เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวเด็กบ้านนอกเข้ากรุงBMX
ถือว่ายังมีบุญอยู่บ้าง
  •       สวัสดีครับท่านผู้อ่าน ขอต้อนรับสู่แอมมี่แลนด์? ก็อย่างที่เกริ่นไปตอนแรกว่าที่เขียนบล็อคนี้ขึ้นมาคือว่าด้วยเรื่องของการเดินทางของมี่เอง ไม่ใช่การเดินทางธรรมดาแต่เป็นการเดินทางที่ตื่นเต้น เร้าใจมากกกกกกกกกก  จดจำไม่รู้ลืม เลยขอเขียนบล็อคนี้ไว้ให้คนที่ทำอะไรครั้งแรกด้วยตัวเองไว้เป็นกรณีศึกษากันนะ ม่ะ!! เข้าเรื่องเหอะ สาธยายเยอะ เจ็บคอ555555  Let’s go??
    ปล.บล็อคนี้อาจจะมี 55555 เยอะอยู่เพราะมี่ติดขำ แต่จะพยายามพิมพ์ให้น้อยที่สุดนะ 

    วันที่ 3 กันยายน 2561 
           มี่ต้องเดินทางวันที่ 3 โดยการนั่งรถตู้ไปกทม. ซึ่งนานน๊านนานนานจะไปซะที ละด้วยการที่เป็นคนเมารถและยวดยานพาหนะทุกชนิดของมี่นั้น เลยห่างหายจากการนั่งรถไป สิ่งแรกที่ต้องเตรียมคือยาดม พิมเสน พร้อมจ้าาา อ่ะเข้าเรื่องต่อ คือมี่ก็ตั้งใจว่ารถตู้ที่คิวนี้จะมีไปลงหมอชิตอินชอน แต่!! ไม่มีจ้าา มีแต่เอกมัย เออ ก็ได้วะ (คิดในใจ) เลยคุยกับเพื่อนว่ามี่ต้องไปลงเอกมัยนะ ละต้องไปไหนต่อ เพื่อนก็บอกมาว่าเดี๋ยวลงตรงบีทีเอสเอกมัยนะ เออ ถามว่ารู้มั้ย (รถไฟฟ้ายังไม่เคยขึ้นเลยสักครั้ง งานงอกสิ )? ละก็ถามพี่คนขายตั๋วว่ามันผ่านรถไฟใช่มั้ย เค้าบอกว่าผ่านจ่ะ หนูก็เลือกเอาว่าจะลงตรงไหน มี่ก็พยักหน้าไปงั้นอ่ะ ยังนึกภาพไม่ออก อ่า... ตอนนั้นไปถึงคิวประมาณเที่ยงครึ่ง รถมาตอนบ่ายครึ่ง นั่งรอวนไป พ่อแม่ก็กลับไปแล้วด้วย? ......
            หลังจากที่ขึ้นรถแล้ว เราก็จะถึงบีทีเอสประมาณ 4 โมงกว่าๆ เนื่องด้วยคนขับรถช้าละเกิน ชิว มีเติมแก๊สด้วย ไม่เป็นไรยังทัน ตอนนั้นระหว่างไปกทม.บรรยากาศรอบข้างแจ่มใส มีเมฆมาก เห็นเครื่องบินบินผ่านสบายใจเฉิบ และแล้วก็ถึงเวลา...และแล้วเราก็ต้องไป 55555 ไม่ใช่!! และแล้วก็ถึงจุดหมาย ด้วยความที่ไม่รู้ว่าต้องบอกว่าจะลงตรงบีทีเอสเอกมัยนะ เลยไปป้ายนึง ละก็มาติดไฟแดง เลยถามคนขับว่า “พี่คะ ลงตรงนี้ได้มั้ยคะ “ นางตอบว่า “ ไม่ได้” โอเครู้เรื่อง สรุปนั่งไปขนส่งเอกมัยจ่ะ ละก็ต้องเดินกลับมาขึ้นสะพานไปข้างบน?

