืนนี้

จินตนาการ ของฉันเอง

ฉันใช้มันในการเดินทางไปหาคุณที่ห่างไปเพียงไม่กี่กิโลฯ พูดคุยทักทายกับคุณในคืนที่หนาวจนควันออกจากปากได้ และได้กลิ่นบุหรี่จาง ๆ ที่ติดอยู่บนเสื้อกันหนาวตัวโปรดของคุณ

เราพูดคุยท่ามกลางอากาศหนาวเย็นกันสักพัก ก่อนที่ฉันจะชวนให้คุณไปนั่งดูหนังด้วยกันสักเรื่องในห้องพร้อมหาผ้าห่มมาห่มเราสองคนไว้ ฉันบอกคุณให้ดูแบบ Soundtrack เพราะไม่ชอบเสียงพากษ์ภาษาไทย

หนังเดินเรื่องไปได้สักพักใหญ่ ม่านตาของฉันที่หนักอึ้งก็วูบลง
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่เหมือนหลับไม่เต็มอิ่มเท่าไหร่ แล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียงเพื่อเรียกสติตัวเองสักพัก ก่อนจะระบายยิ้มออกมา

แล้วนึกขอบคุณ คุณ
ที่ทำให้ฉันนอนหลับลงได้

แม้เราจะไม่ได้เจอกันจริง ๆ ก็ตาม
.

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น