         เดินขึ้นไป โทรหาเพื่อนนัดกันบนบีทีเอสนี้ เย้!!! รอด เจอเพื่อนแล้วว เพื่อนโชว์บัตรให้ดูว่าต้องไปกดงี้นะ ละเอาตังหยอดไป อ่า เหมือนจะเข้าใจ พอไปกดเตรียมตังอย่างดี มันต้องใช้เหรียญทั้งหมด ซึ่งงงงงงง!!!! อิมี่หยิบแบงค์มาทะมายยยย หันไปมองเพื่อน ละคือมีน้องนักเรียนต่อหลังอยู่ ? (อย่ากดดันพี่สิหนู) วางกระเป๋าไว้ละเดินไปหาเพื่อนที่อยู่ข้างใน บอกไม่มีเหรียญ 555555 เพื่อนบอกไปแลกตรงโน้นน แต่ไปเอากระเป๋ามานี่ก่อน น้องมองใหญ่แล้ว (คิดว่าพี่ลืมสินะ) แลกเหรียญเสร็จมีคนยืนกดอยู่ ชะโงกหน้าไปมองสิ ว่าต้องหยอดงี้นะ ละบัตรจะออกมางี้นะ อ่ะเค เก็ต?? ละพอได้บัตรมา เพื่อนบอกให้เดินเอาบัตรไปเสียบนะ ละมันจะเด้งขึ้นมาเราก็เข้ามาได้ อ่าาาา... ด้วยความเป็นเด็กเซาะกราวที่แท้ทรู เดินไปช่องที่มันเป็นทางออก เอ๊ะ! ไม่มีที่เสียบ เพื่อนบอกมา “มานี่ๆ ช่องนี้ๆ “ โอ้ยยยยยยย เขินเบาๆ??  ละมี่ก็เข้ามาหาเพื่อนได้ในที่สุด55555555555555555
  •      หลังจากเข้ามาได้แล้ว ก็รอขึ้นรถไฟฟ้าาาาาา มาหานะเธอออ??  ครั้งแรกกับนั่งรถไฟฟ้าของเด็กบ้านนอกนามว่าน้องมี่คนสวย?  ระหว่างไปหมอชิตนั้น เพื่อนก็อธิบายว่ามันต้องลงยังไง ไปทางไหนต่อ อะไรทำนองนี้ (บนรถไฟฟ้าคือสังคมก้มหน้าจริงๆ มองไปทางไหนก็ก้มมองแต่โทรศัพท์ของตัวเอง ไม่ต้องถามมี่นะ ว่าเล่นมั้ย แค่ขึ้นไปนั่งมองไปรอบๆ อาการมึนหัวก็เริ่มมา555555 ) พอนั่งๆไปได้แป๊บเดียว มองบรรยากาศข้างนอก ท้องฟ้ามันครึ้ม มันครึ้มออกอย่างนี้ อ่ะ! พี่ตูนก็มา 5555 (นอกเรื่องตลอดดด)? ฟ้าครึ้มมากกก พอผ่านไปสองสามสถานี โอ้วโหววว!! กระหน่ำตกลงมาเลยจ้าาาาา หนักมากกกกกกกก ด้วยความที่เราสองคนก็กะเวลาไปสนามบินดอนเมืองแล้วนะ ว่ายังไงก็ต้องทันแน่นอน ไม่เป็นไร ยังไงก็ทัน?? ตอนนี้ถึงสถานีหมอชิตล้าวว ฝนตกหนัก ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยย ละทำไง ก็ต้องเดินไปทั้งๆฝนแบบนั้นแหละ ตกหนักมากจริงๆ มากแบบมาก ลมก็มา ฟ้าก็มี ก็คิดนะว่าทำไมต้องมาตกวันนี้วะอิฝนน (ด้วยความไม่ชอบหน้าฝนอยู่แล้วด้วย) ละทำไง ตกชนิดที่ว่าลงจากสะพานไม่ได้เลย 
    ยืนรอพักนึง ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ตอนนั้นประมาณ5โมงกว่าๆละ  เลยตัดสินใจ เอาวะ ลุยเหอะ เดี๋ยวไม่ทัน เลยเดินลงสะพานไป น้ำนี่ไหลมาเป็นทาง รองท้งรองเท้าจมน้ำไปเลยฮะ เดินๆวิ่งๆ น้ำท่วมทางเดิน หาป้ายรถเมล์เพื่อหลบฝน ละก็ไปยืนรอที่ป้าย วินมอไซค์ถามว่า “จะไปไหนหนู” “ไปดอนเมืองค่ะ” “จะไปวินมั้ยล่ะ” (อื้อหือฝนขนาดนี้ให้กูนั่งวินไปเนี่ยนะ?) เลยได้แต่หัวเราะแหะๆ ละเค้าก็บอกว่า “ต้องขึ้นสาย A1 นะ แต่ต้องไปรอตรงโน้น หลังทางลงสะพานมา” เออออ!! เดินๆวิ่งๆย้อนกลับไปอีก คือเปียกแล้วเปียกอีก ดีงาม?
       สภาพจ่ะ ??????
    ขอบคุณใบปลิวจากข้างบนที่แจกมา มันยังเอามาบังหัวได้
    บ้างงงง (คิดในใจ วันนี้มันวันไรวะ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยยยยย น้ำตาจะไหล) 
          ระหว่างรอรถเมล์ A1 รถบนถนนขับกันฉิวมาก เราเลยเลือกนั่งรถเมล์ ไม่นั่งแท็กซี่ แต่แต๊แต่... พักนึงรถเมล์มา ขึ้นสิรอไร พอขึ้นไป อัมพาตแดกจ้าาาาา รถไม่ขยับเลยยย ละตะกี้คือร่ะะะะะ??? ทะมายยยย ความเครียดเริ่มมา อ่ะยังไม่ได้บอกใช่มั้ย ว่าเครื่องออกตอน 19:35 น. ละตอนนี้ ตอนนี้ ตอนนี้ที่อยู่บนรถเมล์ คือเวลา 17:40 น. ? (อย่างน้อยมันต้องถึงสนามบินก่อนชั่วโมงหรือครึ่งชัั่วโมงใช่ม๊ะ อืออ)
           มองหน้ากันสองคน ถามคนขับว่า “อีกนานมั้ยคะกว่าจะถึงสนามบิน” “ปกติมันก็ประมาณ 20-30 นาทีนะหนู” อ่ะเคค่ะ ผ่านไป 15 นาที ก็ยังอยู่ที่เดิม มองหน้ากันอีกครั้ง เอาไงดีวะ ลุงเค้าก็บอกว่า “จะลงละนั่งวินไปขึ้นแท็กซี่มั้ย” จังหวะนั้นรถขยับพอดี เลยรอไปอีกนิดนึง ละก็จอดสนิทอีกเช่นเคย ซึ่งงง!! ตอนนั้นจะหกโมงล้าวววว ระหว่างนี้ เพื่อนโหลด GRAP จ้าาาา (ซึ่งอิมี่ก็ไม่เคยใช้อีกเช่นเคย แต่ก็ช่วยกันโหลด) ความเครียดสะสมมากตอนนี้ กลัวไปไม่ทัน? 
           ตัดสินใจบอกลุงคะ “ขอลงตรงนี้แหละค่ะ เพราะยังไงก็ไม่ทันอยู่แล้ว” ลุงถาม “เอางั้นหรอหนู” “ค่าา ไม่รอแล้วว” (ลุงก็ใจเย็นเกิ๊นน) “งั้นหนูเดินเลยโค้งไปนะ จะมีป้ายรอรถ ละก็ขึ้นไปเลย” ขอบคุณค่ะลุง ฝนยังคงตกปรอยปรายลงมา สภาพเริ่มไม่เป็นคนละ (นึกถึงอีเพิ้งที่ต้องหิ้วกระเป๋าลาก พร้อมกับมีใบปลิวเปียกๆเกาะอยู่บนหัว เสื้อผ้าชุ่มฉ่ำ รองเท้าไม่ต้องพูดถึง เลี้ยงปลาทองได้เลี้ยงไปแล้ว เดินอยู่ริมฟุตบาทสองคน ) ...?
  •     เดินมาได้ระยะนึง โอ้ยยย!! ไกลเด้ กว่าจะถึงป้าย ปกติจะมีแต่รายการชิมไปบ่นไป อิมี่นี่เดินไปบ่นไปตลอดทาง “โอ้ยยยๆๆๆๆ จะทันมั้ยวะ “ คือคำพูดที่พูดอยู่ตลอดเวลา ตอนนั้นก็เวลาจะทุ่มล้าววว รอรถอยู่พักนึง รถเมล์ไม่มี แท็กซี่หายากมาก วินไม่ต้องพูด ไม่เห็นแม้แต่เงา ใจเริ่มห่อเหี่ยว ฮืออออ ระหว่างที่รอนี้ เพื่อนก็เปิด GRAP แต่ไม่มีใครมาเลยซักคัน งือจะร้องไห้แล้วนะ ???
        มีแท็กซี่มาคันนึงจอดอยู่ มีพี่ผู้หญิงคนนึงจะขึ้น เลยใจกล้าหน้าด้านถามไป “พี่คะ ไปไหนอ่ะคะ”  พี่ตอบว่า”รามอินทราค่ะ” ”มันจะผ่านดอนเมืองมั้ยคะ” พี่เลยถามคนขับ ปรากฎว่า รถคันนี้ไม่ไปรามอินทรา ที่พี่เค้าจะไป แต่จะไปดอนเมือง        เย้!!!!!!! ขึ้นจ้าาา แต่แต๊แต่... ลุงไม่ได้ขึ้นทางด่วน เพราะมัวแต่ดีใจจนลืมบอกว่ารีบอยู่นะ เลยติดแหง่กอยู่ข้างล่างอีก 
    โอ้ยยยย น้ำตาจะไหลรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ถามลุงว่า “กี่นาทีถึงคะ หนูจะไม่ทันแล้ว” ลุงบอก “เมื่อกี้ไม่บอก จะได้ขึ้นทางด่วนไปเลย” เออออออลุงงงงงง ? นั่งไป ดูนาฬิกาไป พูดไป ถามไป จนลุงไม่คุยด้วยละอ่ะ เลยต้องภาวนา ไหว้พระ ขอพรอย่างเดียว ณ จุดจุดนี้???? ขอแค่ว่าถ้าหนูยังมีบุญ บุญที่ทำมายังเหลืออยู่ ขอให้หนูไปทันขึ้นเครื่องด้วยเถิดดดดดดดด???? ตอนนั้น 19:15 19:20 เราตกลงกันละว่า ถ้าไม่ทัน เราจะนอนที่สนามบิน ละรอจองตอนตีสามไป 555555555 หมดหวังกันแล้วทีเดียว??
         นั่งมาจนถึง 19:32 ลุ้นๆๆๆๆๆๆ (อย่าลืมว่าขึ้นเครื่องตอน 19:35) ถึงจ้าา ถึงดอนเมือง แทบจะพุ่งลงทางกระจก5555
    จ่ายตัง วิ่ง เอ๋วิ่งดิ วิ่งงงงงงง (โชคดีที่ตาลุงมาจอดตรงกับเคาว์เตอร์แอร์เอเชียพอดี ผ่านประตูไปคือเจอ) ตอนนั้นไม่มีใครอยู่แล้ว มีนักศึกษาสองคนยืนอยู่ ถามว่าบินไฟล์ไหนคะ ยื่นให้ดู “อ่ะรีบไปถามที่เคาว์เตอร์เลยค่ะ” วิ่งงงซิกแซกอีก555555 ยื่นให้พี่คนสวย (ดีนะที่เพื่อนเช็คอินออนไลน์มาแล้ว) ทางพี่คนสวยโทรไปทางโน้น บอกรออีกสองคนนะ) จ้าาาาาาาาาา กราบบบบบ บุญที่ได้ทำมายังเหลืออยู่จริงๆ ขอบคุณมากจริงๆค่าาา 55555
          จากนั้นทำไง วิ่งงงงงงงงสิ วิ่งงงงงงงง 100x100 ยังได้ ละเกตนี้แม่งโคตรไกล (ขออภัยในคำหยาบ แต่อารมณ์ตอนนั้นมันต้องพูดคำนี้ออกมา) วิ่งวิ่งๆๆๆๆๆ วิ่งจนจุกอ่ะ หายใจไม่ทัน จนมาถึง เฮ้ออออออ!! ทันโว้ยยยยยยยยยย (ก็ได้แต่คิดละก็สงสัย นี่มันวันอารายยยยยยยยยยย)  ขึ้นเครื่อง หาที่นั่งได้จ้าาาา
          ละขึ้นเครื่องบินก็เป็นครั้งแรกของมี่อีกเช่นกัน แต่ยังโชคดีที่ในครั้งแรกจะมาแบบบุญเหลืออยู่น้อยนิด ก็ยังมีเพื่อนมาร่วมชะตากรรมในครั้งนี้ 555555555555555 (ขอขำกลบเกลื่อน) ??

    ปล.หน้านี้ไม่มีรูปปลากรอบ(ประกอบ) เนื่องจากเครียดอยู่ ไม่มีอารมณ์ถ่าย 55555555
  •        # (ประสบการณ์ของคนเมาที่แท้ทรู) #
           มาถึงตอนนี้หลายๆคนคงจะยังสงสัยว่ามี่จะขึ้นเครื่องไปที่ไหน แถ่นแทนแท๊นนนน!!! ไปภูเก็ตครับผมม ? 
           อ่ะ มาถึงตอนที่ขึ้นเครื่องมาแล้ว หาที่นั่งเจอแล้ว เรานั่งสายการบินของแอร์เอเชีย ซึ่งมีสองแถวใช่ม๊ะ (ก็พึ่งรู้ ละด้วยความรีบ ความมืด ความฝนตก ทำให้ไม่ได้มีการสังเกตเห็นอะไรเลยว่าอะไรยังไง) ที่นั่งของมี่คือมีสามที่ ละมี่ได้นั่งริมนอก ซึ่งไม่ใช่ที่ติดหน้าต่าง ละคือเป็นผู้ชายทั้งสองคน ด้วยสภาพที่น่าอนาถใจนั้น มี่ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเลยฮะ5555555555 แต่สัมผัสได้ว่าคนข้างๆหน้าตาดีอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเป็นอ๊ะป่าว ?
          เสื้อเปียก รับรู้ได้ถึงความหนาวของแอร์บนเครื่อง พยายามนั่งตัวลีบๆไม่ให้คนข้างๆโดนเสื้อ กลัวเค้าจะแบบหือ รังเกียจไรทำนองนั้น 55555 (คิดไปเอง) เครื่องเริ่มขยับ เริ่มออกแล้ว ด้วยความที่ผ่านมรสุมมาเยอะ อาการวิงเวียนเริ่มมา เอาตรงๆคือเมาเครื่องบินนั่นเอง เอ้ออ!!  (อิมีี่มึงเมาได้ทุกยานพาหนะจริงๆสินะ?) ละด้วยความที่ไม่สามารถมองลอดหน้าต่างออกไปได้ อิมี่รีบหลับตาลง ข่มตา หูเริ่มอื้อ นั่งหาว อ้าปากวนไป ฮืออออ ชีวิต!! การเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมง 15 นาที มี่ก็พยายามหลับบ้างตื่นบ้าง เพื่อให้อาการมึนหายไป  
           ถึงแล้ว ถึงสนามบินภูเก็ตแล้ว สามทุ่มกว่าๆมั้งนะ ล้อแตะลงพื้นด้วยความสั่นสะเทือน สะดุ้งตื่นเลยฮะ? ลุกขึ้นเดินออกมาทางประตู เดินเป๋เลยจ้าาา 55555 ทั้งมึนทั้งเมา ทั้งเหนื่อยทั้งล้า เออเอาสิ? หนาวมาก หนาวแบบสั่นอ่ะ หนาวจริงๆทั้งในเครื่องและในสนามบิน รอเพื่อนเดินออกตามมา ละเราก็ไปรอรถจากญาติของเพื่อนที่หน้าประตูทางออกจ้าาา
           ยืนรอแป๊บนึง รถก็มา ละด้วยความที่มึนๆอยู่แล้ว พอขึ้นรถปุ๊บ อาการมาอีกระลอก ควักยาดมแทบไม่ทัน (พูดตรงๆเลยว่าตีขึ้นมาแล้ว แต่รีบหายใจเข้าลึก สูดยาสุดฤทธิ์) ละพยายามนอนหลับตา ได้แต่ฟังเสียงเพื่อนคุยกับญาติที่มารับไป แต่ไม่สามารถจะพูดคุยด้วยได้ เพราะอิมี่ไม่ไหวแล้วววว?? 
           มาถึงบ้านญาติของเพื่อน ก็เก็บของไปหาข้าวกิน หาของร้อนๆกินแก้เมาหน่อยเหอะ ไม่ไหวจริงๆ สภาพผีบ้าชัดๆ ออกจากบ้านอย่างสวย ไปถึงภูเก็ตอย่างศพ (ใครบอกหรอมี่?) 
    กินข้าวเสร็จประมาณ 5 ทุ่มฝ่า กลับมาบ้านอาบน้ำ นอนนนนนนนจ้าาา ฝันดีราตรีสวัสดิ์?

    ปล.หน้านี้ก็ไม่มีรูปปลากรอบอีกเช่นเคย แค่เอาตัวเองให้รอดมาได้ ก็ถือว่าบุญของอิมี่แล้วจ้าาาาา 
  • วันที่ 4 กันยายน 2561
        ตื่นเถิดชาวไทยอย่ามัวหลับไหลลุ่มหลง แฮร่!! (สาระไม่มีอีกเช่นเคย) วันนี้เราต้องเดินทางข้ามไปเกาะจ้าา เกาะอะไร เกาะอะไร เอ๊ะ! เกาะอะไร ?เกาะราชานั่นเองจ้าาา 
         ฝนยังคงตกอยู่ ตกตั้งแต่เช้ามืด เท่าที่รู้สึกตัวนะ ลุกขึ้นอาบน้ำเตรียมตัวกัน แต่ด้วยบ้านญาตินี้อยู่ไม่ไกลจากท่าเรืออ่าวฉลอง เลยไม่ต้องรีบอะไรมาก เสร็จแล้วทั้งสองคนเลยให้ญาติแว๊นมอไซค์ไปส่งที่ท่าเรือ เพื่อรอขึ้นเรือจากเกาะมารับ 
    (เรือสปีดโบ๊ทฟรี จากทางเกาะซึ่งมี่ไปทำธุระเลยไปกะเพื่อนได้เลย) ประหยัดตังไปอีก อิอิ ไปถึงท่าเรือเดินไป7-11 หาของกินรองเท้า เอ้ย! รองท้องก่อนละกัน กลัวเมาเรือ (อีกละหรอ จ้าาา กันไว้ อย่าลืม น้องมี่เมาทุกยานพาหนะ2018 ไม่ใช่สิ เมามานานละ55555) เดินออกมาจาก 7-11 เจอร้านเหนียวไก่ทอด ก็เลยจัดไป 1 น่อง เหนียว 1 ห่อ ไปนั่งกินรอที่ท่า
        ท่าเรืออ่าวฉลองจ้าา????
       ลองมีนางแบบมายืนดูบ้าง?
    ฝนตกเฉอะแฉะ ไม่ชอบเลยยย ท้องฟ้ามันไม่สดใสเหมือนก่อน555555 อึมครึมชิหายเลย?
         อ้าวว รถมาแล้วววว ไปขึ้นรถกันนนน สองแถวนั่งไปลงนู่นอ่ะ เห็นป้ะ นู่นอ่ะ ที่เป็นหลังคาสีฟ้าๆอ่ะ ตรงหัวมี่

    บรรยากาศระหว่างนั่งรถไปลงเรือแค่น้ำทะเลตรงนี้ก็สีเขียวๆละอ้าา?
        และเราก็ขึ้นเรือเร็ว(สปีดโบ๊ทแหนะ) นั่งข้างหน้าเลยจ่ะ กะจะรับลมสุดๆ ละก็รับจริงๆ แต่แต๊แต่... คลื่นมันก็แรงพอสมควรทำให้เรือนั้นกระเพื่อมสุด แรงกระแทกระหว่างเรือกะคลื่น ดังปั่ก โอ้ยยย เสียวท้อง!! วืดดดดสุดดดด มีหลาย
    รูปแบบอ่ะ นึกว่าเล่นเครื่องเล่นอยู่ดรีมเวิล์ด คิดว่ามี่เมามั้ย คุณคิดถูก 555555555 เมาจ้าา ยาดมอยู่ในมือ1ข้าง อีก1ข้างจับราว กลัวหัวไปโหม่งกับหลังคา หลับตาบ้าง มองวิวบ้าง โอ้ยยยยยสิฮากกก เสียวท้องงงง ?
    ข้างหน้าสุดจริงๆ
    อันนี้ข้างๆ เห็นราวจับมั้ย ด้านซ้ายมี่จับอยู่ 55555

        นั่งเรือประมาณ 45 นาที ถึงจุดหมายปลายทางคือเกาะราชา ทางจอดเรือจะอยู่หลังเกาะ ซึ่งจะมีทุ่นยาวๆให้ลูกเรือเดินไปบนฝั่ง
    เย้ๆ ถึงซะที ตอนนี้เวลาประมาณสิบโมง ละก็ลงเรือมาเดินขึ้นฝั่งบนทุ่นนี้ไปบนเกาะ ถามว่าเซมั้ย บอกเลยว่ามากกกกกกกก555555 (คนเมา2018) อีกแล้วววว โถ่วชีวิต!! บางทีก็คิดนะว่ากูทำกรรมอะไรมาวะ?

    พอขึ้นไปบนเกาะแล้วจะมีรถรางมารอรับคน พนักงานไปลงยังจุดลง ละก็แยกย้ายกันไปตามอัธยาศัย รถรางก็จะเหมือนรถรางสีเหลืองในสามย่านบ้านเรานั่นแหละ ตอนแรกคิดว่าไม่ได้ถ่ายมา แต่พอเข้าไปดู เออถ่ายมาดิ๊ (สมองเบลอ เบลอว่ารักแถบ สาระไม่มีอีกละ) 
     ชายหนุ่มสามคนข้างหน้า 
    ส่วนคนอื่นๆก็นั่งหลังมี่นี่ล่ะะะะ
    คันนี้ไม่เมาเด้อออ ถ้าเมาอีกก็ไปโดดน้ำตายไป ไป๊?

        หลังจากที่ไปส่งพนักงานแล้ว ทุกคนแยกย้ายกันไป มี่นั่งรอทำธุระ มีไปกินข้าวก่อนด้วยนะ (ข้าวฟรี) อิอิ อ่ะ....
    ⏰⏰⏰⏰⏰

        
  •       ⏰เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก....
       ประมาณสองโมง มี่ทำธุระเสร็จ เพื่อนดิิวห้องพักไว้ให้แล้ว เป็นห้องพักแบบบังกะโลววววว โอ๊ะโอๆ
    มาดูรูปปลากรอบของหน้าบ้านก่อนละกัน ถ่ายมาๆ
    ด้านในของห้อง ก็ถือว่าใช้ได้แหละ
    แอ๊ดดดดดด เสียงเปิดประตู แต่เอาจริงคือไม่ดังนะ 5555
    เพื่อความบันเทิงของผู้อ่าน
    เอาแบบมีนางแบบผีดิบอยู่ในรูปด้วยละกัน
    ชุดพร้อม หน้าพร้อม อยากไปถ่ายรูปกับทะเลแว้ววววววว
    หน้าบ้านอีกซักรูปละกัน?

        ไปปปปป เราไปทะเลกันนนนน พี่ของเพื่อนให้ยืมมอไซค์ไว้ขี่เที่ยวได้ นะระอ้ะ?? น้องคลิ๊กตัวแรง

         เราเริ่มจากทะเลข้างๆก่อนละกันนะ เรียกว่าหาดสยาม หาดนี้คนน้อย บรรยากาศดี ร่มรื่น วันนี้แดดไม่แรง น้ำทะเลสีเขียว มี่หลงรักทะเลที่นี่มาก ตั้งแต่แรกเห็นอ่ะ คือแบบชอบ มันสวย มันสวยมากกกกกกก ??
    สวยกว่ามี่ ก็ทะเลที่นี่แหละ เกาะราชา ภูเก็ต?

       เราสองคนก็ถ่ายรูปเล่นกันไปอยากดูมั้ยไม่รู้ แต่อยากลง55555
    ขออภัยใช้กล้องมือถือถ่าย น้ำเลยไม่เป็นสีเขียว แต่ความจริงเขียวมาก อยากเล่นนนนน แต่เพื่อนไม่เล่นด้วย งือออ

  •     ไปต่อหาดหลังบ้านที่ที่เรือเร็วมาจอดกันดีกว่า หาดนี้นักท่องเที่ยวเยอะ จีนก็มีฝรั่งก็มา หุ่นเซี๊ยะมากเว่อร์ อยากแซ่บมั่ง555555 หันมองตัวเอง?(หยุดแดกก่อนสิ)  
       มองไรอ่ะ หานกกินหรอ555
    ลงรูปเดียวพอ เดี๋ยวตกหลุมรักมี่? 

    อ่ะเดี๋ยวลงรูปหาดข้างหน้าบ้าง อาจจะยืมรูปจากเพื่อนมา1รูปนะ กล้องฮีโร่ของมี่มันไม่ได้เรื่อง ถ่ายออกมาไม่ค่อยสวย (คือไม่ได้เอาxa-3ไปไง) 
    #ขออนุญาตยืมรูปนี้นะคะเพื่อน ขอบคุณค่ะ?
    กล้องสด สวย เข้ม คม ชัด วู้วววว ชอบบบบ
    ละมาดูฮีโร่ของมี่นะ
    ความแตกต่างที่เห็นได้ชัด เออออออออ? ยอมแล้วจ้า

    #ใจมันเซ ทะเลคือจุดหมาย

        ไม่ว่ามี่จะเมาอะไรมา พอมาเจอภาพตรงหน้า บรรยากาศตรงหน้า ความเมาความมึนความเศร้าเสียใจของมี่มันได้มลายหายไปหมดเลยยย จริงๆ มี่เป็นผู้หญิงมีหนวดคนนึงที่ชอบและรักทะเลเป็นชีวิตจิตใจ ต่อให้บ้านอยู่ใกล้ทะเล มี่ก็ไม่เบื่อนะ ชอบ ชอบที่จะไปเกาะโน้น เกาะนี้ ทะเลไหนที่ใครว่าสวย มี่ก็อยากไปสัมผัสด้วยตัวมี่เองอ่ะ 
        แต่ทะเลนี้มี่มาไกล มาคนเดียว มาแบบกะทันหัน มาแบบไม่มีใครรู้ ไม่ได้บอกใคร ไม่เช็คอิน ไม่ลงรูป มีแค่พ่อแม่ ละก็ช้อย เพื่อนของมี่ที่ฝ่าอุปสรรคในวันที่ฝนตกมาด้วยกัน 555555555(เหมือนจะซึ้ง มึงจะดึงดราม่าทะมายมี่) 
         แต่ที่ต้องสร้างบล็อคนี้ขึ้นมาก็เพราะมันเป็นทริปที่โหดสัสรัสเซียเลยไงง55555 ไม่มีวันลืมแน่นอน เลยอยากจะมาแบ่งปันรอยยิ้ม เสียงหัวเราะให้คนอื่นได้รับรู้บ้าง ว่ามี่นั้นผ่านอะไรมา ?
      สรุปให้นะ เกาะนี้โอเค เกาะนี้สวย สะอาด เงียบ สงบ จัดว่าเป็นที่น่ามาท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจได้ดีทีเดียวเลยจ้าา #เกาะราชา


        

  • วันที่ 5 กันยายน 2561
        วันนี้คือวันกลับ วันเดินทางกลับบ้าน กลับคนเดียว คนเดียว ย้ำว่าคนเดียว!!!!!! เพราะเพื่อนทำงานอยู่ที่นี่เลยไม่ได้กลับด้วย เอาวะ ต้องสตรองสิ มาได้ต้องกลับได้ (หรอวะ) 55555555
        ก่อนกลับถามเพื่อนแล้วถามเพื่อนอีก กลัวอ่ะเนาะว่าจะไปถูกมั้ย จะกลับคนเดียวได้มั้ย แต่มาถึงจุดนี้แล้ว ไฟท์ติ้ง??
        วันนี้เครื่องออกตอน 13:50 เวลายังมีเยอะ แต่อย่าพูดไป เดี๋ยวจะอึ้ง ทึ่ง เสียวแบบตอนมาอีกนะ รู้เรื่อง ร้องไห้ตรงนั้นแหละจริงๆ 5555
         7:35 น.
        มาเริ่มเรื่องการเดินทางกลับบ้านคนเดียวของมี่กันดีกว่า Go Go Go เรือของเกาะนี้จะไปท่าฉลองตอน8โมง ทุกวัน เพราะฉะนั้นเราจึงต้องตื่นเตรียมตัวรอ เก็บของพร้อมละก่อนเวลาด้วยแหละ ประมาณ 20 นาที อ่ะ... ก็เลยไปหาเจ้าของห้องพัก เพื่อจะจ่ายตังค่าห้อง หาวนไป ขี่วนหาไปสามรอบถึงจะเจอ แล้วเราก็ขี่มาตรงที่นัดรวมกันขึ้นรถราง
         7:45 น. 
    ปรากฎว่าาาา... ไม่มีใครเลย เห้ย!! ใจเริ่มตกไปตาตุ่ม หันไปถามเพื่อน “เค้าไปกันแล้วมั้งมึง” เพื่อนโทรหาน้องอีกคนที่จะไปด้วยกัน แต่น้องเค้าโทรมา4สายแล้ว เพื่อนไม่รับบบบ? เลยรีบโทรกลับ คือตอนนี้ทุกคนไปถึงหาดหลังเกาะแล้วว รอไรล่ะอิมี่ บิดสิ บิดด ด้วยทางที่ขรุขระ น้ำขัง ดินเซาะเป็นร่องน้ำ (อุปสรรคก่อให้รักบังเกิดจริงๆ ไม่เกี่ยวโว้ย ?) ทุลักทุเลมาก 5555555 ละเราก็มาถึงทันพอดีจ้าาาา วิ่งขึ้นทุ่นไปยังสปีดโบ๊ทเลยย วินาทีนี้ มี่รอดดดดดดด??
    นี่ไงน้องคลิ๊กตัวแรงของพี่เพื่อน ขอบคุณนะคะ ??

        แล้วเราก็นั่งเรือไปยังท่า น้องที่จะไปบนฝั่งบอก “พี่มานั่งกะหนูสิ” มี่ก็เลยบอกว่า “พี่ขอนั่งรับลมข้างหน้านะ พี่กลัวเมา55555” น้องบอก “โอเคๆ” ? ละระหว่างนั้นมี่ก็นั่งมองออกไปยังนอกหน้าต่างของเรือ มองจนเมื่อยคอ ก็หันกลับมามองที่อื่นซะที วันนี้คลื่นไม่แรงมากเหมือนวันแรกที่มา แต่ก็โหวงๆท้องอยู่บ้างเป็นระยะ ใช่เวลาประมาณ40-45นาที เราก็มาถึงฝั่ง
    ระหว่างทาง

        8:45 น.
        หลังจากที่เราขึ้นฝั่งมาแล้ว มี่จะต้องไปขึ้นแอร์พอร์ตบัสที่ บขส. เพื่อไปสนามบินภููเก็ต บนฝั่งนั้นจะมีรถของเกาะไว้บริการพนักงานที่นี่ เป็นรถฟรี คล้ายๆสองแถวแต่เป็นคันใหญ่ เห็นน้องเรียกคนขับว่า “โก” ? ส่วนน้องที่ขึ้นมาด้วยกัน จะไปลงโรบินสัน ระยะทางจากท่าเรือไปบขส.ก็เกือบชม.อยู่นะ ระหว่างทางก็นั่งมองรอบข้างไป ภูเก็ตก็เป็นเมืองที่น่าอยู่เหมือนกันนะ มีครบทุกอย่างเลย นั่งไปเรื่อยๆ ปรากฎว่าถึงโรบินสันก่อน ละทุกคนก็ลงหมด เหลือมี่คนเดียว ซึ่งตอนนี้นก็ไม่รู้ว่าอีกนานมั้ยจะถึงบขส.
    รถสองแถวฟรีของทางเกาะ

        แต่นั่งไปอีกสิบนาทีได้ โกก็จอดรถละหันมาบอกว่า “หนูเดินไปตรงโน้นนะ ที่มีเซเว่น ละเดินไปในซอยข้างๆ ก็จะเจอ”  “อ่อๆ โอเคค่ะ (หน้ายังเอ๋ออยู่ บอกตรงๆตอนแรกมองป้าย7ไม่เห็น ต้นไม้บัง เลยพยักหน้าไปงั้นแหนะ 555555) ละโกก็ถามว่า “จะไปไหนอ่ะ “ “หนูจะไปสนามบินค่ะ กลับบ้านที่ระยอง” “ ทำไมหนูไม่นั่งรถทัวร์มาล่ะ ไปลงพัทยา 12 ชม. เอง “ (คิดในใจ 12 ชม.เอง เหมือนกูมีเวลาเยอะอ่ะ ) เลยได้แต่หัวเราะแหะๆไป ละก็บอกขอบคุณโกนะคะที่มาส่งและบอกทาง ???
          
          9:20 น.
          มี่ก็เดินเดินเดิน ไปจนเห็น7-11 ละก็เดินเข้าซอยไป อ้อออออ เจอแล้ววว!! มีไปพังงา สุราษ อะไรแบบนี้ด้วยนะ ละเดินไปหาป้าที่ขายตั๋ว ป้าถาม “ไปไหนลูก” ด้วยความที่เป็นมี่นั้น ตอบไปว่า “ไปดอนเมืองค่ะ” 55555555 ป้ามองหน้างงๆ “เอ้ยยย ไปสนามบินภูเก็ตค่ะ “ “อ่อๆ โน่นๆ หนูไปตรงโน้นเลย” 5555555555 ละก็เดินมา มาถึงเจอพี่คนนึงน่าจะเป็นคนขับรถคันไหนซักคัน เลยถาม “พี่คะ จะไปสนามบินต้องขึ้นคันไหนคะ ละซื้อตั๋วมั้ยคะ” พี่บอก “ไม่ต้องครับ ไปขึ้นรถได้เลย” พร้อมกับชี้ว่าคันนี้นะ โอเคคคคค ผ่านไปอีก1มิสชั่น เฮ้อออออ! เหนื่อยยยย??

       ส่วนแอร์บัสก็ใช้เวลาเป็นชม.เลยเหมือนกัน จอดตามป้ายด้วย ผ่านตัวเมือง เห็นอนุสาวรีย์ท้าวเทพกษัตรีท้าวศรีสุนทรด้วย ยกมือไหว้ไป1ครั้ง ?? ดีนะที่มี่นั่งเป็นเบาะสูง เลยมองการณ์ไกลได้ ก็มึนๆอ่ะ ไม่ถึงกับเมา555555 (เมาบ่อยมันเหนื่อยเด้ออออ) และแล้ววววววว เราก็มาถึงสนามบิน อิน อินอิน (เอ็คโค่) มี่รอดว่ะ แต่แต๊แต่...... ละยังไงต่อ โทรหาเพื่อนสิรอไร 55555 

        10:45 น.
        คือทุกคนที่ลงจากแอร์บัส ก็มุ่งหน้าเข้าประตูที่เขียนว่า “ทางเข้า” มี่ก็เลยเดินไป คือคุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่นะ ประมาณว่าเค้าให้ตรวจกระเป๋า ของทุกอย่าง ละพอถึงคิวมี่ มือก็ยังถืออยู่ คุยอยู่ วางเป๋าไปแล้ว พนักงานบอก “โทรศัพท์ด้วยค่ะ” อ่ะๆ.. เลยวางไปทั้งติดสายแบบนั้นแหนะ55555
        ละก็เอาของกลับมาถือต่อเหมือนเดิม คุยอยู่นะ “ มึงต้องไปไหนต่อวะ ไม่เห็นมีไรเลย” (ก็ไม่เคยมาอ่ะเนาะ งงมั้ย ไม่งงนะ แต่โง่เลย เอ๋อแดกด้วย) เพื่อนแนะนำให้ลองถาม ได้สิได้ เห็นมีพนักงานห้อยบัตรเดินไปหาเลยจ้า “พี่คะ จะไปเช็คอินอ่ะค่ะ ต้องไปตรงไหนคะ” “ เดินขึ้นบันไดนี่ไปชั้นสองเลยค่ะ” มี่ก็ “ขอบคุณค่ะ” ละเดินขึ้นไป อ๊ะๆอ๊ะอ้าวว เจอแล้ว เคาว์เตอร์สายการบินต่างๆ ละยังไงต่อ เลยถ่ายรูปให้เพื่อนดู (ขากลับมี่ขึ้นสายการบินไลอ้อนแอร์) มองหาที่จอว่าไลอ้อนอยู่ไหน นั่นไง!! แชะ ถ่ายรูปส่งให้เพื่อนดู เพื่อนบอกเออเข้าไปต่อแถวเลย 
      ต่อแถวอยู่ เพื่อนบอกนั่นแหละ แต่ไม่รู้ว่ามีไรขัดข้องเลยยืนรอไปอีกแป๊บ พอเสร็จพนักงานก็เรียกคนหน้าสุดไปปป พอถึงคิวมี่ ยื่นบัตรปชช.ให้ไป (คือเพื่อนบอกต้องปริ้นตั๋วที่หนามบินนะ แต่ถ้าไม่ปริ้นก็ได้ ยื่นบัตรให้เค้าเลย ละถามว่ามี่ทำเป็นมั้ย ตอบเลยว่าไม่!! 5555 ก็เลยไม่ปริ้น ยื่นๆไปแหนะจบ) พนักงานถาม “เช็คอินออนไลน์มาแล้วนะคะ” มี่ตอบ”ค่ะ” นางถามต่อ “โหลดกระเป๋ามั้ยคะ” “โหลดค่ะ” (ความจริงเป๋ามี่ไม่ต้องโหลดก็ได้ แต่เพื่อนบอกว่าเที่ยวนี้โหลดฟรีโหลดไปเหอะไม่ต้องลาก ซ้อมไว้เผื่อไปเที่ยวตปท. จ้าาาา ?  เอาในปท.ให้รอดก่อนเหอะมี่อ่ะ) ?? เสร็จแบ้ววว พนักงานบอก “เดี๋ยวรอเรียกขึ้นเครื่องตอน 13:20 น.นะคะ” okk ?
     ละนี่คือตั๋วของมี่ ไม่ได้ถ่ายอวดหรือไรนะ ถ่ายรายงานให้เพื่อนดูว่าถึงขั้นตอนไหนทำยังไงต่อ 5555555
       พอได้ตั๋วแล้ว เช็คอิน โหลดเป๋าเสร็จแล้วว ก็ไปหาไรกินกันเหอะ หิว นั่งรถมานานขย้อนเหนียวไก่ไปหมดละ ก็เดินหาว่ามีไรกินบ้าง เอ้ออ! ไม่มีไรเลยร้านน้อยมากเว่อร์ ใจอยากกินเคเอฟซีดิ๊ แต่ไม่มี มีเบอร์เกอร์คิงก็ไม่อยากอ่ะ คิดถึงผู้พัน5555 เดินมองไปเรื่อยๆ เอา เอาร้านนี้ก็ได้วะ อาหารตามสั่ง ไม่เยอะหรอก แต่ก็มีอ่ะ ก็เลยตัดสินใจสั่ง ข้าวผัดกุ้ง น้ำ1ขวด ครัวซองช็อค 1 ชิ้น พอได้ต่อชีวิต?

       รสชาติพอได้อยู่ ถือว่ายังพอคุ้มกะราคา 89 บาท 555555
       น้ำขวดละ 30 บาท 
       ครัวซองช็อค 55 บาท สบายใจ?
       ตังมันล้นกระเป๋าทำไงได้ (ป่าว ก็ไม่มีร้านไหนแล้วป่ะวะ) เออออออ ? 
  •   12:20 น.
       นั่งเล่นที่ร้านข้าวประมาณชม.นึง (ระหว่างที่นั่งรอก็นั่งเสิร์ชหานะว่าถึงดอนเมืองแล้ว จะไปหมอชิตต้องไปยังไง แบบไหน คือในหัวคิดอยู่ตลอดเวลา ตราบใดที่ยังไม่ถึงบ้าน ใจมันก็จะตุ้มๆต่อมๆเข้าใจไหม55555 ) ละมี่ก็เดินมานั่งรอที่เกต เครื่องที่มี่ขึ้นอยู่เกต8 ซึ่งตรงกับที่ตรวจกระเป๋าพอดี คือตรวจเสร็จก็เจอเลยอ่ะ ไม่ต้องเดินหาเยอะ คือเวลาเหลืออ่ะ ก็ดีละล่ะ จะได้ไม่ต้องวิ่งผลัดร้อยคูณร้อยอีก 555 ชิวไปป นั่งไปเล่นไป มองเครื่องบินไป อ้อออ!! ก็ได้สังเกตถึงเครื่องบินของแต่ละสายการบินที่เคลื่อนผ่านไป สายการบินแอร์เอเชียมันลำเล็กนี่นา ถึงได้มีที่นั่งแค่สองแถว ละตอนเครื่องจะลงล้อเสียงถึงได้ดัง ด้วยตัวเครื่องที่เล็กและแคบนี่เอง อ่ะๆ ซักพักไลอ้อนได้เข้ามาจอด เพราะใกล้ได้เวลาแล้วว ส่วนไลอ้อนคือลำใหญ่กว่าแอร์เอเชียเยอะอ่ะ (ข้างในเดี๋ยวเล่าให้ฟังตอนเข้าไปนะ) ละก็มีการบินไทยรักคุณเท่าฟ้าาาาาา ลำนี้พอๆกับไลอ้อนอยู่นะ (ข้างในเป็นไงไม่รู้ยังไม่เคย รอได้ขึ้นก่อนละจะมาเล่าให้ฟังนะ) ?   


    ด้วยความที่เป็นเด็กบ้านนอกที่แท้ทรู ไม่เคยมาอ่ะเนาะ จึงมองเก็บรายละเอียด ว่ามันเป็นยังไง คือแบบก็นั่งคิดนะว่าตัวเองมาถึงจุดจุดนี้ได้ยังไง เออ5555    

         13:15 น.     
         ใกล้ละ หลังจากที่เครื่องบินเข้ามายังเกตนี้แล้ว มีเด็กผู้ชายที่นั่งเก้าอี้ข้างหลังก็เดินเล่นไปมา ละก็เอาตั๋วของตัวเองขึ้นมา ละนางก็พูดถึงไฟล์ของนาง ซึ่งมันตรงกะของมี่ แปลว่าเราต้องขึ้นเครื่องนี้เหมือนกัน อ่าาาา.... แม่ของน้องเริ่มลุกละ แต่รอญาติเค้าอีกสองคนไปเข้าห้องน้ำมั้ง มี่ก็นั่งรอรอเค้าอยู่ว่าเค้าจะไปตอนไหน 5555555 (เหมือนคนบ้าที่แอบมองคนอื่นอยู่เลย) เค้าเดินไปต่อแถวละ ซึ่งมี่ก็ยังนะ ยังนั่งรอดูสถานการณ์ก่อน ว่าใช่ใช่มั้ยเครื่องนี้ เวลานี้ ละพอแม่และน้องคนนั้นใกล้จะถึงที่ตรวจตั๋วก่อนขึ้นเครื่อง มี่ก็เดินไปต่อแถว แปลว่าต้องใช่ของเราละล่ะ 555 เดินไปต่อ มองไปยังจอตรงประตูทางเข้า เอออใช่ว่ะ เที่ยวบินของเรานิ่? (อย่ารีบร้อนไง ค่อยๆ เดี๋ยวโชว์เด๋อ อยู่คนเดียว เขิน☺️) พอฉีกตั๋วเสร็จก็เดินตะแล๊ดแต๊ดแต๋เข้าไปอย่างชิวๆ 555555 รอดดด     
     
        พนักงานต้อนรับ หรือแอร์โฮสสะเตสสสนั่นแหนะะ (ชุดเหมือนคนจีนเลย สีแดง สวยดี) ทักทาย “สวัสดีค่ะ” มี่ก็เลยยื่นตั๋วให้ดู “ อ่อตรงไปเลี้ยวขวาเลยนะคะ” เราก็พยักหน้า เดินถัดไปอีกเจออีกคน มี่ก็ยื่นให้ดูอีก “เดินตรงไปอีกห้องนึงเลยค่ะ” อื้อหือออ กว้างมาก ยาวมากก คือเหมือนอยู่ส่วนท้ายเลยอ่ะ มีที่นั่งสามแถว คือดี และดีจริงๆด้วย ที่นั่งของมี่เป็นที่นั่งสองคน ปกติจากที่ดู ทุกที่จะเป็นสาม และแล้วว มี่ก็ได้นั่งข้างหน้าต่างงง เย้55555 นี่แหละความฝันในการขึ้นเครื่องของมี่ (นั่งริมหน้าต่าง ถ่ายวิวด้านล่าง หูยยย มันใช่อ่ะ?) ละก็ใกล้เวลาออกเดินทาง ที่นั่งข้างๆก็ยังไม่มีใครมานั่ง จนเครื่องออกแล้ว สบายใจเลยจ้าา นั่งคนเดียว ชิ๊วชิวววว?
        ทะเลภูเก็ต ยาวมากกกกก
        น้ำสีเขียวมากจีจี??


       ระหว่างนี้มี่ก็นั่งมองข้างหน้าต่างบ้าง หลับตาบ้าง หยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปบ้าง หยิบยาดมมาดมบ้าง 555555ไม่เมานะ ไม่เหมือนขาไป แต่หูอื้อ หาววนไป อีกแล้ว ?    คือขา
    กลับชิวมากจริงๆ ละด้วยตอนกลางวันด้วยมั้ง ทำให้แลไม่เครียด ไม่ผ่านอุปสรรคมาเยอะเหมือนขาไป ละขาไปมันมืดด้วยแหละ วันนี้อากาศดี แดดแรง เออออ!! แต่มี่เจอสภาพอากาศแปรปรวนด้วยนะ เครื่องบินสั่นๆ เหมือนตกหลุมอากาศ สองรอบมั้ง แต่ก็ไม่ได้ตกใจไรมาก (เพราะถือว่ายังมีบุญอยู่บ้างงง มั้ง55555) เที่ยวบินนี้ใช้เวลาในการเดินทาง 1 ชั่วโมง 20 นาที เลทไป5 นาทีมั้งนะ     
         ตอนนี้เครื่องกำลังบินต่ำเพื่อจะลงจอด มันมีจังหวะที่ต้องโค้ง เออมี่ชอบอ่ะ เสียวดี นึกว่าเล่นไวกิ้งเหอะ 55555    
        จะลงดอนเมืองละจ้าา

         15:20 น.  
          ถึงแล้ววววว ถึงดอนเมืองแล้วจ้าาาาาาา ไฟล์นี้มี่รอดแล้วว เดินออกจากเครื่อง ไม่เซนะ 555555 ไปเดินตามทางไปยังที่รับกระเป๋า พูดได้แค่ว่าเดินไกลมากกกกกกกก กว่าจะถึง แวะเข้าห้องน้ำแป๊บนึง เพราะไม่รู้ว่าสถานีต่อไปเราจะเจออะไรบ้าง ? เดินต่อจ่ะ เดินไปเรื่อยๆไม่เมื่อยอย่าหยุด เดินจนถึงทางออกพึ่งได้ยินเสียงประกาศ ? ท่านผู้โดยสารที่มากับสายการบิน SL 771 จากภูเก็ต รอรับกระเป๋าที่รับกระเป๋าหมายเลข 15 นะคะ ขอบคุณค่ะ ? มี่ก็ไปรอตรงเลข15 บอกตรงๆรอนานมากกกกกก เกือบ20นาทีได้ เลยไลน์ไปหาเพื่อนว่า ต่อไปนี้จะไม่โหลดละ แม่งรอนานสัสสส (ขออภัยในคำหยาบ ณ เวลานี้มี่อยากกลับบ้านมากก) จนสุดท้ายมันก็ออกมา มี่ก็ลากปลาเก๋า เอ้ย กระเป๋าไปทางออก อ้าาา!!! (คิดในใจ กูจะไปยังไงต่อ) เดินไปถามพี่ที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะ น่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ที่นี่แหละ “พี่คะหนูจะไปหมอชิต ต้องไปรถอะไรคะ” “A1เลยลูก ส่งถึงข้างใน รอแป๊บ เดี๋ยวมา” มี่ก็ “ขอบคุณค่ะ” แล้วพี่เค้าก็ชวนๆคุยนะ ใจดีๆ ยืนรอไปเรื่อยๆ เอ้า! มีA1 มา “พี่คะ มาแล้วค่ะ” “หนูจะไปขนส่งไม่ใช่ คันนี้ไม่ไปนะ ต้องดูตรงป้ายด้วยลูก” 5555555 โอเคคค รู้เรื่องง ถอยหลังมาอิมี่มายืนที่เดิม รอๆอยู่แป๊บ มีผู้ชายคนนึงมาถามพี่เค้าจะไปหมอชิตเหมือนกัน แต่จะไปลงชลบุรี เค้าก็คุยๆกันไปแหนะ มี่ก็ไม่ได้สนใจไรมาก แต่ก็หันไปมองอยู่ ละก็ยิ้มๆให้ 5555 ละเหมือนผู้ชายคนนี้ออกแนวจะรีบ รอ A1 ไม่ไหวแล้ว พักนึงมีแท็กซี่มาจอด นางชวนมี่ขึ้นนะจ๊ะ หันมา “ไปกะเรามั้ย” โอ้ยยยย (แม่ไม่ให้ไปกับคนแปลกหน้า5555555555) มี่ก็เลยบอกว่า “ไม่เป็นไรจ้า” ผู้ชายคนนั้นพยักหน้าละรีบขึ้นรถไป ?? ละๆๆๆ ละA1 ก็มา หันไปถามพี่เจ้าหน้าที่ “คันนี้ไปถึงใช่มั้ยคะ “ นางตอบ “ถึงจ้า รอขึ้นเลย” เย้ รอดดด!! 
        ไม่ได้ถ่ายรูปมาอ่ะ A1 ไปหาเอาในพี่กู๋นะ มีเยอะแยะ


  •     16:45 น. โดยประมาณ
         รถมาจอดตรงหน้าขนส่งหมอชิต คือเอาตรงๆนะ ก็ไม่รู้หรอกจะต้องกดกริ่งลงตรงไหน จนมีป้าอีกคนแหละที่บอกจะลง เป๋ารถเมล์เลยบอกถึงแล้ว อ่ะถึงก็ถึง55555 เดินลงมาพร้อมป้า เดินแบบไม่รู้ไรเลยนะ ป้าก็ถามว่า”จะไปไหน” มี่ตอบ “ไประยองจ้า” เค้าก็บอกว่าเดินไปตรงนี้นะ ละก็พูดไรต่อไม่รู้ฟังไม่ออก มี่ก็เลยหยุด ละเดินไปถามรปภ. (เรียกยามเดี๋ยวหาว่าไม่ให้เกียรติ) “พี่คะ จะไประยองต้องขึ้นรถตรงไหนคะ” พี่เค้าชี้ไปฝั่งตรงข้ามขนส่ง พร้อมบอก “โน่น ไปตรงโน้นเลย” มี่ก็สวนไป “ไประยองนะคะ จะขึ้นรถตู้อ่ะค่ะ ไม่ได้ขึ้นตรงนี้หรอคะ” พี่เค้าก็บอกอีก “ว่าโน่นไง มันย้ายไปโน้นหมดแล้วว” มี่ก็แบบโอ้ยยยย อะไรวะ กูจะได้กลับบ้านมั้ย เลยตัดสินใจ เดินออกมา เจอวินมอไซค์ “พี่คะ จะไประยอง ต้องขึ้นรถตรงไหนคะ” พี่เค้าชี้ไปทางเดิม “ตรงโน้นเลย” “หนูต้องข้ามไปฝั่งโน้นหรอคะ” พี่วินพยักหน้า อ้าวววว?!! ก็มี่ไม่รู้นี่นาาา (คนไม่รู้ย่อมไม่ผิด) 55555555555555555 
         ละมี่ก็เดินข้ามสะพานลอยลงมา ข้ามถนนบนทางม้าลาย รถเยอะนะ ระวังกันด้วย (บอกใคร บอกคนอ่าน)? ละก็เดินมาเจอป้าย ภาคเหนือ ตะวันออก อีสาน คือบอกที่ขึ้นรถไงว่าควรจะไปสายไหน ภาคตะวันออกคือป้ายสีส้ม C ไม่ได้ถ่ายมาอีกละ รีบ อยากกลับบ้านแล้ว เดินๆไปหาที่ขายตั๋วภาคตะวันออก เจอละ คือมี่ก็ลากกระเป๋าช้ะ แล้วเดินเข้าไปหยุดตรงประตู (แบบเหมือนสวยมาก ทุกคนต้องมองมาที่มี่5555) 
    เสียงคนขายเรียกกันระงมเลย น้องๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทางนี้เลย ทางนี้เลย มาหาพี่มา พี่จำหน้าน้องได้ (โถ่วเอ๋ยยย วิธีเรียกลูกค้าของพี่อ่ะเนาะ5555) ที่ยืนนิ่งคือตากำลังกวาดมองอยู่ว่า แกลง มันอยู่ตรงไหน อ้ะ! นั่นไงเจอละ แกลง จันทบุรี เดินเข้าไปจ่ายตัง ได้ตั๋วมา เดินไปขึ้นรถได้ (ดีนะมีคนเดินนำไปคันเดียวกัน ไม่งั้นเอ๋ออีก) ไปถึงก็ดูเลขว่าคันนี้จอดอยู่เลขที่ 70 นะ ให้คนขับดูตั๋ว ละก็ขึ้นไปนั่งรอบนรถ เย้!!!
        (สำหรับมี่นะ การขึ้นรถตู้ ถ้าได้นั่งข้างคนขับคือดีสุด และทุกๆครั้งมี่ก็จะหน้าด้านขอคนขับ ว่าขอนั่งข้างหน้านะ หนูเมารถ อ้างไปเรื่อย สำหรับคนอื่นอาจจะมองว่ามันอันตรายนั่งหน้าอ่ะ แต่สำหรับมี่นะ ถ้าคนมันจะอันตรายจริงๆนั่งตรงไหนมันก็ตายได้เหมือนกัน เพราะถ้ามี่นั่งหลังสุด มี่อาจจะเมารถตายก็เป็นได้? ห้ามดราม่ากับเรื่องนี้นะจ๊ะ จุ๊บ) 
         17:10 น.
        ขึ้นรถตู้แล้ว ไม่ได้แปลว่าจะจบ เพราะยังไม่ถึงบ้าน นั่่งรอบนรถไปอีกแป๊บคนยังไม่เต็มมั้ง .....ผ่านไป รถออกละ (ท้องฟ้ามันครึ้ม มันครึ้มออกอย่างนี้ ขากลับพี่ตูนก็มาอีก5555) พอขับขึ้นทางด่วนไปได้หน่อยนึง ฝนตกจ้าาา อิห่าาาา!! ฝนตกละไง รถก็ติดน่ะเซ่ โอ้ยยยย!! จะถึงบ้านจั๊กโมงน้ออ?? ไม่เป็นไร นั่งดมยารอ ทำใจเย็น อย่าไปเครียด ยังไงก็ถึงบ้าน ติดๆขยับๆอยู่ประมาณครึ่งชม.ได้มั้ง ก็ขับไป พอออกมาจากกทมได้ ฝนก็น้อยลงง ละก็หมดในที่สุด แต่.... ? เรื่องของคนบนรถ ที่นั่งข้างหลังมี่ เบาะสามคน คือจากที่จับใจความมาตั้งแต่ขึ้นรถ ก็ได้มาว่า เมียหอบลูกหนีผัวมา ยายตามมาสมทบด้วยทีหลัง ยายนี่คุยโทรศัพท์ตลอดทางเลยนะ ลั่นรถไปหมด ส่วนอีแม่ลูกอ่อนนั่นก็ไออยู่ได้ โหยย!! ไอทีงง นี่ถ้ามึงเป็นวัณโรคคือทั้งรถติดมึงอ่ะ ไม่ปิดปากเลยอีชิบหาย!!! แต่ไม่อยากหันไปมองอ่ะ เลยได้แต่ดมยา มองรถมองทางข้างหน้า เห้อออ!! นี่สินะชีวิต ?
        20:00 น.
       ก็จะเป็นแบบนี้จนถึงบ้าน เย้ ถึงบ้านนนน ถึงไฟแดงหนองเกราแล้วววว คิดในใจ กูรอดแล้ววววววว ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ ครบ32 อยากจะกรีดร้อง เหนื่อยกับการเดินทางในวันนี้มากกกกกกกก ตั้งกะ 8 โมงเช้า ถึง สองทุ่ม โอ้วมายก็อดดด!!! แต่น้องมี่ก็ทำได้ ปรบมือรัวๆ??????
       มอไซค์ - เรือสปีดโบ๊ท - สองแถว - แอร์บัส - เครื่องบิน - รถเมล์ - รถตู้ - รถยนต์(พ่อ) ครบทุกยานพาหนะจริงๆ กราบ????

        ✒️ ทำไมมี่ถึงเขียนบล็อคนี้ขึ้นมา ก็อย่างที่บอกไปตอนแรกแหละว่ามันเป็นทริปครั้งแรกกับหลายๆอย่างของมี่ ละด้วยเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมา อุปสรรคมากมาย มันทำให้มี่จดจำไปตลอดชีวิตอ่ะ ว่ามันตื่นเต้นเร้าใจเร้าทรวงมี่มาก เลยอยากขอแชร์ประสบการณ์การเดินทาง การเมารถ เกาะราชา และการต่อสู้กับคำว่ากลัวของมี่เองให้เพ่ื่อนๆได้อ่านกัน ละวันไหนที่มี่คิดถึง มี่ก็จะเข้ามาอ่านด้วยเหมือนกัน

         ? เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง คนที่พูดถึงในเรื่องก็คือคนจริงๆ ไม่ใช่ตัวแสดงแทน (คุ้นมั้ยกับประโยคนี้ ขอยืมหน่อยนะ) 55555555
          
          ขอขอบคุณ??
          ?? ผู้เขียนบล็อค : น.ส.ศศิธร สุวรรณบุตร (แอมมี่)
          ?? เพื่อนของมี่ : น.ส.ชลธรา ดีวันไชย (ช้อย) 
         
          เรื่อง รีวิวเด็กบ้านนอกเข้ากรุง
          นามปากกา ✒️ : BMX

       ปล. ต้องมีคนสงสัยมั่งแหละว่าทำไมต้องแทนตัวเองว่า”มี่” บางคนอาจจะคิดว่ากระแดะเนาะ แล้วไง มี่ไม่แคร์ 5555555 มันคือชื่อในวงการ เกิดมาแม่ก็ตั้งว่า “แอม” เฉยๆนี่ล่ะ แต่พออยู่ไป เรียนหมาลัย เอ้ย มหาลัย ก็เพื่อนเรียกบ้าง เลยเขียนไปว่าแอมมี่ นานๆไป แอมมี่มันยาว เลยเรียกสั้นๆว่า “มี่” ละกัน เออเข้าใจยังง แต่ถ้าคนไหนไม่ได้สงสัยก็อ่านๆไปเถอะ เพราะมี่เขียนให้คนที่สงสัยอ่านนั่นแหละ 55555555555
       แฮชแท็ก มี่คนกวนตีน2018 ?
     ปิดท้ายด้วยรูปสวยๆ วิวสวยๆ ทะเลสวยๆ และคนสวยๆ ละกัน 5555555555555555555555555555555555555555

       ? ใช้เวลาเขียนมาสามวันตั้งแต่วันที่5 จนถึงวันที่8 
    ก็หนุกดีอ่ะ 
        สนับสนุนให้คนไทยรักการอ่าน อ่านหนังสือวันละนิดจิตแจ่มใส แต่บล็อคของมี่อ่านทีเดียวให้จบนะ ไม่งั้นค้างคา 55555 ชมได้ ติได้ เขียนครั้งแรกเนาะ ไม่ใช่มืออาชีพ แต่เป็นมือสมัครเล่น ถ้ามีโอกาสไว้เจอกันในบล็อคหน้านะคะ สำหรับบล็อคนี้ แอมมี่สวัสดีค่ะ??

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Jane Tatcha (@fb1975764969382)
กว่าจะรอดมาได้?
BMX (@AMMIIBMX)
@fb1975764969382 แทบกะอักเลือด55555
Atiporn Supsin (@fb2093078940710)
ชอบๆๆๆๆ ครั้งหน้าเอาอีกๆๆ?
BMX (@AMMIIBMX)
@fb2093078940710 พอจ้าาา ครั้งหน้าขอดีๆ ไม่เอาแบบนี้น๊าาา กราบบบ